Powtarzam (cierpliwie):

Nawet gdyby stojący za wszystkim bóg, jakiś (niedoskonały) był moim stwórcą, (i wzbudził we mnie fałszywe przekonanie o sobie dysponując niedostępnymi mi i będącymi poza moim zasięgiem rozumowania "środkami przekazu") nie wyrzekłbym się przekonania, że ponad wszystkim istnieje Bóg. Jeden. Niezmienny. Niezłożony. Konieczny. Doskonały.

A skąd pewność, że to przekonanie nie jest fałszywe.

Na czym byś jednak opierał swoje przekonanie, jeślibyś przekonał się jednoznacznie, że całe Objawinie tyczy sie tego ułomnego?

Z logiki, przyjętych założeń i imperatywu rozumu?

Na logice, przyjętych założeniach i imperatywie rozumu?
Gdybym przekonał się, że całe objawienie odnosi się jedynie do nie-Boga, nadal wierzyłbym w istnienie Boga.

OK, przyjmuję do wiadomości. Pozostaje życzyć Ci, by wszechświat nie był świnia i zastosował się do Twojej logiki i założeń.



Właściwie coś w tym jest, bo fakt, że symetrii między dobrem a złem nie ma, i to drugie od pierwszego jest w każdym przypadku zależne.

I dlatego też po raz trzeci już napiszę że co innego nagroda za kult, zupełnie nastawiona na coś w rodzaju wymiany handlowej, a co innego relacja intymna, której przejawy czy skutki nazywasz nagrodą, podczas gdy jest to zupełnie inna forma "nagrody", niż ta przyziemna.

A jeśli pytasz czy w innego boga bym wierzył, lub jemu był wierny to odpowiedzi nie ma, tak samo jak abstrakcyjne jest to pytanie. Czy byłbym patriotą gdyby Polska nie była Polską? Czy byłbym człowiekiem, gdybym żył w wodzie... Wszystko to kwestia przyjętych definicji.

Być może to off-topic ale...
Zastanawia mnie, że zakładający ten temat a także wielu innych, zwykle ateistów przyjmuje bezinteresowność za wielką (najwyższą?) wartość. Ateizm opiera się na rozumie, racjonalnym myśleniu, nauce itp. Jaki więc w tym kontekście ma sens postępowanie bezinteresowne, nie przynoszące żadnych korzyści? Skąd się bierze i jak można uzasadnić wartość moralną bezinteresowności, nie posługując się kryteriami religijnymi? Dlaczego, wierząc tylko w empirię i prawa fizyki miałbym być bezinteresowny?

Tylko, że one się nie odwróciły. Gdybyż się zamienili wyłącznie imionami... Czym jest nazwa? To, co zwiemy różą, pod inną nazwą równie by pachniało.¹

Tylko, że tak się nie stało. Jest to zupełnie inne uniwersum. Są w nim zapewne jakieś byty do ludzi podobne i to ich powinieneś się pytać, a nie nas. My to możemy sobie nieobowiązująco pogdybać, w co też owe ludziki wierzą.

Tylko tyle.
_____________

1. William Shakespeare Romeo i Julia, Akt 2

Wówczas bym wybrał właśnie to.



A co, robi? Jesteś wierzący?



Nie wiem, zapytaj może pogan?

Wysokie wartościowanie altruizmu przynosi korzyści całemu społeczeństwu, które przecież opiera się bardziej na współpracy niż konkurencji.

Ja to "czuję" w ten sposób, że nie sztuka wykonać jakąś pracę, za którą ktoś Ci zapłaci.
Sztuką jest zrobić coś nie oczekując żadnej zapłaty.

Być może wierzę w bezinteresowność jako wartość najwyższą na tej samej zasadzie na jakiej ty wierzysz w Boga jako wartość najwyższą. I być może moje niezrozumienie powodów Twojej wiary w Boga jest jakimś lustrzanym odbiciem Twojego niezrozumienia dla doceniania bezinteresowności.

Dla mnie "bycie dobrym" de facto dla nagrody w "niebie" jest czymś wręcz poniżającym.
"Zachęcanie" ludzi prze Boga do wypełniania jego woli za pomocą prymitywnej zasady kija i marchewki to jest w moim odczuciu jakaś niedorzeczność, rodzaj wręcz nawet porażki Boga, który musi stworzone przez Siebie istoty straszyć "Złym" oraz korumpować wizją wiecznej szczęśliwości (zresztą i tak, jak widać, z niezwykle nędznym skutkiem).
Takie podejście Boga do mnie poniża moją godność - w moim odczuciu. "Nagroda w niebie" za "bycie dobrym" stawia mnie na równi z wytresowanym psem, który wie, że jeśli zrobi coś, czego nie powinien, to dostanie batem, a jeśli grzecznie poda łapę i nie ugryzie, to otrzyma kiełbaskę.

Tylko równie dobrze można powiedzieć, że nie sztuka postępować sensownie - sztuką jest zrobić coś, co nie ma żadnego sensu

Nie umiałbym postawić znaku równości między "zrobić coś bez sensu" a "zrobić coś dobrego".

To spróbuj. Takie ćwiczenie intelektualne.