Komu?

Można powiedzieć: Sprawiedliwości. Pewnie znasz historię jak sędzia skazuje przestępcę na ogromną grzywnę, po czym sam płaci tę grzywnę za niego, bo jest jego synem,

Najlepiej samemu sprawdzić, to tylko parę stron do przeczytania, ale z góry uprzedzam jeśli ktoś oczekuje zestawienia w jednostkach bólu to może się wywodem Tomasza rozczarować.

No to się sprawdzi u źródła. Przy czym nie liczę na jednostki bólu tylko w ogóle jakieś wyjaśnienie na jakiej zasadzie odywa się w tym wypadku przełożenie.



Ładnie postąpił, ale tej grzywny nie zapłacił Sprawiedliwości przecież, tylko społeczeństwu (lub władcy, zależnie jakie były to czasy).

Chodzi Ci o to, że zapłacił dając pieniądze komuś, tylko nie koncentrujesz się tu na ofierze sędziego, tylko śledzisz co jest z pieniędzmi
Tylko że :
"Wiecie bowiem, że z waszego, odziedziczonego po przodkach, złego postępowania zostali wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, 19 ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy".

Jezus cierpiał i umarł i jako Bóg i jako człowiek.
Cokolwiek dotyczyło Jezusa jako człowieka dotyczyło Jezusa jako Boga.
Dlatego też Matka Jezusa nazywana jesta MATKĄ BOGA
i przysługuje jej tytuł BOŻEj RODZICIELKI i jest to orzeczenie DOGMATYCZNE
(nawiasem mówiąc jedno z pierwszych orzeczeń dogmatycznych w Kościele
- na soborze w Efezie 431 rok)

Czy Bóg może mieć matkę i się narodzić?
Kościół tak właśnie naucza.

Naucza też, że to Bóg (będąc również człowiekiem)
umarł na Krzyżu.

Wyjaśnię to jeszcze inaczej.
Bóg jest MIłosierny i Sprawiedliwy.

W swojej sprawiedliwości "skazuje" człowieka za jego grzechy.
Człowiek ponosi za to karę. Jezus wziął na siebie tą karę i w ten sposób
stało się zadość i Sprawodliwości Bożej i Bożemu Miłosierdziu.

Ok. Zgadzam się z powyższym zgodnie z zasadą communicatio idiomatum. Nie rozwikłałaś jednak moich wątpliwości odnośnie do tego co dzieje się Naturą Boga. Chrystus będąc jedną osobą, cierpiał jako Bóg i człowiek (communicatio idiomatum) ale równocześnie wierzymy, że natury Chrystusa są niezmieszane ze sobą. Prawda? Owszem, Maryja zrodziła Boga, gdyż nie zrodziła innej osoby, jak tylko drugą osobę Trójcy Świętej. Nie zapoczątkowała jednak jego Boskiej egzystencji. Prawda? Słowo bowiem jest odwieczne, jak i Ojciec oraz Duch Święty. Ja mówiłem konkretnie, co się tyczy samej natury Bożej, a ta przecież nie podlega cierpieniu. Zobacz co orzekła na ten temat Kościół:

Podaję za Breviarium fidei. nr. 214

Sprawa jest ważna, dlatego, że później przychodzą świadkowie Jehowy i mówią coś w tym stylu: skoro Chrystus umarł, cierpiał itd., to nie jest prawdziwym Bogiem. Ten Bowiem nie ma żadnych niedoskonałości. Odpowiedź jest następująca: te aspekty dotyczą człowieczeństwa Jezusa, nie boskości. Mówiąc zaś, że Bóg cierpiał czynimy to na zasadzie communicatio idiomatum.
Czy jest tu jakiś teolog? Jak to jest dokładnie?

Cierpienie jest niedoskonałością??

Jak najbardziej. Świadczy o ułomności substancji. Ból pojawia się w wyniku doznanej krzywdy, straty. A Bóg, który jest najdoskonalszy, nie może przecież zostać przez kogoś/coś unieszczęśliwiony. "Smutek Boga" to antropomorfizacja, która jest do pewnego stopnia uprawniona, ale dosłownie rzecz biorąc jest jak mi się zdaje czymś fałszywym.

Zaraz pomyślimy że Bóg zrobił sobie takiga awatara - człowieczka, aby cierpiał za niego, sam zaś był niewzruszony

Zaraz powiesz że cierpienie jest grzechem
Dla mnie Bóg - Absolut który patrzy niezwruszenie na świat, nie jest doskonały, bo brakuje mu cierpienia do doskonałości

Przedstawiasz obraz Boga, który siedzi wygodnie na fotelu i o ogląda na plazmie cierpienia ludzkości.. Nie chcę takiego Boga

Synod Rzymski uczy, że w swej Boskości Chrystus pozostał niewzruszony. Nie powiem, że cierpienie jest grzechem. Grzech należy do oceny moralnej, a cierpienie to pewien stan. Stan ten nie zawsze jest od nas zależny. Absolut z "cierpieniem", to żaden Absolut. Jak może coś, co powoduje utratę (do pewnego stopnia) szczęśliwości, być jakąś doskonałością? Jest zupełnie odwrotnie. Absolut nie może czemuś takiemu podlegać.


To nie tak. To, że Bóg nie jest tej samej natury co stworzenia, nie oznacza, że się nimi nie interesuje. Przecież przyjął drugą naturę, naturę człowieka - Jezusa Chrystusa i pokazał swą solidarność. Jest przecież tą samą osobą. Inaczej, wolisz wierzyć w Boga uczynionego na swój własny obraz, czy Boga Wszechmocnego? Skoro Bóg, stał się człowiekiem i nie zrzekł, się swej drugiej natury nawet po zmartwychwstaniu, to nie rozumiem tu Twojego problemu.

Jezus jest Bogiem i człowiekiem, jednocześnie to nie tak, że Bóg zrobił sobie człowieka do cierpienia. I czy Bóg Ojciec nie cierpiał z powodu męki Chrystusa?
Niecierpiętliwy Absolut to coś z greckiej filozofii a nie żywy czujący Bóg

Bóg nie "zrobił sobie człowieka", ale sam się nim stał przyjmując Człowieczeństwo jako swą drugą naturę. W boskości zaś pozostał niezmienny. Czy Bóg Ojciec nie cierpiał z powodu męki Chrystusa? Dla Boga nie ma "kiedyś" albo "później". Ale wszystko co było, jest i będzie trwa w wiecznym "teraz". Jesli tak jest, to nie widzę powodu, dlaczego stan Boga miałby się zmieniać z np. radosnego do przygnębionego. Poza tym: Bóg rozumu nie sprzeciwia się Bogu wiary, jest tym samym Bogiem. Dalej nie rozumiem, dlaczego, to miałoby świadczyć o nieczułości Boga. Przecież opiekuje się swoim ludem, posłał swego Syna, a teraz mamy ponadto i Ducha, który trwa z nami zawsze. Nie rozumiem tej implikacji: Skoro Bóg jest najszczęśliwszy i niezmienny, to jest niewrażliwy na ludzka krzywdę. To nie jest tak.