Wracając do tematu... Przyjrzałam się tej ikonie Deus Abba i muszę przyznać, że wrażenie było podobne jak przy odbiorze Chrystusa Starego Wiekami (niestety nie mogę namierzyć tego motywu, chyba tylko prawosławny będzie wiedział jaką ikonę mam na myśli :/ ). Zabawne jak człowiek potrafi przywiązać się do pewnego kanonu i jak coś wychodzące poza ten kanon może zaskakiwać.

Oczywiscie tak jest,ale w powszechnej swiadomosci, w Kosciele rzadza "mezczyzni".
Nawet Kosciol po polsku jest rodzaju meskiego. I co by o wielkiej roli kobiet w Kosciele nie glosic, one robia glownie to, co powinien kazdy chrzescijanin: sluza czynnie. Zaszczyty i wygody, no i cokolwiek do decydowania - to juz mezczyzni. Troski doczesne zostawiaja Martom tego swiata.

Po niemiecku Kosciol jest rodzaju zenskiego. Jako Oblubienica Chrystusa, ma to nawet pewien sens...

W pierwotnym znaczeniu (hebr. qahal i gr. ekklesia) także jest rodzaju żeńskiego. Dlatego św. Paweł i św. Jan, tak zgrabnie mogli ukazać oblubieńczą miłość Chrystusa i Kościoła.

qahal jest rzeczownikiem r. męskiego http://biblehub.com/hebrew/6951.htm
Dla ścisłości, a nie żeby to było jakoś specjalnie ważne w kontekście Twojej wypowiedzi, bo w końcu językiem Ewangelii była greka, z pewnymi wyjątkami.

Hebrajskim rzeczownikiem rodzaju żeńskiego o podobnym znaczeniu jest edah, który w Septuagincie oddany jest najczęściej przez synagoge - w Nowym Testamencie tylko w Jakuba 2:2 oznacza zgromadzenie chrześcijańskie; w pozostałych przypadkach oznacza zgromadzenia tylko niechrześcijańskich Żydów (lub jak w Objawieniu: szatańskich, fałszywych Żydów - tych którzy się tylko za Żydów kłamliwie podają).

Można by ewentualnie jeszcze odwołać się do aramejskiego. Maurice Casey, jeden z obrońców tezy o aramejskim oryginale Ew. Mateusza, w Jezusie z Nazaretu a konkretnie we fragmencie, który może tu się przydać napisał:

"Accordingly, Jesus’ original saying had nothing to do with ‘Peter’s confession’. It was what Jesus said when he gave Simeon the epithet Kēphā, and it included this:
Blessed are you, Simeon son of Jonah, and I tell you that you are (a/the)
Rock (Kēphā), and on this rock (kēphā) I shall build me a/the community (qehalā)."


... tylko nie potrafię sprawdzić rodzaju tego rzeczownika w j. aram. ;)

W zasadzie to nic nowego. Tyle tylko, że obecnie oprócz ojców biologicznych namnożyło się wiele innych ojców. Bo wielu księży oczekuje aby nazywać ich ojcami ( duchowymi?)
7) Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. (8) Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. (9) Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. (10) Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. (11) Największy z was niech będzie waszym sługą.

(Ew. Mateusza 23:7-11, Biblia Tysiąclecia)

Ks. Guerry odpowiedział i napisał bestseller Do Ojca. W j. rodzimym kapłana książka miała kilkanaście wydań. W j. polskim... jedno, w 1962 r. Szkoda, bo, jak sam autor zauważa, już na jej początku wyjaśnia pewne wątpliwości doktrynalne, które mogą się u niektórych rodzić.




Bardzo do mnie ten fragment przemówił, dlatego dzielę się nim z Wami. Dość żywa jest, wydaje mi się, idea Dziecięctwa Bożego wśród ludzi Kościoła, ale czy jest podobnie z kultem Osoby Boga Ojca.

Gdzieś na forum ktoś wyraził opinię, że święto Boga Ojca się "nie przyjęło". Może jednak się przyjmie, tęsknota Ojca od czasów tytułowego objawienia prywatnego przewija się cały czas w różnych wizjach i lokucjach.

"Wola. Zrozum, że wszelka zasługa o wiele bardziej zależy od woli niż od uczucia. Ofiara, jaką z niej czynisz jest czystą chwałą dla Ojca. Chwała ta trwa przez całą wieczność i jest Jego własnością. Ciesz się z tego, że mogłaś uczynić Mu ten dar. Oddawać chwałę Bogu mimo waszej małości, czyż nie jest to Boski wynalazek? A ponieważ pozwolono ci, wkładaj w to całe swe staranie, choćby to było tylko 'Chwała Ojcu', które gdzieś daleko może spowodować nawrócenie, zmienić postawę jakiegoś rządu, wprowadzić pokój między narodami, dopomóc papieżowi, nawrócić umierającego. Czegóż nie może dokonać 'Chwała Ojcu' uniesione przez Miłosierdzie Boże?"

"Bo widzisz, ta chwała mego Ojca, dla której poniosłem śmierć, jest teraz w waszych rękach. Zależy jeszcze od stworzeń, które są powołane do poznania, kochania, służenia wiernie. Wyobraź sobie, że nie spełniasz swego powołania, że nie oddajesz Ojcu czci, jakiej od ciebie oczekuje, jakżeż smutne będzie twoje spojrzenie, kiedy własne życie rozwinie się przed tobą we wszystkich szczegółach?"

Z zeszytów Gabrielli Bossis.

Ostrożnie podchodzę do objawień, zwłaszcza tych niezatwierdzonych.
Ale od wielu lat denerwuje mnie to, że Kościół jest Chrystocentryczny, czasem MAriocentryczny, ale nigdy BogoOjcocentryczny. Już raczej Duchocentryczny. A Pierwsza Osoba Trójcy świętej jest jakby na marginesie.
Ludzie na mszy pochylają głowy na dźwięk Chrystus, ale nie na Ojciec, ani Duch.

Tak, ja także odczuwam to jako jakiś... rodzaj braku. Nie osobiście, ale jak się jest we wspólnocie, to jest to odczuwalne. Być może, nie wiem tego, ale przypuszczam, ludzie nie chcą przez kult Boga Ojca w jakiś sposób umniejszyć zasługom Ofiary Pana Jezusa? Teologicznie jest to nie do obrony, ale z czegoś ta obawa przed oddaniem Chwały Bogu Ojcu, musi wynikać. Tymczasem sam Jezus zabiegał o to, aby Ojciec był otoczony Chwałą.

Kto się boi objawień, to samo przeczyta w Biblii.

"W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat,
abyśmy życie mieli dzięki Niemu." 1J 4,9
"Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa,
według postanowienia swej woli" Ef 1,5
"Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze!" Ga 4,6
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich - w Chrystusie. Ef 1,3
"wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem." Ef 1,4
"On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna"
Kol 1,13
"Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości."
Kol 1,12
"Sam zaś Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg, Ojciec nasz, który nas umiłował i przez łaskę udzielił nam nie kończącego się pocieszenia i dobrej nadziei" 2 Tes 2,16
"Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei" 1P 1,3
"Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy" 2 Kor 1,3
"tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych." Mt 5,45

Może, gdyby większa była wśród wierzących świadomość nowej tożsamości, jaką jest bycie dzieckiem Bożym, to i chwała dla Ojca by była większa?... [bo jak są dzieci, to i Ojciec jest]
Przytoczę piękny tekst:

1J 3,1-3 PAU
(1) Zobaczcie, jak wielką miłością obdarzył nas Ojciec, abyśmy zostali nazwani dziećmi Bożymi - i nimi jesteśmy! Świat nie zna nas, ponieważ nie poznał Jego.
(2) Umiłowani, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, a jeszcze się nie okazało, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to okaże, będziemy do Niego podobni, gdyż ujrzymy Go takim, jakim jest.
(3) Każdy, kto pokłada w Nim tę nadzieję, staje się czysty, jak On jest czysty.

Myślę, że określenie "nowa tożsamość" nie jest złe, tylko we właściwym jego rozumieniu może tkwić problem, bo ludzie tak naprawdę nie chcą żadnej nowej tożsamości. Boją się utraty swojej "starej" tożsamości, bo wydaje im się, że przestaną być sobą. Staną się kimś innym, nie "sobą". Tymczasem im bardziej jesteśmy, czujemy się i żyjemy jako dzieci Boże, tym bardziej jesteśmy sobą, bo zostaliśmy stworzeni, jako ukierunkowani w stronę Boga.
Poza tym stare jest zawsze bardziej bezpieczne, bo już znane, ludzie wiedzą, czego się po starym spodziewać. A stawanie się coraz bardziej dzieckiem Bożym niesie ze sobą nowe i nieznane i jest bezpośrednio powiązane z podporządkowaniem swojej woli Jego woli.
To także może się kojarzyć ze stratą, bo już nie czynię tego, co ja chcę, tylko to, co się Bogu podoba.
Jednak są to straty nie tylko doczesne, ale wręcz pozorne, bo podporządkowanie się Woli Bożej już tu, na ziemi, owocuje Dobrem. Ojciec zawsze wie, co jest lepsze dla dziecka, z racji wiedzy, doświadczenia, miłości, którą dla niego ma, a Ojciec Niebieski dysponuje wszystkim w stopniu najwyższym, nikt nie może wiedzieć lepiej od Niego.

Dobrze napisane...