wiesz co Julia? To musisz zabrać potomstwo matkom i ojcom samotnie wychowującym dzieci bo one nie moga się prawidłowo rozwijać!!!!!! tam tęz jest jedna płeć, nieprawdaż?

semper... to n ie chodzi o to czy mi sie to podoba czy nie i czy bede na to patrzec, czy nie... chodzi o to, ze dzieci adoptowane przez pare homoseksualna nie maja szansy rozwijaci sie prawidlowo, gdyz do prawidlowego rozwoju dziecka potrzebne sa wzorce obu polkci, a nie tylko jednej... poza tym jak dziecko bedzie sie do mich zwracac? bedzie miec 2 matki, albo 2 ojcow... sory, ale mnie to nie pasi. poza tym niech nikt mi nie wmawia, ze osoby tej samej plci maja prawo prawo zalegalizowac zwiazekk w kosciele i nazywac sie malzenstwem... Biblia wyraznie mowi o malzenstwach hetero... "dlagego opuszcza mezczyzna swoja rodzine i laczy sie z kibieta"

Strona - bez komentarza. Ludzie ktorzy ja tworza powinni udac sie do psychiatry, z pogladow ktore oni reprezentuja powinlo sie leczyc!

Amper - no to niech sobie tacy ludzie żyją w spokoju sami ze sobą ale niech nie narażają na krzywdę "swoje" dzieci......
Bo powiedz jak to ma właściwie być, skoro generalnie dzieci powstają jednak z 2 ludzi różnej płci no to może to jest jednak norma na małżeństwo i rozmnażanie ?

Wyobrażasz sobie w Polsce życie wiejskiego dziecka , które ma 2 tatusiów ?

Wyobrażasz sobie w Polsce życie wiejskiego dziecka , które ma 2 tatusiów ?

Z www.homoseksualizm.org :
Mało jest rzeczy w Biblii, które są tak jednoznacznie potępione. W Księdze Rodzaju czytamy: „Skarga na Sodomę i Gomorę głośno się rozlega, bo występki ich mieszkańców są bardzo ciężkie” (Rdz. 18,20). Z tych występków dowiadujemy się właściwie tylko o jednym, o homoseksualizmie: widocznie dla Boga jest on szczególnie ciężki i odrażający. Kiedy Lot gości u siebie dwóch obcych, pod jego dom podchodzą starzy oraz młodzi mieszkańcy Sodomy i mówią do niego: „Wyprowadź ich do nas, abyśmy mogli z nimi poswawolić!” (Rdz. 19,5). Na jego błagania odpowiadają groźbami i przemocą. Czara się przepełnia, na drugi dzień Sodoma i Gomora zostają unicestwione, ocalony zostaje tylko jeden jedyny sprawiedliwy – Lot i jego rodzina. To od tego wydarzenia bierze się wyrażenie Sodoma i Gomora na określenie skrajnego ludzkiego rozpasania i zaślepienia moralnego. Niezależnie od użytego tu gatunku literackiego wymowa tej przypowieści jest jasna.

Św. Paweł wyraźnie mówi, że homoseksualiści, podobnie jak inni grzesznicy, którzy nie chcą się nawrócić, ryzykują potępienie: Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący ze sobą (...) nie odziedziczą Królestwa Bożego (1 Kor 6,9n). Dla św. Pawła jednym z podstawowych znaków jak głęboko człowiek upadł, jak bardzo sam sobie zaprzecza, jak daleko odszedł od Boga, jest właśnie homoseksualizm (Rz. 1,18-32). Znana jest mu też ich propaganda drwiąca w twarz Bogu: Oni to mimo, że dobrze znają wyrok Boży, iż ci którzy się takich czynów dopuszczają, winni są śmierci, nie tylko je popełniają, ale nadto chwalą tych, którzy to czynią (tamże 1,32). Podobne słowa znajdujemy w Liście do Tymoteusza 1,3-11 oraz Księdze Kapłańskiej 18,19-23. Tak zdecydowane podeptanie zamysłu Bożego, zanegowanie naturalnej komplementarności mężczyzny i kobiety, musi na wielu polach dogłębnie ranić i niszczyć człowieka, musi z czasem przynosić katastrofalne skutki.

Dla Kościoła nieodwołalne znaczenie ma nauka głoszona zawsze i powszechnie. Taką jest potępienie homoseksualizmu, które Jan Paweł II powtarzał wielokrotnie – osobiście i poprzez dokumenty urzędów Stolicy Apostolskiej. Znajdujemy je w Katechizmie Kościoła Katolickiego, punkty 2357-2359, 2396. Rozróżnia się tam, że sama (niezawiniona przecież) skłonność homoseksualisty nie jest grzechem, lecz próbą, wyzwaniem, z którym musi on się zmagać, podobnie jak każdy inny człowiek codziennie musi walczyć ze złymi tendencjami, które odkrywa w sobie. Grzechem jest dopiero uleganie chorej skłonności. Nawołuje się do pomagania homoseksualistom w walce ze sobą, do otoczenia ich szacunkiem, współczuciem i delikatnością. Najbardziej znana i uznana święta współczesna, bł. Matka Teresa z Kalkuty, stwierdza: Musimy żyć odpowiednio do planu, według którego zostaliśmy stworzeni: homoseksualizm nie jest naturalny. Co znaczą dla nas jeszcze te najwyższe autorytety moralne? Kogo wybieramy, komu mówimy „tak", a komu „nie"?

ps. Jezeli nie dostrzegacie, tego, ze lepiej by bylo gdyby pary homoseksualne mialy mozliwosc adopcji,