No tak, taki model mamy np. w Księdze Rodzaju.

Kiedy ja mówię o ogóle, to Ty o szczególe. Mówię o całościowym modelu Boga, który powstaje w naszych głowach, na podstawie wszystkich informacji, jakie do tej pory poznaliśmy. ST plus NT, plus milion innych informacji, które poznaliśmy. W naszych głowach dokonuje się synteza informacji, powstaje model.

Ja się nie dziwię, że początki przekazu Boga, są uproszczone i symboliczne. Jeśli chcesz przekazać komuś jakąś wiedzę, to zaczynasz od uczenia go alfabetu, kiedy jest dzieckiem. Nie stawiasz przed 7-latkiem od razu całej biblioteki do przeczytania. Dorosły a kolei przyjmuje całą tą wiedzę, a nie odrzuca jej na podstawie argumentu, że została napisana przy pomocy prymitywnego 30-to literowego alfabetu.

Fajnie, tylko rozmowa była o czym innym, tj. o tym, co implikuje uznanie świata za stworzony.

Zgadzam się. Dlatego nie widzę powodu przywoływania wyrywkowych fragmentów, jak Księga Rodzaju, bez kontekstu całości, którym była by cała Biblia.

W kontekście przedmiotu dyskusji w ogóle nie widzę powodu przywoływania Biblii czy innych ksiąg. Chyba, że uznamy, że tamten temat został zakończony, a teraz mowa ma być o czym innym.

Heh, też nie widzę powodu, że przywołałeś Księgę Rodzaju.
No chyba, że chodzi o nazewnictwo i Twoje wymienienie w dyskusji Księgi Rodzaju jest np. mówieniem, a moje jako kolejne nazywa się przywoływaniem. W tej sytuacji przepraszam

Przywołałem, bo wspomniałeś o krojonym na miarę szaraczka modelu Boga.

Rozumiem, że wymiana zdań czasem bywa zawiła, ja sam czasem pewnie też podaje myśl, nie zawsze najczytelniej jak się da.

Napisałem o uproszczonym modelu Boga, bo Ty napisałeś o nim z cechami wg. mnie typowych ludzkich słabości. Najpierw coś potrafił (więc potem już nie), mógł się zirytować, itd.
Bóg jako nadprzyrodzony fenomen, a o takim była mowa, cech takich (ułomności) nie posiada.
Wydawało mi się, że z tamtych założeń, o których mówiłem z Askatowiesz, da się wywnioskować, że cechą Boga jest dobro.

Nadprzyrodzony fenomen jak najbardziej może podsiadać ułomności, mówiliśmy zaś chyba o Stwórcy (jakimś) i o tym, co wynika z uznania jego istnienai, a nie o wyjściu od założenia, że istnieje Bóg taki, jakiego definiuje teologia, bo wtedy nie byłoby większego sensu rozprawiać o Jego cechach, skoro dane byłyby w definicji.



Wymieniłem cechy, które jakie -wg. mnie - najbardziej może nawet posiadać istota zdolna do stworzenia światów, by wskazać, że uznanie świata za stworzony nie musi pociągac za sobą wiary w Boga, czy tym bardziej implikować uprawiania kultu.

Poza tym nawet pełnowartościowy, że tak powiem, Bóg nie musi wcale uważać za pożądane, by ludzie Go czcili.

"Nadprzyrodzony fenomen jak najbardziej może podsiadać ułomności, mówiliśmy zaś chyba o Stwórcy (jakimś) i o tym, co wynika z uznania jego istnienai, a nie o wyjściu od założenia, że istnieje Bóg taki, jakiego definiuje teologia, bo wtedy nie byłoby większego sensu rozprawiać o Jego cechach, skoro dane byłyby w definicji."

Nie widzę możliwości, żeby nadać nadprzyrodzonemu fenomenowi ułomności. Bycie istotą nadprzyrodzoną w każdym aspekcie, wyklucza istnienie wad. Sformułowanie "nadprzyrodzony" oznacza w domyśle nadprzyrodzony w pełni, a nie nadprzyrodzony częściowo.
Tak samo np. z pojęciem dobra, które użyłem - jeśli nie stosuje się dodatkowego przymiotnika, należy rozumieć je jako dobro całkowite, a nie dobro częściowe. Relatywizowanie definicji pojęć podstawowych, jest w tym momencie brnięciem w ślepą uliczkę.

"Wymieniłem cechy, które jakie -wg. mnie - najbardziej może nawet posiadać istota zdolna do stworzenia światów, by wskazać, że uznanie świata za stworzony nie musi pociągac za sobą wiary w Boga, czy tym bardziej implikować uprawiania kultu."

Nie widzę potrzeby teoretycznego uznania, żeby istota posiadająca wady, była Stwórcą świata. Wiara w taką istotę naturalnie nie miała by sensu i nie przyszło by mi nawet do głowy rozważanie czegoś takiego.

Czyli przykładowo anioły nie są istotami pnadprzyrodzonymi?



Powinieneś chyba sięgnąć do słownika i sprawdzić, co to słowo oznacza...



W takim razie po prostu ignorujesz te logiczne możliwości, które Ci się nie podobają.

Uff, mówiliśmy o Bogu Stwórcy, jako sile nadprzyrodzonej stwarzającej świat, o zjawisku kompletnym.

Nie mówiłem i nie zamierzam mówić o aniołach jako Stwórcach, ani o innych cechach aniołów. Przynajmniej nie tym razem.

Stwórca z wadami, jest równorzędny ze stworzonym. Nie widzę celu, porównywać dwa zjawiska równe sobie. Faktycznie mi się to nie podoba, w sensie straty czasu na taką rozmowę.

W porządku, w takim razie możemy sobie te rozmowę odpuścić. Bo też i nie byłoby o czym rozprawiać, skoro wszystko, co miało być wywiedzione, zostałoby upchnięte w definicji.



Ja też nie, wspomniałem o nich jedynie w kontekście niezgodnego z powszechnie przyjętym znaczeniem używania przez Ciebie słowa "nadprzyrodzony".

Według twojej filozofii doskonały Stwórca powinien stwarzać tylko niedoskonałe stworzenia, a czy to nie powinno być że doskonały Stwórca tworzy jedynie doskonałe rzeczy?
Czy tak nie było by prościej?

Może akurat ja nie powiedziałem, że "doskonały Stwórca powinien stwarzać tylko niedoskonałe stworzenia", czy też odwrotnie, ale nie chce mi się już dopominać drobiazgów, bo mnie głowa rozboli. Tak czy inaczej, moim skromnym zdaniem jedno czy drugie może być warte zastanowienia.

Zresztą to chyba tzw. klasyka gatunku, pytanie czy doskonały Bóg może (w znaczeniu jest w stanie) stworzyć niedoskonałą istotę jaką jest człowiek. Czy też powinien stwarzać tylko rzeczy doskonałe? Podobnie jak inny klasyk paradoksu, czy Bóg może stworzyć kamień tak ciężki, że nie będzie mógł go podnieść?

Można by takie rozważania dodatkowo uatrakcyjnić, pojawiającą się znienacka rozterką, czy chodzi tu o Boga doskonałego, czy może niedoskonałego?

Idę na kielicha