Są ludźmi, ale są pod natchnieniem i wtedy właśnie są nieomylni.



Ekhmmm... jakby to powiedzieć... wiedza.... wiara... widzisz różnicę?



Właśnie takich jak Ty jest pełno, podaj swoje "natchnione słowa" studiującym teologię którzy są mądrzejsi od nas wszystkich razem wziętych i oni dzięki lasce pana stwierdzą, czy twoje słowa są prawdziwe.
Aha, niektóre laski nie są dla wszystkich.



No nie wiadomo czy jest Bóg dlatego mówię "Wierzę w Boga" a nie "wiem, że Bóg jest"

Chociaż jakby nie było ja osobiście doznałem co najmniej dwóch wyraźnych cudów i ja osobiście akurat mogę już powiedzieć, że wiem, że Bóg jest.

Znowu - skoro Bóg nie daje obiektywnego świadectwa o tym, że oni są "pod natchnieniem" to inni omylni ludzie to stwierdzają. Wszystko na wiarę jest przyklepywane, ale nie na wiarę w Boga, tylko na wiarę w ludzi i ich słowa.


"Natchnieni" mają wiarę czy wiedzę?


Ja wierzę w Boga, ale nie wierzę ludziom co Biblię napisali.

Nie mylisz czasem studentów z Bogiem ?

Moja laska nie jest dla nich to wiem na pewno.

Nie mówię o studentach jako uczniakach, ale o duchownych w watykanie, którzy jeżeli starają się stwierdzić, że coś jest prawdziwe a coś nie to na pewno są pod natchnieniem Bożym.
Otwierają się oni na Boga a Bóg udziela im łaski, wątpię, żeby Bóg pozwolił osobom, które starają się dociec prawdy w takim momencie pozwolił się mylić

Jaka twoja łaska nie jest dla innych?

"Znowu - skoro Bóg nie daje obiektywnego świadectwa o tym, że oni są "pod natchnieniem" to inni omylni ludzie to stwierdzają. Wszystko na wiarę jest przyklepywane, ale nie na wiarę w Boga, tylko na wiarę w ludzi i ich słowa. "
Bóg nie pozwoliłby na to, żeby tak uduchowione osoby które otwierają się na jego łaskę w takim momencie popełnili błąd.

""Natchnieni" mają wiarę czy wiedzę? "
Natchnieni w Bogu mają natchnienie Boże.

"Ja wierzę w Boga, ale nie wierzę ludziom co Biblię napisali."
A w jakiego Boga wierzysz?
Katolickiego?
Bo jak tak to dziwne, że nie uznajesz pisma świętego. Wierzysz w Boga, ale nie w to że natchnął ludzi do napisania pisma? Czyli wierzysz w Boga katolickiego ale tylko po części.
A wiara w coś po części to nie jest wiara.
Powiem więcej to jest grzech przeciwko duchowi świętemu.

Ależ pozwoliłby, pozwolił... Przecież nie po to dał ludziom wolną wolę i ograniczony intelekt, aby Ci nie mogli błądzić i dawać o Nim fałszywego świadectwa, choćby byli papieżami i mędrcami.


Kiedy i gdzie o tym mówi Bóg?


Nie jesteś "natchniony", żeby cokolwiek takiego móc mówić
Nie przypominam sobie aby wiara w Biblię była niezbędna do zbawienia.
Wierzę w Boga - po prostu. Islamskiego, protestanckiego, rzymskokatolickiegio, hinduskiego Trimundi, czy buddyjskiego Mahabrahmę - Bóg to Bóg bez względu na imię czy opinie na Jego temat. A Jezus fajny jest - bardzo lubię historie o nim w Biblii, szczególnie jak co rusz rugał swoich niekumatych uczniów, co pomimo swojego niekumalstwa podobno pospisywali co im się tam wydawało, że Jezus miał na myśli...
Taaak, Bóg jest całkiem wiarygodny jak przemawia bezpośrednio, bo przefiltrowany przez ludzi wychodzi za każdym razem inny.

Ależ pozwoliłby, pozwolił... Przecież nie po to dał ludziom wolną wolę i ograniczony intelekt, aby Ci nie mogli błądzić i dawać o Nim fałszywego świadectwa, choćby byli papieżami i mędrcami.

Nie pozwoliłby na to aby ludzie chcący wiedzieć o nim jak najwięcej i dążącymi do prawdy się pomylili.
Ludzie są omylni dlatego potrzebują natchnienia Bożego i wtedy nie są omylni.

""Natchnieni" mają wiarę czy wiedzę? "
Natchnieni w Bogu mają natchnienie Boże.

Kiedy i gdzie o tym mówi Bóg?"

Jezus powiedział do apostołów:
Idźcie i nie myślcie i nie rozmyślajcie o tym co powiecie kiedy się was o coś zapytają, Ojciec mój was natchnę duchem świętym i (nie pamiętam ale coś w stylu) Będziecie nieomylni czy zawsze odpowiecie prawdziwie czy coś takiego.
Ale nie jest to najlepszy przykład, ja nie znam lepszego, ale wiem co nieco o duchu świętym.


"Nie jesteś "natchniony", żeby cokolwiek takiego móc mówić Język
Nie przypominam sobie aby wiara w Biblię była niezbędna do zbawienia.
Wierzę w Boga - po prostu. Islamskiego, protestanckiego, rzymskokatolickiegio, hinduskiego Trimundi, czy buddyjskiego Mahabrahmę - Bóg to Bóg bez względu na imię czy opinie na Jego temat. A Jezus fajny jest - bardzo lubię historie o nim w Biblii, szczególnie jak co rusz rugał swoich niekumatych uczniów, co pomimo swojego niekumalstwa podobno pospisywali co im się tam wydawało, że Jezus miał na myśli...
Taaak, Bóg jest całkiem wiarygodny jak przemawia bezpośrednio, bo przefiltrowany przez ludzi wychodzi za każdym razem inny."

Ja nie jestem natchniony to prawda. Ale posiadam wiedzę.
Nie mów że obojętnie w jakiego Boga wierzysz.
To se zacznij wierzyć w pastafarianizm.
Jeżeli wierzysz w Boga katolickiego to powinieneś uznać pismo święte i wierzyć np w Jezusa. Inaczej wierzysz jedynie w jakiś wyższy byt, który jest i tyle.

Każdy posiada jakąś wiedzę, wiedza ludzi jest sprzeczna ze sobą.
Oczywiście, że nie jest mi obojętne - ja wierzę w Boga, a nie w katolickie i inne poglądy na Jego temat. Bóg jest jeden, nie da się wierzyć w innego, można mieć tylko różne opinie na Jego temat.

A skąd wiesz o Bogu?

Ja nic nie wiem.
Wierzę.



Ujmę to inaczej - nie ma pewności, że Jezus tak powiedział - ktoś napisał, że Jezus to powiedział, a inni to przyklepali powołując się na "mądrość" i "natchnienie" i tak to się toczy...
Jak w chrześcijaństwie weryfikuje się czyjeś nauki?

Ja też
Ale chciałem raczej zapytać skąd wierzysz?

Z siebie.

OK. Ale czy ta wiara miała swój poczatek w jakimś Kościele?
Czy może szedłeś sobie ulicą i nagle odnalazłeś to w sobie stwierdzając: "ja wierzę!" - ot tak po prostu, bez niczyjej pomocy, inspiracji?

Bo tak się właśnie zastanawiam - gdyby nie było żadnych religii, to czy ludzie by wierzyli?

W Kościele raczej żadnym nie, bo znałem tylko katolicki i za nim nie przepadałem. Nie miałem żadnej epifanii, po prostu pamiętam, że jako dziecko nie myślałem o Bogu i takich rzeczach, a w młodości już wierzyłem, że Bóg istnieje i nie pamiętam przejścia pomiędzy.
Po trzydziestce przyszedł okres epifanii i fascynacji Biblią, ale z odrzuceniem dosłowności i poza Krk i innymi Kościołami. Po pewnym czasie przyszło otrzeźwienie i świadomość, że hołubię jakąś książkę, a nie Boga. W międzyczasie studiowałem sobie różne kulty i wiary - zauważyłem podobieństwo ducha nauk Jezusa do ducha nauk buddyjskich. Zacząłem jest zgłębiać - okazało się, że to jest TO i się zafascynowałem - wiara zgasła. Jednak w miarę praktyki buddyjskiej odzyskałem spokój i równowagę umysłu - buddyzm nauczył mnie dystansu do buddyzmu Wiara wróciła. Aktualnie modlę się do Boga, chadzam czasem na Mszę św., przestałem burczeć na księży.
Nie uważam, że Bóg jest chrześcijański czy jakiś inny, to tylko ludzkie opinie o Nim.

Cóż powiedzieć... Zmierzałem do czegoś innego, ale jestem pozytywnie zaskoczony

Mormoni się mylą ,ale nie R6. Ja wierze w Boga bo uznaję ,że jest to najbardziej racjonalne rozwiązanie z tego co oferuje rzeczywistość . Gdybym nie wierzył w Boga musiałbym wierzyć tak jak ty , w przypadek, bezprzyczynowość ,zbieg okoliczności itd , co dla mnie jest zupełnie niewiarygodne.