Zauważ, że potwierdzeniem Twojego zdania jest odpowiednie uwarunkowanie wejściowe.

Okej, a jeżeli pokój jest 20m3 a piłka ma średnicę 1m, to czy nadal nie może być w pokoju?

W zależności od rozmiarów piłki oraz pomieszczenia, prawdą jest, że piłka nie jest w pokoju, jak i, że piłka jest w pokoju.

Tak samo, w zależności od zakładanych wejściowych uwarunkowań dla wyprowadzonej filozofii, pewne rzeczy w obrębie tej filozofii są prawdą a pewne są fałszem. Nie stwierdza to nic o rzeczywistości - stwierdza jedynie o filozofii.



Założyłeś, że obalenie argumentu oznacza automatyczne zajęcie przeciwnego stanowiska. Takie założenie jest jednym z uwarunkowanie w obrębie Twojej filozofii i nie ma odzwierciedlenia w rzeczywistości. Wystarczy pokazać, że uwarunkowania kreują wirtualną rzeczywistość, którą dana filozofia opisuje i w której stwierdza o fałszach i prawdach. Wówczas można pokazać, że bez założeń wejściowych nie jest w stanie opisać ani prawdy, ani fałszu. Jest zaledwie tworem wirtualnym projektowanym na doświadczenie.

Oznacza to, że to czy idziesz po schodach oraz czy nie idziesz po schodach zależy od stwierdzania. Przykład kota Shrodingera pokazuje, że rzeczywistość znajduje się w superpozycji wszystkich możliwych stanów - jak uznasz, tak masz. Otwierasz pudełko i stwierdzasz o kocie. Patrzysz na siebie i na schody, stwierdzasz czy po nich idziesz, bądź nie.

No dobra, ale wtedy mamy zdanie: "Piłka może być w pokoju" , i "piłka nie może być w pokoju".
Jeśli teraz pokój jest większy niż piłka to znaczy, że nieprawdziwe jest zdanie:
"piłka nie może być w pokoju".

A skoro tak to prawdziwe jest zdanie: "Piłka może być w pokoju", zgodnie z zasadą sprzeczności.

A więc ja nie widzę problemu. Nadal wszystko gra.



A więc ten kot obala całą matematykę? Bo logika jest częścią matematyki. Czyli co? 1 + 1 = 2 i nie równa się dwa?

Nie jest prawdą, tylko ewentualnie zachodzi taka możliwość aby piłka była w pokoju
To już dwie odrębne rzeczy.

Dalej - co ma do rzeczy teoretyczna zmiana rozmiarów piłki i pokoju?

To zależy od przyjętych uwarunkowań.

W pewnych wypadkach piłkę da się zmieścić w pokoju, a pewnych nie. To nie oznacza jednak, że jedno jest sprzeczne z drugim.


Już to zrobiłem - post z przykładem kota Shrodingera.

Nie ma problemu - w zależności od uwarunkowań jedno lub drugie zdanie jest prawdziwe, co nie oznacza, że oba sobie przeczą, bądź, że stwierdzenie jednego kasuje prawdziwość drugiego. Ważne są uwarunkowania - rozmiary pokoju oraz piłki. W zależności od uwarunkowań, jedno i drugie zdanie jest prawdziwe i nie przeczą sobie.


Do rzeczy mają aktualne, nie teoretyczne rozmiary pokoju i piłki.

Nie obala matematyki a pokazuje sposób działania rzeczywistości w mikroskali. 1+1=2 to działanie w makroskali.

A właśnie że kasuje.
- ależ ja napisałem wyraźnie "Pod tym samym względem!!!"

Czyli jak badamy w jednym przypadku czy piłka wejdzie czy nie, to my nie zmieniamy rozmiarów.

Nie robimy machlojek. Zakładamy, że rozmiary się nie zmieniają. Bo jeśli rozmiary się zmieniają, to oczywiście zachodzić może jedno i drugie, jednakże pod tym samym względem - nigdy.

Nie piszę o możliwości zmieszczenia piłki w pokoju, ale o faktycznym stanie.

Dla skonkretyzowania - mamy pokój 10x10m, i piłkę o średnicy 1m. W rzeczywistości nie może zajść zytuacja aby piłka się jednocześnie w nim znajdowała i nieznajdowała.

Ty pisałeś o możliwości. To, że jeżeli pokój będzie mniejszy od piłki sprawi, ze niemożliwe jest aby się do niego zmieściła, a w innym wypadku mozliwosć zachodzi w żadnym stopniu nie obala zasady niesprzeczności.



Przykład kota obrazuje jedynie, że nie da sie stwierdzić aktualnego stanu i nic poza tym.

Booker, próbuje tym przykładem pokazać, że jednocześnie mogą zachodzić dwa przeciwne stwierdzenia i tym samym wykazać że logika się do wnioskowania się nie nadaje.




No, ale ty znowu pomijasz "Pod tym samym względem" przecież mikroskala i makroskala to nie to samo. A ja mówię że w tych samych skalach, czyli np oba przypadki znajdują się w makroskali. powtarzam OBA są w tych samych warunkach i wtedy dwie przeciwne zdarzenia nie mogą mieć miejsca.

Skoro uznajesz matematykę to skoro jedno zdanie ma wartość x a do drugiego dopiszemy słowo "nie" co oznaczamy przez "-" minus, jako zaprzeczenie to x nie jest równe -x, chyba że wartość logiczna zdania wynosi 0. Czyli jest to kompletny nonsens, ale oczywiście mówimy tu o normalnych zdaniach. Typu: Piłka jest w pokoju...

Oka, rozważmy dwa przypadki, bez zmieniania rozmiarów dla każdego z nich.

W pierwszym założeniu mamy mamy piłkę większą niż pokój i ona się w nim nie zmieści. Tak samo, zakładając o 'pierwszym poruszycielu' w jej ramach nie mieści się bezpoczątkowy ciąg przyczynowo-skutkowy.


Drugie założenie - piłka jest mniejsza od pokoju, i się w nim zmieści. Odpowiada to założeniu bezpoczątkowego ciągu przyczynowo skutkowego, w jej ramach mieści się, iż nie ma czegoś takiego, jak 'pierwszy poruszyciel' (bo ten musiał by być zapoczątkowany).

Nie. Chodzi mi o to, że w zależności jak zostanie pomyślane o tym, co było przed Wielkim Wybuchem pojawia się filozofia opisująca rzeczywistość a w jej obrębie prawdy i fałsze. Oraz to, że mogą istnieć różne filozofie w zależności od uwarunkowania dla punktu wejściowego --Wielkiego Wybuchu, czy rozmiarów piłki i pokoju. Oraz to, że potwierdzanie i zaprzeczanie z punktu jednej filozofii do drugiej ma się nijak, ponieważ różnią się one uwarunkowaniem wejściowym, które je kreuje, tym samym dając wirtualnie przestrzeń na istnienie w nich prawd i fałszów.

Ok, ale zgodzisz się z tym, że jak obalimy zdanie: "istnieje nieskończony ciąg przyczynowo skutkowy" , to tym samym wiemy, że nie istnieje nieskończony ciąg przyczynowo - skutkowy, a tym samym wiemy że ma on początek, bo gdyby go nie miał, no to wiadomo jest nieskończony. Albo w ogóle nie istnieje.

No i teraz żeby dowieść istnienia pierwszego poruszyciela trzeba udowodnić, że nie jest możliwy nieskończony łańcuch przyczyn sprawczych. Tk jest bynajmniej w teorii, teraz nasuwa się pytanie:

"Jak to zrobić?"

Booker mniej więcej z tym się zgadzam - biorąc różne przesłanki za pewnik, otrzymamy różne wnioski i nie znajdziemy pola do dyskusji nad tymi wnioskami.

Jednakże z Twoim uzasadnieniem nie zgadzam się zupełnie

I o to mi chodzi.

Defacto nie da się stwierdzić czy jest czy nie jest coś takiego, jak 'pierwszy poruszyciel'.

Przynajmniej nie do momentu otwarcia pudełka z filozofią. Ale skoro tak, wówczas mówimy już o wirtualnej rzeczywistości wykreowanej przez filozofie, a nie o rzeczywistości per-se.


Pewnie że się zgadzam. Można obalić "istnieje nieskończony ciąg przyczynowo skutkowy", ale nie oznacza to z automatu zajmowania przeciwnego stanowiska. Z drugiej strony można uznać iż stwierdzenie zaprzeczenia o czymś w sobie oznacza potwierdzenie czegoś innego, ale jest to ponownie uwarunkowanie wejściowe, które defacto oznacza zajęcie (innego) stanowiska. To jednak wymuszonym nie jest - jest jedynie założonym, iż musi tak być.