Ale potwierdzają jego istnienie wyliczenia i obserwacje fizyków, tak?
Bo jeśli sam fakt przeczenia intuicji całkowicie ci wystarcza, aby zacząć w to wierzyć, to mogę podsunąć jeszcze garść pomysłów. Zacznij od miłości skinów do Żydów. Wprawdzie intuicja temu przeczy, nie ma dowodów, że jest inaczej, więc czego chcieć więcej!

A co powiesz na zapisaną w nas potrzebę istnienia Boga, który byłby wszechmocny i miłosierny? Pewnie zaraz powiesz że nie masz takiej potrzeby?

@ Eubulides

Chyba zaczynasz przekombinowywać.

zacznijmy od uproszczenia listy, bo niepotrzebnie ją rozbudowujesz.
Wszechwiedza zawiera się we wszechmocny.
Zwalczanie zła zawiera się w miłosierdziu. Jego przejawem jest zwalczanie zła. Czy nazwałbyś kogoś miłosiernym, który głęboko zatroskałby się nad losem tonącego, powzdychał, nawet zapłakał - ale nie podał mu ręki?

Więc cała lista to:
1. Bóg jest wszechmocny (a więc potrafi zwalczyć zło).
2. Bóg jest miłosierny (i jako taki zwalcza zło).
3. Zło istnieje - czyli coś jest nie tak z punktami 1 lub 2.

Nie wiem, co przedefiniowywanie tych pojęć ma zmienić.

Nie wiem, czy jest. Raczej nie, bo jednak istnieje i istniało masę religii, w których Bóg wcale taki cukierkowy nie był.
Ale nawet jeśli - to co z tego? Dość łatwo dałoby się ją wytłumaczyć ewolucyjnie, nie potrzebna do tego magia.

Widzę że nie możesz wyjść poza swoją listę. Bóg stwarzając świat miał do wyboru różne projekty np. bez zła, ale wybrał ten w którym my żyjemy

Czyli świadomie wybrał zło. A więc nie jest miłosierny. CBDU.

Mówi się że Bóg stworzył wszystko prócz grzechu. Wybrał możliwość grzechu po to abyśmy nie byli automatami i mieli wolną wolę, Twój dowód leży.

Mhm, chociaż to trochę dziwnie o Panu Bogu świadczy: najpierw dał nam wybór, a potem de facto zabronił go dokonywać pod karą, ortodoksyjnie rzecz biorąc, śmierci.

No. Dlatego można wybrać życie (w załączniku:wieczne), zamiast nie mieć je wtrynione obowiązkowo.

A jednak nie. Rzeczy ostateczne człowieka: Niebo albo piekło. W każdym przypadku jesteś skazany na egzystencję wieczystą. Podziękuj Jezusowi, że tak się dla Ciebie poświęcił...

Cóż, egzystencję mamy wtrynioną tak czy siak. Skoro istnieję, to, choć z perspektywy czasu przeminę, pozaczasowy fakt istnienia nie zostanie wymazany. Taka samosiępotwierdzająca inkluzja egzystencjalna, no. A tu wychodzi, jak rozumiem, że egzystując można albo być martwym, albo żyć.

W tej kwestii interesuje mnie wyłącznie mój egoistyczny punkt widzenia, zatopiony w przemijaniu. Kiedyś, zgodnie z obietnicą mojego aktualnego wyznania, wrócę do Pustki i nie będzie mnie. Czy doprawdy będę zmuszony prosić o przyszwejsowanie do wieka trumny karteczki z napisem NIE WSKRZESZAĆ?

Sorry, jak wiadomo tak czy siak wszystko zmierza do Punktu Omega, więc sam rozumiesz...

A nie wolałbyś wieczne życie w Niebie? Co to za wyznanie, które wierzy w pustkę?

Skażone buddyzmem.

Generalnie, to NIE jest wyznanie dla ludzi, którym źle się dzieje i cierpią. Trzeba umieć się bawić swoją egzystencją tu i teraz, obojętnie jak bogatą czy ubogą, aby u kresu czuć, że jest się sytym życia i "zmęczonym jak dziecko wracające do domu po wizycie w wyjątkowo dzikim cyrku". I nie brać śmierci nazbyt serio.

Oczywiście co najmniej jeden apokryf obiecuje reinkarnację, bodajże w nieskończoność.