Jeśli przejdziesz z punktu A do B to przyczyną tego działania będzie sam ruch czego skutkiem będzie dotarcie do punktu B,. Skoro tylko dotrzesz do punktu B to cel został osiągnięty a skutek wygasa , sam bezruch już nie należy do samego skutku, bezruch to brak jakiegokolwiek działania, mógłbyś temu zaprzeczyć gdybyś pomimo podjęcia wcześniejszego zamiaru przeszedł jeszcze do punktu C, wtedy skutek byłby większy od przyczyny tylko, że wtedy jesteś niewiarygodny, zrobiłeś coś czego nie zamierzałeś, albo była to następna przyczyna prowadząca do następnego skutku.
Z ta przepaścią nie za bardzo wiem jak odpowiedzieć, chyba tylko żartobliwie, jeśli skoczę w przepaść to będę cieszył się wiecznym szczęściem w Niebie, czyli wyjątek od reguły
Z takich abstrakcyjnych przykładów można wysnuć jedynie abstrakcyjne wnioski

Jeżeli bezruch, trwanie w jednym stanie nie uważasz za skutek, to wieczne trwanie w stanie piekła też za taki nie powinieneś był uważać, tak dla konsekwencji.

No, przecież cały czas próbuję to wyperswadować Tirpitz’owi że to niemożliwe


.
W relatywnym czyli rzeczywistym świtacie wszystko jest względne czyli jak najbardziej można traktować go jako układ zamknięty i tylko takie układy możemy brać pod uwagę, chyba ze masz na myśli samego Boga, no… owszem byłby to rzeczywiście „układ” otwarty jak czytam twoje wyidealizowane (abstrakcyjne) przykłady to przychodzi mi na myśl jedynie Bóg
Hmm… a nam teistą zarzuca się, że bujamy w obłokach .

Nie możesz podać żadnego działania którego skutki będą istnieć wiecznie

Oczywiście, że tak ponieważ czas nie istnieje.

Mówi się, że piekło istnieje, bo mamy wybór, czy iść z Bogiem, czy nie.

Jednak prawdziwa wolna wola, rzekłbym boska powinna polegać na tym, że zawsze masz wybór. I o ile w nauczaniu Kościoła możemy znaleźć takie wzmianki jak chodzi o życie ziemskie (w każdej chwili możesz sie nawrócić i już będzie wszystko ok) to nie ma nic o życiu pozaziemskim. Chodzi mi oto, że możesz nie wierzyć, a po śmierci wybrać, że pójdziesz do nieba. Czy to jest wolna wola? Jak najbardziej. Wtedy masz wybór i możesz iść do piekła. Wątpie, by piekło więc istniało, bo nikt by tam nie chciał iść. Chyba, że Pan Bóg karze niewierzących, którzy usłyszeli nauczanie Jezusa, ale nie uwierzyli w jego słowa. Czy to by było fair wobec nich? Nie sądze. Tak jak nie sądze, by nieskończenie dobry i wszechwiedzący Bóg stworzył człowieka wiedząc, że część ludzi pójdzie na wieczne męki i na starcie człowieka potępi grzechem pierworodnym. A że wierze, w miłosiernego Boga, jakoś idea szatana i piekła nie może przejść przez moją mapę rzeczywistości. Niemniej jednak, zakladam, że mogę się mylić.

Gdybym jednak się mylił, to szatan i piekło istnieją.

Ezoteryka, egzorcyści i fizyka kwantowa zaczyna udowadniać, że im więcej w coś wierzysz/do kogoś się modlisz/o kimś myślisz - to ładujesz go swoimi myślami. Część Twojej energii leci do niego.

Pytanie więc, nawet jak istnieje szatan - po co w niego wierzyć? Żeby go wzmocnić?

Uwielbiam księży wciąż powtarzających "Największym podstępstwem szatana było sprawienie, że ludzie w niego nie wierzą"...

Skoro wieczność piekła nie jest skutkiem, to argumentu porównania przyczyny i skutku nie możesz tu stosować.

Nie znam się na ezoteryce i egzorcyzmach, ale fizyka kwantowa takich rezultatów nie osiąga. Jeżeli zaś jakiś pseudonaukowiec dochodzi do takich rezultatów bełkocząc o fizyce kwantowej to wykazuje jej nieznajomość.[/quote]

Czy wykazanie, że za pomocą siły umysłu/świadomości ma się wpływ na małe cząsteczki jest dowodem na wysyłanie jakiejś nieokreślonej bliżej energii do materii? W momencie, gdy doświadczenie na odległość paru tyś km zaczyna odnosić skutek, to wygląda na to, że energia która powstaje gdy myślimy ma wpływ na świat i ta energia gdzieś idzie. Pseudonauka której doświadczenia mówią jedno? Wątpie.

Och, nie wątpię, że jeżeli ktoś bardzo chce uzyskać wynik doświadczenia zapewniający mu grant, to może nawet wykazać oddziaływanie umysłu na cząstki, nawet na odległość wielu tys. km. Na tym polega wpływ myśli na wynik doświadczenia.

Oczywiście, myśli w mózgu związane są z pewną aktywnością neuronów, aktywność ta jest inna w zależności od obiektu myśli i powoduje emisję jakiejś energii... ale nie jest znany mechanizm, który wiązałby owe wzorce aktywności neuronów w mózgu z odpowiadającymi im obiektami, ta energia jest wysyłana w postaci ciepła (jak przy pracy każdego organu) i słabych fal elektromagnetycznych (możliwych do zarejestrowania EEG), których to oddziaływania opisywane mechaniką kwantową nie obejmuje manipulacji materią przy pomocy myśli.

Wiadomo, że chodzi mi o kościół katolicki...

Znó piszesz o ziemskim wymiarze rozumienia słowa "kara"... ależ Ty masz (bez obrazy ) doczesny umysł Cóż, ja wierzę, że i Niebo, i Piekło to są realne miejsca. W Piekle panują ciemności, rozlega się płacz i zgrzytanie zębów, a w Niebie panuje szczęśliwość, jakiej nawet wyobrazić sobie nie można. Jestem raczej tradycjonalistą, stąd taka dosłowność w moich wyobrażeniach.Człowiek składa się ze śmiertelnego ciała oraz nieśmiertelnej duszy. Do chwili śmierci dusza pozostaje w ciele, a po śmierci opuszcza je i odchodzi gdzieś, gdzie czeka na Sąd Ostateczny. Zaś potem, w zależności od wyroku, jaki na sądize zapadnie, dusza albo doznaje wiecznego szcześcia w Niebie, albo wiecznego potępienia w Piekle. O żadnym zamieszkującym ciało Duchu nie słyszałem. Jeżeli rzeczywiście uznajesz Wszechmoc Boga, to powinieneś rozumieć, że On nie ma absolutnie żadnych ograniczeń - dla Niego nie istnieją paradoksy, nasza niedoskonała logika absolutnie go nie obowiązuje. Gdyby chciał, mógłby siebie samego zniszczyć, a jednocześnie istnieć dalej - nam sie to nie mieści w głowach, ale dla Niego to fraszka.

Tak wiem, przyczynowość ma sens tylko z upływającym czasem (coś jest na początku – przyczyna, a coś potem - skutek). Przynajmniej my tak to doświadczamy w relatywnym świecie materii, zresztą tylko dzięki tej relatywności w ogóle możemy doświadczać cokolwiek i tylko w relatywnym świecie ma sens wolna wola. Jakikolwiek wybór ma sens tylko wtedy gdy nie znamy do końca jego rezultatów, a nie możemy ich znać bo czas nam "przysłania" skutek. Gdybyśmy zawczasu znali wszystkie skutki swoich wyborów z pewnością zawsze wybielalibyśmy ten najlepszy, tylko że wtedy nie moglibyśmy doświadczać, doświadczać poprzez wzajemne przeciwieństwa, dobra i zła.

W świecie „duchowym” sprawa się komplikuje, czas jest czymś innym (doświadczamy go inaczej) tam widzimy równocześnie wszystkie przeszłe jak i wszystkie przyszłe zdarzenia (czyli wszystkie możliwe - potencjalne wybory) w tym samym momencie. Może dla tego religie twierdzą że po śmierci klamka zapadła i niczego nie można już zmienić (po prostu jest to niemożliwe). W końcu w świecie ducha doświadczamy już w innym „bogatszym” wymiarze

Oczywiście że Bóg nie ma ograniczeń i nie determinuje Go żadna nasza logika
Tylko że logika doskonała czy nie, to jedyny dostępny nam środek – wspólna płaszczyzna porozumiewania się (teistów i ateistów), gdyby nie ta logika to moglibyśmy dać sobie spokój wszelkim dyskusja na tym forum. A poza tym dyskutujemy o „tym” świecie z tymi prawami a nie w dowolnie innymi - przyszłym - potencjalnym świecie (gdzie np.: grawitacja będzie działać odwrotnie, z dołu do góry )
O Bogu w sensie absolutnym w zasadzie nie ma co dyskutować bo wszystko co o nim możemy powiedzieć, że – „Jest” albo inaczej „Jestem który jestem” i nic więcej

Czyli może być miłosiernym i okrutnym,sprawiedliwym i kłamliwym jednocześnie?

Może w gruncie rzeczy nie istnieje i istnieje jednocześnie i każdy na tym forum ma rację?

Jejku jak czytam niektóre tu umieszczone posty to za głowę się łapię!
Przecierz to zupełnie nie ma sensu!

Jak możesz napisać że Bóg stoi poza ramami logiki! Faktycznie pewne rzeczy nie da się udowodnić rozumowo ale w większości tak.

Czy można wywnioskować że skoro Bóg jest doskonały to jest niezniszczalny. Jest to logika? Jest czy można wywnioskować że skoro Bóg jest doskonały to i nieskończenie potężny?
Można. Jaki widzisz problem?