Tu pozwolę sobie na mały wtręt:

możliwe, że faktycznie Bóg może stać ponad logiką. Moje podejście jest jednak takie, że zakładam, że działa wg naszej, znanej nam, logiki. Dlaczego? Bo inaczej wszelka dyskusja nie ma sensu. Totalnie jakakolwiek. Nie wiemy, co wg takich obcych nam reguł oznacza miłosierdzie, wszechmoc, cierpienie. Ba, nie wiadomo, czy po Bożemu "nie zabijaj" nie oznacza "baw się do rana".

Cała teologia działa analizując domniemanego Boga wg naszej ludzkiej logiki. Więc teologia nie może, gdy natrafi na sprzeczność (której przykład, o czym jestem pewny, tu demonstruję) uciekać w zasłony "nie wiemy, czy taka logika Boga ogranicza".

Takie podejście oznacza także, że zakładamy że Boża wszechmoc ogranicza się do rzeczy logicznych - więc wykluczamy żądania typu "kamienia, którego nie potrafi podnieść" czy stworków językowych jak "sucha ciemność", "szybka zieleń" itp Choć, niektóre takie cudeńka da się zrealizować - np. kiedy jest równocześnie i rzadko, i często? *)




*) w czasie biegunki

Całe życie będziesz zajmował się tym paradoksem gimnazjalisty? Jest wyjaśniony w przypowieści o kąkolu i pszenicy. A może zajmij się lepiej tym że bóg jest jeden ale w trzech osobach? Gwarantuję że nikt nie będzie w stanie tego wytłumaczyć i będziesz miał zajęcie na całe życie. Jeżeli jednak nie chcesz zmarnować życia to proponuję abyś zaufał Bogu, Bóg gdyby był zrozumiały to nie był by Bogiem.

Ta podejrzliwość wobec Boga bierze się z braku miłości do niego. Ja swojej żony (choć jest tylko człowiekiem ) często też nie rozumiem, naprawdę - czasami kompletnie nie wiem o co jej chodzi , ale ją kocham i ufam jej. I nawet jeśli jej nie zrozumiem do końca (a ona mnie), to nie przeszkadza nam być ze sobą w szczęściu.

Nasza logika jest tylko podzbiorem logiki Bożej.
Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami.
Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi moje - nad waszymi drogami i myśli moje - nad myślami waszymi. Izajasza 55,6-9

Wiemy, bo Bóg jest porządkiem doskonałym. To szatan wprowadza nieporządek.

W pełni się zgadzam. Bóg chce dopuszczać zło. Jednak nie chce aby zło Było. Dlaczego zatem to robi? Ma swoje powody. Chrześcijaństwo nam podpowiada, iż człowiek zapragnął na początku trwać w takim stanie. Bóg się więc na to zgadza, jednak sam jest przekonany, iż mogłoby być lepiej.

Zadam wam inne pytanie. Wiele zła wynika właśnie z wolności człowieka. Czy uważacie że dobry i wszechmocny Bóg powinien zlikwidować wolną wolę? Bo to chyba chcecie powiedzieć.
Jeśli nie powinien odbierać wolnej woli, to jak przekonać wszystkie stworzenia, żeby dobrowolnie poszły za tym co oferuje Bóg? Stworzeniom może przysługiwać wszystko oprócz oddawania im kultu należnego Bogu. A co jeśli stworzenie właśnie tego zapragnie. Wiara nam podpowiada, iż tego właśnie chciał diabeł. Chwały oddawanej mu nawet przez Boga. I co jeśli takie stworzenie, w swej wolności, na zawsze odwróci się od Boga?
Grzech pierworodny ludzi też na tym polegał. To człowiek chciał być "jak Bóg". Sam decydować co dla mnie dobre a co złe.

Tymczasem Bóg się nie odwraca od człowieka. Owszem, jest (człowiek) zawieszony między dobrem a złem, jednak służy to aby pobudzić wolę. Właśnie wolę. (Wróćcie do tego co cytowałem za Pascalem). Naprawę ja jasno widzę iż mogą istnieć uzasadnione powody aby zło istniało. Lecz nawet gdybyśmy je nie znali, to nie czyni to wiary w Boga irracjonalnej. To, iż nie odwrócił się całkowicie od człowieka jest wielkim przejawem jego dobroci. To, że zaakceptował decyzję stworzenia, jest wyrazem poszanowania decyzji. Bo czymże jest zło jak nie brak Boga? jeśli Bóg jest czystą dobrocią, to wszelkie zło jest spowodowane odwróceniem się od niego.

Przyznacie chyba, że zło może być wynikiem wolnego działania stworzeń. Czy Bóg powinien zatem odebrać stworzeniom ich wolność? A nie lepiej "wychować" tu i teraz na ziemi do tego by w wieczności zdobyć się na całkowite odrzucenie zła i wieczne utwierdzenie się w Dobru?

Ludzi też chcą aby im oddawać boską cześć, przykładowo Mao Tse Tung

I co teraz? Powinien Bóg odebrać takiemu człowiekowi zdolność myślenia i decydowania? Jak tego nie uczyni to będzie zły? Wiemy przecież, że kto się nie zgadza na taki kult może być prześladowany a nawet pozbawiony życia. Pomału nabieram przekonania, iż nawet sami ateiści wiedzą o co chodzi. Istnienie zła nie jest sprzeczne z dobrocią i wszechmocą Bożą. Ciągną jednak tę dyskusję bo wstyd się poddać. Jednak to właśnie celem dyskusji nie jest zwycięstwo, ale odnalezienie prawdy. A naprawdę nie znam żadnego takiego zdania, koniecznie prawdziwego, które uczyniło by ten podstawowy zbiór zdań (1. Dobro, 2. Wszechmoc, 3. istnienie zła) sprzecznym. Nigdy nikt w całych dziejach ludzkich nie wykazał jak powstaje sprzeczność.

Przestanę, jak tylko udzielicie sensownej odpowiedzi lub przyznacie się, że wasza wiara jest nielogiczna. Wtedy może wezmę się za coś innego, choć akurat tróosobowość Boga nie wygląda obiecująco - ludziom tez się zdarza i nazywa się to schizofrenią

Tajemnica Trójcy nie jest schizofrenią.
A co do twojego paradoksu, widocznie będziesz musiał się nim zajmować całe życie, dopiero po śmierci przekonasz się że Bóg istnieje i co wtedy?

Przynajmniej uczciwie postawiona sprawa!
Miłosierny chce zła? Czy Ciebie to nie razi?

Pomijam to, że to żadna odpowiedź, tylko ucieczka, to do tego nieudolna: wszechmocny nie musi mieć powodów innych, niż własna wola.

Znowu nie skomentowałeś:

Już pisałem: istota nieskończenie dobra nie będzie posiłkowała się złem nawet dla osiągnięcia większego dobra. Zresztą, nawet w ludzkiej moralności to jest naganne: nie można usprawiedliwiać środków (zła) celem (większym dobrem). Nawet jeśli, my, w przeciwieństwie do Boga, inaczej tego celu nie potrafimy osiągnąć

Wszechmocny musi potrafić wyprowadzić owo większe dobro z pominięciem zła, więc nie ma konieczności go tolerować..

Też już na to pytanie odpowiadałem ze dwa razy. na tym wątku..


Wolna wola istot niegrzeszących - owszem, może istnieć (np ponoć w niebie, np Bóg, np. Adam i Ewa przed zjedzeniem jabłka) i nie ma powodu, aby uznać, że się wolna wola logicznie wyklucza z bezgrzesznością. Zresztą - jeśli nawet tak jest (te pojęcia wykluczają się), to nie ma sensu w takim razie wymagać od nas niemożliwego: niegrzeszenia. Więc tak czy siak wychodzi na moje

I znowu ta szalona myśl, że wolna wola musi oznaczać grzech. Jesli musi - to czemu nas każe za przymus, który sam stworzył? Jeśli musi - to ja nie chcę do nieba, bo tam są przecież tylko bezwolne automaty!

ZDOLNOŚĆ do grzechu to jedno, a EGZEKWOWANIE tej zdolności to coś innego.

Każdy z nas jest zdolny odgryźć sobie palec, ale nikt tego nie robi? Czemu? Tu Bóg zdołał nas przekonać, że to głupie. A może nie mamy z tego powodu wolności?

Skąd wiesz, że nie?

A który Bóg?
A co zrobisz, jak okaże się, ze po śmierci przywita Cię Manitou?

A Ty jakiego Boga oczekujesz?

(24) Inną przypowieść im przedłożył: Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. (25) Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. (26) A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. (27) Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast? (28) Odpowiedział im: Nieprzyjazny człowiek to sprawił. Rzekli mu słudzy: Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go? (29) A on im odrzekł: Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. (30) Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza

to wszystko wyjaśnia

Żadnego.
Co z odpowiedziami na moje pytania?

Co konkretnie wyjaśnia i jakie jest to wyjasnienie - nie jestem mocny w interpretacji tekstów mitologicznych, więc pisz mi, proszę, zwyczajnie, swoimi słowami.

Nota bene ten tekst (plus ów z NT o paleniu uschłych winogron czy jakoś tak) służył kiedyś jako wytłumaczenie dla stosów inkwizycji...

Nie oczekujesz żadnego Boga? A co zrobisz gdy jednak będzie?
Tekst wszystko wyjaśnia, co nie rozumiesz? Chwasty zasiał nieprzyjaciel, Wszechmogący w odpowiednim czasie odzieli zboże od chwastów.