Czasu mamy niewiele, a jednak...
Mogę ci tylko powiedzieć, że w tym krótkim czasie można to wszystko osiągnąć - stać się doskonałym w każdej dziedzinie, nie tylko w wybranych. Jeśli uda się to choćby w 50%, to uzyskuje się poziom "doskonałości" jak u większości osób uznanych za święte.
I w tym tkwi problem u większości ludzi. Identyfikują się ze swoimi "usterkami", nie chcą się z nimi rozstawać, boją się ujednolicenia.
A to właśnie "usterki" powodują ujednolicenie. To przez nie z góry wiadomo jak się kto zachowa w typowej sytuacji. To one robią z ludzi owce w stadzie. Ludzie postępują tak, bo "każdy tak robi", reagują na prowokacje gniewem, na obrazę - czują się obrażeni.
Natura ludzka, to nie "usterki", ale coś, co jest pod nimi. Odkrycie tego powoduje, że stajemy się doskonali i unikalni. Aby do tego dojść, trzeba chcieć i spróbować. Aby chcieć, trzeba być gotowym, skosztować wszystkiego w życiu, nasycić się tym, co osiągalne dla naszej zwierzęcej natury, mieć tego wszystkiego dość, zrozumieć, że to nie to jest pełnią życia. Jedni dochodzą do tego przed trzydziestką, inni po pięćdziesiątce. W każdym wieku warto jest zacząć to "usuwanie usterek".
Dopóki sam nie uznasz, że chcesz to robić, nic i nikt cię nie przekona.
Pewne sprawy można poznać tylko doświadczalnie - nikt ci tego nie opisze.

Możesz być doskonała w kążdej dziedzinie? Np. potrafisz nauczyć się w ciągu życia wszystkich języków na ziemi? Potrafisz zgłębić fizykę, chemię i historię w pełni? Potrafisz osiągnąc mistrosztswo w dwóch różnych dziedzinach sportu a przy tym wszystkim założyć i utrzymać szczęśliwą rodzinę? W takim razie gratuluję ... niestety pozostali muszą wybierać ...



Nigdy nie wiesz jak ktoś zachowa się w danej sytuacji, dopóki do tej sytuacji nie dojdzie. Jeżeli twierdzisz, że potrafisz powiedzieć jak sama się zachowasz, to ja twierzdzę, że kłamiesz.

Opowidasz o usterkach ... wymień je. Powiedz co jest usterką, jaki jest model doskonałości do którego należy dążyć ... dopiero wtedy możemy zacząć naprawdę dyskutować. Na razie to tylko frazesy ...

Wiesz kalino, problem z tym, że to co postrzegasz jako "usterka" wcale nią nie jest. Jednak na razie nie potrafisz tego zrozumieć. Ideały, to bardzo grząski grunt. Maja tendencję do upadania w najmniej oczekiwanym momencie, i wtedy całe twoje życie staje się jedną wielką pomyłką ... jakoś nigdy nie miałem zapędów idealistycznych ... może dlatego, że żaden z popularnych "ideałów" nie przypadł mi do gustu ...

Jeśli dążę do ideału, a "coś" mi w tym przeszkadza, to jest to "usterka". Tak "na razie" ją rozumiem. Jednak potrzebny jest ideał, który jest kotwicą, fundamentem, gwiazdą, na który obieram kurs.
Pugu, naszą wielką urodą jest to, że sobie rozumiemy "coś" tak, jak rozumiemy. To rozumienie... nie wiem, to lepsze, czy to. Ważne jednak wydaje się, by żyć jak najpełniej, najszlachetniej, najszczęśliwiej. Nie ma recepty.

Jeśli upadają, to znaczy, że nie były właściwe:) dla danej osoby. Osobiście nie wyobrażam sobie życia bez nich.

Potrafisz zdefiniować swój cel? Jestem naprawdę ciekawy do którego "ideału" dażysz. Tłumaczenie, że "rozumiemy coś jak rozumiemy" jest tylko ucieczką przed prostym pytaniem "o co tak naprawdę nam chodzi".
Cel to jedna z najważniejszych rzeczy w życiu ... tyle, że cele typu "dążenie do doskonałości" to w praktyce brak celu ...

Więc to jest dla ciebie "doskonałością"?... Umiejętność skoczenia najwyżej, wiedza z fizyki... Przykro mi, ale rozmawialiśmy o różnych sprawach...
>>>Zgaduję, że wydaje Ci się iż bycie "doskonałym" to jak najdokładniejsze dopasowanie się do modelu określonego przez Chrystusa ... <<< Tutaj dobrze zgadywałeś.

Tak twierdzę.
Poobserwuj trochę, a zauważysz pewne prawidłowości w zachowaniach. Nie wierz mi na słowo, ale sam zobacz.

Mówię o tym, co potocznie się określa jako "złe". Zostało to bardzo krótko i wyczerpująco zapisane jako: pycha, chciwość, zazdrość, nieczystość, nieumiarkowanie, gniew, lenistwo. Jeszcze dodam coś, co się często z tamtymi wiąże lub do nich prowadzi: strach, pożądanie, zła wola.

Czyli nie chcesz być doskonała, chcesz być taka jak na obrazku ... który wydaje ci się obrazem doskonałości ... jak dziewczynka która patrzy na okładkę z ładna modelką ... wydaje ci się, że bycie doskonałym to przestrzeganie określonych reguł i zachowywanie się w odpowiedni sposób ... hmm moim zdaniem by osiągnąc w czymkolwiek doskonałość trzeba temu czemuś poświęcić życie od początku do końca i przede wszystkim trzeba tego bardzo ale to bardzo chcieć. Chcesz być doskonałą chrześcijanką (bo jak rozumiem tak postrzegasz o naiwności bycie doskonałym człowiekim ...) ? Moja droga świat jest pełen cierpiących ludzi, którzy już na ciebie czekają ... za 30 lat może będziesz mogła powiedzieć, że zbliżyłaś się do doskoanłości ... nie dokonasz tego jednak siedząc przed komputerem i wypisując dyrdymały ...



Che, che ... ile miałaś w życiu sytuacji ekstremalnych? Ile razy na szali stało twoje przyszłe życie? Łatwo jest wyobrażac sobie siebie samego w zaciszu swojego pokoju ... tyle, że to nie ma wiele wspólnego z rzeczywistością gdy decyzja oznacza często natychmiastowe konsekwencje ... chwal się tym czego dokonałaś, nie tym co ci się wydaje, że zrobisz ...



Strach ... każdy kto ma cokolwiek do stracenia będzie się bał ... pożądanie ... każdy kto jest człowiekiem z krwi i kości będzie je odczuwał i szkoda mi tych którzy nie potrafią tego docenić ... zła wola ? A co to?

Wszystko ma swój powód, swoje źródło ... nie ma sensu leczyć objawów bez usunięcia źródła niepożądanych zachowań. Każdy z twoich "grzechów" ma konsekwencje głównie dla tego kto go "popełnia". Za wszystko na tym świecie trzeba zapłacić ... i za to "dobre" i za to "złe" ...

Tak, żyć najpełniej, najszlachetniej, wypełnić się miłością, uwolnić od wszystkiego, co oddala od celu.

Nie, to nie jest brak celu. Jeśli jest ktoś, kto uosabia moje ideały, więc będę się starała być jak najbliżej NIEGO. Czy to nie może być celem?

Najpełniej, czy najszlachetniej ? By życ w pełni musisz żyć w zgodzie z łasną naturą, a ta tylko w połowie jest szlachetna ...
Powiedz mi ... kiedy wydaje Ci sie, że osiągniesz swój cel?



A jak zamierzasz do niego dążyć ... bo jeżeli się nie mylę, to pociąga za sobą dość poważne konsekwencje .. np. poświęcenie się dla innych ...

Nad drugą połową pracuję:)


Heh... może nigdy? Ale zawsze warto iść, bo jest się coraz bliżej.

A co to jest poświęcenie? Jak to rozumiesz? Jestem wolontariuszką, czy jest to poświęcenie? To bardzo pojemne słowo i chyba dla każdego inne ma znaczenie... dla mnie poświęcenie nie jest poświęceniem, jeśli jest wyborem

Nie potrzeba 30 lat. Jeżeli człowiek się zmienia, to co 5 lat, albo i szybciej zauważy bardzo znaczące różnice. Popatrz na siebie sprzed pięciu lat. Chciałbyś być teraz taki, jak byłeś wtedy?
Jeżeli chcesz zacząć siebie zmieniać, to życie samo ci dostarczy właściwych okoliczności - bez względu na to, czy siedzisz w zaciszu swego pokoju, czy też jeździsz po świecie.


Strach.... nie ma nic do stracenia oprócz samego siebie - a nad tym ma się władzę.
Pożądanie... może właściwszym określeniem jest "egoistyczne pragnienie, ochota". Przeciwieństwem jest: "aspiracja", "dążenie". Trzeba się starać coś "osiągnąć", a nie tego "chcieć".
Zła wola... przeciwieństwem jej jest życzliwość, przychylność: myśleć dobre myśli o sobie i innych ludziach.

Właśnie o to chodzi. Każdy z grzechów jest jak potężne drzewo, w którym można jedynie obrywać gałązki po jednej, pojedyncze listki. Robiąc to stale, osłabia się je, w końcu dochodzi do korzeni. Czasem trzeba najpierw usunąć to, co przysłania, żeby dotrzeć do źródła i je zlikwidować.
Robiąc komuś krzywdę sprowadzamy konsekwencje na samych siebie.
Zapłacić trzeba za wszystko. Prawo akcji-reakcji działa i w tej sferze.

Nie chodzi o to by się zmieniać, tylko by się rozwijać ... ten ja z przed 5 lat to ten sam człowiek co dzisiaj, tylko o mniejszej wiedzy i mniejszym doświadczeniu ... podejrzewam, że tym samym różnię sie od potencjalnego ja za pięc lat ...



To tylko słowa ... w rzeczywistości czasem ciężko rozgraniczyć co jest czym ...
Każdy człowiek boi się o swoje dzieci ... i jest gotów na wiele by zapobiec ich krzywdzie ... nawet gdyby oznaczało to krzywdę innych ... czy to "złe" czy "dobre" ... ja nie wiem ...




O to chodzi, płacimy ... więc mamy prawo sami wybierać ...



Cel którego nie da się osiągnąć jest kiepską motywacją ... znacznie lepiej znaleźć sobie jakieś pośrednie cele ...



To cię na pewno stawia w lepszym świetle niż tabuny hipokrytów nazywających siebie chrześcijanami ...

Zawsze masz gwarancję osiągnięcia swoich celów? Myślę, że jednak jakieś ryzyko zawsze ponosimy

Hehe... lepiej? Powiedziałabym: łatwiej

A powiedz: co to jest poświęcenie wg Ciebie???

Nie, ale "mission imposible" raczej nie ma sensu ... by coś miało sens musi istnieć szansa, że jest to osiągalne ...



Jeżeli coś ma się udać musisz to porządnie zaplanować ...



To cena jaką trzeba zapłacić by osiągnąc upragniony cel ...

1. Szansa jest zawsze, jeśli się coś robi. Nie ma jej, jeśli się nic nie robi. Gdy ideału sięgnąć się nie da, dobre jest chociaż zbliżenie się na tyle, na ile własna ograniczoność pozwala. Nie mówimy przecież o sukcesie w dzisiejszym znaczeniu:)

2. Też nie ma gwarancji. W życiu pewne jest tylko jedno:)

3. Cena? Nie liczą się koszty, gdy tak bardzo chcesz. Właściwie... nie liczy się nic. I nie mów: cel uświęca środki???, bo nie to mam na myśli:))