Nie zgadzam się z tym, z konkretnego powodu. Szczęście, spowodowane jest tym, że spotyka nas coś, co wywołuje je w nas. Nie bóstwo.



Ok, dzięki za wytłumaczenie.



Oczywiście według religii, której założeniem jest istnienie tego Boga.

No właśnie, po czym poznać, że cały czas przebywa się w towarzystwie Boga, skoro wcześniej założyliśmy, że przebywanie bez Boga jest niemożliwe, bo Bóg jest wszędzie, a jest niewidzialny i niepoznawalny.



No tak, ale np. Jumik, WIE, że Bóg istnieje, i jego zdaniem to jest jedynie wiara.

@jumik

Bo nie wierzysz w Boga, uznajesz, że Go nie ma bo Go nie zauważasz, więc myślisz, że żyjesz bez Niego. Iluzja.

Hmm... A Ty wierzysz w Boga, uznajesz, że On jest i sądzisz, że Go zauważasz, myślisz, że żyjesz z Nim. Nawet pewnie twierdzisz, że z nim rozmawiasz? Monolog głoszony w powietrze nazywasz rozmową. To jest dopiero iluzja. Wiara. Wiara w bogów, która jest praktycznie tak stara jak człowiek rozumny. Z tym, że człowiek jest ten sam - tylko bogowie i ich koncepcje się zmieniają.

Wiesz dlaczego jestem na tym forum? Bo wiara Boga jest dla mnie fenomenem. Nie mogę pojąć jak dorośli, rozumni ludzie mogą wierzyć w coś takiego. Usiłuję zrozumieć to zjawisko. Dlaczego ludzie uwielbiają się tak oszukiwać. Nie, wcale nie twierdze, że wiara niesie złe przesłania. Zasadniczo to przesłanie jest pozytywne w sensie wartości moralnych. Twierdzę jednak, z całą stanowczością, że zarówno całe dobro jak i całe zło jest zasługą i "zasługą" człowieka. Kiedy ludzie to wreszcie zrozumieją to będzie to naprawdę potężnym sukcesem całej ludzkości.

Co do wątku. Wiara w istnienie piekła gdzie dusze idą po śmierci. Zupełnie nie przeszkadza Ci fakt, że każda z "natchnionych wizji" jest inna. Co tam. To tylko niebieskie szkiełko. Jak ktoś chce wierzyć to wbrew logice będzie akceptował wszystko a jego umysł wygładzi każda wątpliwość.

Powtórzę to co już kiedyś napisałem. Jesteśmy takimi samymi organizmami żywymi jak wszystkie inne na tej planecie. To prawda, że dzięki naszemu mózgowi jesteśmy wyjątkowi na tej planecie. Ale niestety umrzemy jak wszystkie organizmy żywe na planecie Ziemia. Umrzemy nieodwołalnie. Umrze mózg. Zgaśnie światło. Koniec. I już nas nie będzie. To nawet przykre, wiem. Dlatego niektórzy tak usilnie chcą wierzyć w Boga, piekło, niebo itp. Niestety nawet nie będziesz się mógł przekonać, że całe życie żyłeś iluzją. Co za ironia losu.

Wieczne męki. Dobry żart. Jak ktoś nie dał się złapać na lep nieba to trzeba go postraszyć piekłem. Może to poskutkuje i grono wiernych się powiększy. Wszak w grupie raźniej. Niestety dla Was następuje laicyzacja Europy. W Ameryce Południowej wiara ma się dobrze. To naprawdę biedne regiony. Jak im się polepszy ekonomicznie to i czar wiary pryśnie. Wiara w bogów jest z góry skazana na powolne zanikanie.

Ja myślę, że większość wierzących robi to nieświadomie. To są tak naprawdę dobrzy ludzie, tylko religia im każde tak robić.

Ale Bóg jest jego źródłem. Ktoś może Ci przynieść trochę wody, ale ten ktoś nie jest jej źródłem.



Wiem, że to co napiszę będzie niewygodne i nie będzie argumentem mającym przekonać, a stwierdzeniem, ale człowiek niewidomy od urodzenia zazwyczaj nie potrafi pojąć widzenia. Może się nim fascynować, myśleć, że wszyscy, którzy twierdzą, że widzą oszukują się, ale w ostateczności to sam ślepiec jest ślepy, a nie Ci widzący, którzy widzą.

Nie do końca. To co nazywamy szczęściem, to uczucie przyjemności, ulgi, jaką przynosi zaspokajanie i tak niemożliwych do zaspokojenia pragnień. Pragnienie+obiekt pragnienia = uczucie szczęścia rozpadające się wraz z czasem, generujące kolejne pragnienie. W tym nie ma miejsca na żadne bóstwo.

Przepraszam za to wtrącenie się, ale co z tego ma wynikać?

Jest miejsce na bóstwo w 2 przypadkach:
-zależnie od przyjętego modelu, koncepcji, etc. ty np. używasz tu wyjaśnienia biologicznego, co wcale nie wyklucza innych możliwości wyjaśnienia tego samego zjawiska. Dotyczy to każdej dziedziny życia
-owym obiektem pragnienia może być Bóg. Nauka Kościoła mówi, że wieczne życie z Bogiem jest ostatecznym celem człowieka, a to pragnienie jest wpisane w każde ludzkie życie. W takim ujęciu Bóstwo zajmuje tu wręcz centralne miejsce

To ciekawe... więc czy np. depresja jest efektem złego kontaktu z Bogiem? Może zamiast leczenia potrzebują modlitwy... swoją drogą dziwne, że leki w ogóle działają

@Mikolaj9

Ja myślę, że większość wierzących robi to nieświadomie. To są tak naprawdę dobrzy ludzie, tylko religia im każde tak robić.

Niestety nie zawsze nieświadomie. Czytałem kiedyś kupę lat temu książkę napisaną przez podróżnika. Książka opowiadała o losach Indian północnoamerykańskich. Tytułu ani autora niestety nie pamiętam. Zapamiętałem natomiast między innymi to, w jaki sposób Indianie byli ewangelizowani przez misjonarzy. Bo oczywiście samo zagnanie ich do rezerwatów nie wystarczyło. Otóż jak już byli w rezerwatach, to Manitou poszedł w odstawkę. Siłą nakazano im wiarę w Boga białego człowieka. Jeśli Indianin był oporny i nie chciał chodzić na msze to ów misjonarz zapisywał sobie dane delikwenta i potem taki Indianin był karany. Nie pamiętam w jaki sposób. Z całą pewnością nie było tak w każdym przypadku. Kapłani są różni. Tym niemniej jednak takie przypadki miały miejsce.

--------------

@jumik

Ale Bóg jest jego źródłem. Ktoś może Ci przynieść trochę wody, ale ten ktoś nie jest jej źródłem.

To tylko zgrabna metafora. Nic ponadto. Jeśli dajesz innym ludziom dobro to i dobro do Ciebie wraca. Jeśli dajesz zło to wraca zło. Są wyjątki od tego ale tak to zazwyczaj działa. To są zwykłe relacje międzyludzkie. Gdzie tu Bóg?

ale człowiek niewidomy od urodzenia

To Ty od samego urodzenia wierzysz w Boga?

Bóg jest źródłem tego dobra

Nie wydaje mi się, żeby do było niewygodne. Jest powtarzane tak do znudzenia, że stało się już śmieszne.

Wiem że to co napiszę, będzie niewygodne i będzie nie argumentem, a stwierdzeniem, ale wariat który wszędzie dookła widzi zielone ludziki nie potrafi pojąć, jak można być normalnym i ich nie widzieć...

Poprzypalaj sadomoaschistyczną osobę rozpalonym prętem , zobacz jak sie cieszy z rozkoszy.

Świadomość samodrzucenie na wieczność jedynej szansy na autentyczne szczęście i istnienie w nieskończoność z poczuciem życiowej porażki. (przynajmniej)

A piekła nie ma

Nawet gdybym był chrześcijaninem, to nie wierzyłbym, że miłosierny Bóg może człowieka na wieki ukarać. Apokatastaza ludzie - apokatastaza