A skąd pogląd, że poznanie ma być " bezproblemowe ", albo nie ma sensu ?

Nie będę z Tobą gadał metodą z piaskownicy.
Zadałem konkretne pytania, m.in. o cudzysłów, a Ty wyskakujesz z głupotami sugerującymi, że ja coś sugerowałem...

Mów jak dorosły.

Johnny, czemu nie napisałeś że WIERZYSZ, że istnienie Jahwe jest faktem?

Skąd wniosek, że takowych nie ma?
Poza tym jeśli nawet ktoś ma problem z ustaleniem faktów z nim związanych to czyj to jest problem? Boga? czy tego kogoś?

Gdy kogoś biją na ulicy to jest jego problem a nie Boga.

Problemem wielu wierzących jest to, że o swojej wierze mówią jak o wiedzy, przekazując ją dzieciom. Nie mówią, że WIERZĄ że Jezus jest Bogiem, tylko mówią, że Jezus jest Bogiem. A to różnica. Nie mówią, że WIERZĄ, że po śmierci dusza idzie do nieba, tylko że po śmierci idzie się do nieba. A to też jest różnica! Wierzący jednak zdają się jej nie dostrzegać i wmawiają dzieciom to w co wierzą jako jedynie słuszną prawdę.

Bóg piszemy z dużej litery - Kamyk

No nie wiem, mi zawsze siostra na katechezie mówiła, że w Boga się wierzy, a nawet powtarzała, że nie wolno nam wierzyć w innych, bo to złamanie pierwszego przykazania !

A poza tym..



Wy macie jakąś obsesję na punkcie religijnego wychowania dzieci, to jest normalnie paradne. Jeżeli ja mówię mojemu Jasiowi: " nie zabieraj Małgosi cukierków, bo to nieładnie ! ", to również jest to, w tym rozumieniu, wypowiedź całkowicie nieuprawniona, niedozwolona, indoktrynująca, zaburzająca psychikę, prowadząca do traumy, niedorozwoju, choroby, nie wiadomo jeszcze jakich tragedii. Bo przecież powinienem powiedzieć coś w stylu: " Jasiu, wedle dominujących w społeczeństwie poglądów zabór cudzej własności uznawany jest za czyn niedozwolony, wszelako stanowisko odmienne również jest warte rozważenia ( są to bowiem twierdzenia postulatywne i niedowodliwe ), a i omawiana zasada doznaje niekiedy wyjątków.. " itd.itp.

Ale o tym, że wielu ludzi to przykazanie łamie i dobrze sobie z tym żyje, wierząc w innych bogów, albo nie wierząc w żadnych, to już pewnie nie wspomniała. I że dla wielu ludzi jest odwrotnie: to w Jezusa wierzyć nie wolno bo to złamanie ich pierwszego przykazania, czy czegoś tam.




A wam trzeba milion razy tłumaczyć dlaczego?

Zmartwychwstanie to wydarzenie conajmniej nieprawdopodobne.

Kiedy się dzieciom opowiada o Popielu, którego zjadły myszy, to sie zaznacza, że to tylko legenda, oraz mówi, co to jest legenda. Kiedy mówi się o zmartwychwstaniu, podaje się to jako fakt. I koniec.

Kiedy się dzieciom opowiada o hindusach, muzułmanach czy żydach, to mówi się w co tamci wierzą. Czy o jakichkolwiek innych wierzeniach, których rodzice akurat nie wyznają: "niektórzy ludzie wierzą, że...". Ale kiedy mówi się o zmartwychwstaniu, to już się zapomina, że w to również tylko "niektórzy wierzą" - podaje się to jako fakt. I koniec.

Oczywiście sytuacja jest analogiczna w każdej innej religii.
Dać im spokój. Jeśli kiedyś będą chciały wierzyć, to będą wierzyć. Dziecko w wieku 5 lat i tak nie ma żadnych prawdziwych poglądów na świat. Więc wmówić mu można wszystko, włącznie z tym że istnienie smoka wawelskiego to fakt historyczny.




Jeśli nie powiesz Jasiowi, że nie wolno kraść, to Jan może zostać złodziejem. Jeśli nie powiesz Jasiowi, że Jezus zmartychwstał, to Jan może zostać samodzielnie myślącym człowiekiem o własnych poglądach.

Wierzący tego nie rozumieją niestety. Przekazując WIARĘ jako OBIEKTYWNĄ PRAWDĘ oszukują swe dzieci. Ja moim mówię, że jedni wierzą w boskość Jezusa, a inni uważają że był zwykłym (choć niezwykłym ) człowiekiem, a jeszcze inni, choć tych jest niewielu, w ogóle wątpią w jego istnienie. Mówię, ŻE NIKT NIE WIE JAK JEST NA PRAWDĘ. Dzieci wiedzą, że babcia wierzy, że Jezus to bóg, ale ciocia (żydówka) sądzi, że był tylko człowiekiem. I w ten sposób dziecko ma PRAWDZIWY obraz świata, a nie jednostronny.

Rozumiem , że będziesz mówił do swojego dziecka w ten sposób:
"Wierzę że Jezus nie jest Bogiem, bo wiedzieć tego nie mogę. Wierzę że po śmierci dusza nie idzie do nieba. Wierze że Jezus nie zmartwychwstał choć naoczni świadkowie przekonują. Prawdę mówiąc wierzę, że oni kłamią choć nie wiem jaki by mieli w tym cel, ale wierzę, że jakiś cel mieli i całe życie oszukiwali siebie oraz innych ludzi, głosząc pokój i dobro, jednak my nie damy się nabrać i nie wierzymy, tzn. wierzymy że wierzący się mylą wierząc, a my niewierzący, wierzę że mamy rację, choć nie mamy żadnych dowodów, na to, że wszechświat powstał z przyczyny innej niż Stwórca ."

No mniej więcej. Ale raczej nie kładę nacisku na to w co nie wierzę, tylko wymieniam to w co wierzą inni (wizji życia pozagrobowego jest więcej niż tylko "dusza idzie do nieba"), a sam mówię że po prostu nie wiem i żadna z tych wizji nie wydaje mi się ani lepsza, ani bardziej prawdopodobna. I nie mówię, że ktoś kogoś próbuje nabrać, że ktokolwiek ma rację, pokazuję tylko różnorodność świata wiary, że jedni wierzą tak, inni siak, że wspólne jest to, a inne jest to i że każdy może sobie wybrać w co i jak chce wierzyć, bo to jest bardzo osobista sprawa. I mówię, że NIE TRZEBA wierzyć w bogów, że można, że wielu ludziom to pomaga, ale że wielu to jest niepotrzebne.
A jeśli chodzi po powstanie Wszechświata, to podałem dzieciom obie wersje - jedną że istniał zawsze tylko się kurczył i rozszerzał i drugą, że został stworzony nagle przez jakąś boską siłę, która z kolei zawsze istniała.
Wersja że coś istniało od zawsze nie została z miejsca odrzucona...

Tjaa, w sumie trzeba przyznać że kimkolwiek by nie był, był, albo stał się, jedną z najważniejszych postaci w dziejach ludzkości.




"Wierzę, że Jezus nie jest Bogiem" - a co to w ogóle jest za kosmiczna bzdura. Znowu to samo, błędne, typowe dla katolików budowanie zaprzeczenia wiary. Zaprzeczeniem "wierzę, że" nie jest "wierzę, że nie", tylko "nie wierzę, że". Wbrew pozorom, całkiem spora różnica.

Tak czy inaczej. Nie tak.
"Wielu ludzi wierzy, że Jezus był Bogiem i że po swojej śmierci, zmartwychwstał. Ci sami wierzą też, że dusza po śmierci idzie do nieba. Oni wierza, że Jezus zmartwychwstał, chociaż nie mają na to żadnych dowodów, ale mówią też, że wcale ich nie potrzebują bo im z ta wiarą dobrze. Ci ludzie również wierzą, że skoro nie potrafią wymyślić innego wyjasnienia powstania świata, to oznacza że musiał to zrobić Bóg, a nawet gdyby była inna przyczyna to i tak wierzą, że Bóg jest jej sprawcą. Tylko proszę cię synu, znajomości z tymi ludźmi nie zaczynaj od dyskutowania z nimi na forach internetowych, bo możesz się do nich uprzedzić".

Z drugiej strony, warto też dodać:
"Wielu innych wierzy, że Jezus nie był Bogiem, a tylko prorokiem. Ci sami wierzą, że ważniejszy od niego był inny prorok, Mahomet. Z tymi z kolei lepiej się za bardzo nie zadawać, bo jak się wkurzą to potrafią być niebezpieczni, chociaż w założeniach ich religia jest tak samo jak chrześcijaństwo, religią miłości i pokoju".

Oraz:
"Są też tacy, którzy nie wierzą ani w Jezusa ani Mahometa. Wierzą w boga Wisznu i jego różne inkarnacje, oraz innych bogów, np. Siwę i Ganeszę. A jeszcze inni wierzą w Jezusa, ale za największego proroka uważają Josepha Smitha, który będzie obecny podczas sądu ostatecznego".

Dzieci dorastają. Z czasem zaczynają myśleć same i zaczynają budować własne opinie na te tematy. Wpajanie im tylko jednego światopoglądu to pozbawianie ich tej możliwości.

Zgadzam się w 100% z Witoldem.

1)Oczywiście popieram , dlatego ja wierzę że wszechświat powstał dzięki Stwórcy, Ty natomiast że istniał od zawsze, choć według nauki powstał jakiś czas temu czyli nie istniał zawsze, no ale to znowu jest kwestia wiary.

2) Jasne, że nie trzeba, nie trzeba również jeść i pić , ale oczywiście można, aby żyć.

Dziecko nie rozumie pojęcia " fakt historyczny ", więc ciężko byłoby mu to wmówić. Do osiągnięcia pewnego wieku dziecko w ogóle nie rozróżnia fikcji od realności, więc nie ma znaczenia, że odnośnie jednej opowieści powiemy, że to " bajka ", a drugiej że to " fakt historyczny " - dla dziecka i tak obie będą tak samo realne.



No to jak w końcu - zaczynają myśleć same, czy nie zaczynają ? A może zaczynają tylko wtedy, gdy nikt im wcześniej niczego nie " wpoi " ? Pomijam już to, że większość ludzi nie zaczyna myśleć samodzielnie nigdy.



Widzisz, ja chcę, żeby Jaś nie kradł, i chcę, żeby wierzył w Jezusa. Jestem chrześcijaninem, i obie te rzeczy są dla mnie równie ważne. Zatem z całą pewnością " nie dam mu spokoju ".