Błedna interpretacja tych słów Pawła może doprowadzić nas do takich wniosków do jakich doszedł np ksiądz Natanek. Czytam jego List otwart do kapłanów i przecieram oczy ze zdumienia:

To kapłan jest pełnomocnikiem i ambasadorem Boga na ziemi. Jest inicjatorem wszelkich większych zajść i wydarzeń nadprzyrodzonych w Kościele Chrystusowym. Jest hostią ofiarną za zbawienie wiernych, a zarazem ma być sługą[21]. Kapłan jest drugim Chrystusem i cały należy do Niego. Na nim spoczywa ogromna odpowiedzialność za zbawienie świata[22]

... i to nie są wymysły szalonego Natanka ale oficjalne nauczanie KrK jak mniemam gdyż sam Natanek robi tu przypis nr 21 i 22 gdzie podaje źródło:

O. Michellini, Orędzia Pana Jezusa Chrystusa do kapłanów, wyd. II, Wrocław 2002, s.296.

W tym momencie, gdy już, mam nadzieję, rozumiem co Paweł mógł mieć na myśli, to na powyższe słowa patrzę, jak na taki bardzo duży skrót myślowy...Coś podobnego, jak setki raz tu roztrząsana modlitwa DO Maryji, zamiast za wstawiennictwem Maryji.
Ale zgodzę się, że taki tekst może narobić zamieszania, gdy się jeszcze nie rozezna o co chodzi w Liście do Kolosan (1,24)..

Jezus Chrystus swoją śmiercią na krzyżu zbawił człowieka, cierpiąc zamiast niego i dla niego.
On bez żadnej własnej winy przyjął „całe zło grzechu (por. Iz 53, 1012), które sprawiło, że było to cierpienie nieporównywalne, i które stało się ceną zbawienia, ceną odkupienia człowieka (por. 1 P 1. 1819; ga 1,4; I Kor- 6, 20).
Jeśli na krzyżu Chrystusa dokonało się zbawienie człowieka, to trzeba przyznać, że ludzkie cierpienie również zostało odkupione, a w konsekwencji znalazło się w nowej sytuacji względem tego pierwszego, zyskując pełnię swojego znaczenia.
W rzeczywistości Odkupiciel, cierpiąc zamiast człowieka i dla człowieka, osiągnął takie skutki:
każdy człowiek ma swój udział w zbawieniu Chrystusa;

każdy człowiek jest także wezwany do uczestnictwa w cierpieniu Chrystusa, za pośrednictwem którego dokonało się zbawienie;
każdy człowiek jest także wezwany do uczestnictwa w cierpieniu Chrystusa, za pośrednictwem którego każde ludzkie cierpienie także zostało odkupione;
dokonując zbawienia przez cierpienie, Chrystus podniósł ludzkie cierpienie do poziomu odkupienia. Zatem każdy człowiek w swoim cierpieniu może stać się uczestnikiem zbawczego cierpienia Chrystusa.

Na potwierdzenie powyższych słów znajdujemy niezwykle interesujące fragmenty biblijne.

św. Paweł pisze o „udziale w cierpieniach Chrystusa, przez które upodabniamy się do Niego w śmierci, w nadziei udziału w zmartwychwstaniu (por. flp 3, 1011).
św Łukasz, autor Dziejów Apostolskich, pisze o świadkach krzyża i zmartwychwstania Jezusa, którzy byli przekonani, że „przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego (Dz 14, 22).
św Paweł, pisząc do Tesaloniczan, tak mówi: „Chlubimy się wami (...) z powodu waszej cierpliwości i wiary we wszystkich waszych prześladowaniach i uciskach, które znosicie. Są one zapowiedzią sprawiedliwego sądu Boga; celem jego jest uznanie was za godnych królestwa Bożego, dla którego też cierpicie (2 Tes 1, 45).
W świetle tego tekstu wnioskujemy, że uczestnictwo
cierpieniach Chrystusa jest nie tylko sposobem wejścia do Królestwa Bożego, ale także sposobem umacniania go.

z ksiazki szatan istnieje naprawdę spotkałem go