Wiara w reinkarnację to bardzo smutna wiara, bez nieba

Jestem kimś kto ma inną tożsamość niż wskazuje na to płeć genetyczna/biologiczna. Tym bardziej czuję jakie to ma znaczenie. To określa całą osobowość, a świadomość jest poczuciem tożsamości, i jest z tym związana. Jesteś świadomy siebie samego, tego kim jesteś.



To tylko podejrzenia, a poza tym to są ludzie ciężko chorzy, to wyjątkowe sytuacje, tak jak choroby psychiczne, to nie jest normalny stan. Jednak można czasem usłyszeć historie że ktoś kto był w śpiączce był także świadomy tego co się działo wokół niego.





Na jakiej podstawie to stwierdzono? Nie ma możliwości żadnego kontaktu ze zwierzęciem na poziomie intelektualnym, w takim razie takie badania są mocno na wyrost. Zwierzęta nie są świadome własnego istnienia i pies nie ma tożsamości i samoświadomości i nie wie że jest psem.




To są przejawy instynktu a nie inteligencji.





Nigdzie nie trafią, nie mając duszy nieśmiertelnej umierają naprawdę i całkowicie, ich byt przestaje po prostu istnieć, kończy się zupełnie, bez żadnej kontynuacji.
Człowiek potrzebuje sensu w swoim życiu ponieważ jest istotą rozumną i myślącą i mającą poczucie swojego własnego istnienia, w przeciwieństwie do zwierząt które na nic nie czekają ponieważ nie są świadome swojego życia, w sensie samoświadomości. Jak również nie myślą, ich procesy myślowe to nie jest to co w przypadku człowieka.





Myślenie jest tylko ludzką domeną. To że ludzie na pewnym etapie życia wydawało by się że nie zadają sobie takich pytań, to po pewnym czasie każdy chyba dochodzi do tego typu rozmyślań. Domaga się tego ludzka natura.





Dla mnie owszem, jest tożsama z duszą. Jeśli stracisz swoją świadomość i tożsamość to przestaniesz istnieć. I nie będzie żadnej kontunuacji Twojego istnienia w innym wcieleniu bo to będzie ktoś inny, nie Ty.




A Ty jesteś tak bardzo przekonany do istnienia reinkarnacji? Również możesz postarać się aby udowodnić że coś takiego ma miejsce. Dla mnie to nie jest prawdą.





Ale stracisz ich na zawsze. A ja wierzę że dopiero tam, w innym świecie odzyskam.

Daje się zauważyć że twoje podejście do omawianego tematu jest mocno osadzony wokół tematu "ja" i samoidentyfikacji. Dla mnie zaś są to kwestie dalszego planu w temacie co się dzieje z daną osobą po śmierci.
Tożsamość dla mnie jako poganina również ulega cyklowi przemian, tak jak nasze ciała, charakter, gusta itp.
Panta rhei, że zacytuję Heraclitusa. Tak w sumie przemiany to główny koncept pogaństwa indoeuropejskiego który ma tu wpływ na światopogląd w tej sprawie.


Śpiączka śpiączce nie równa.


Widzę, zatem że nie zetknąłeś się w ogóle z tego typu badaniami. Traktowanie ciał martwych przedstawicieli swego gatunku w pewien sposób, rozpoznawanie swego odbicia w lustrze i kilka innych kryteriów. Tu masz o małpach, poszukaj też o Słoniach i delfinach. Trochę tego będzie.
http://www.focus.pl/przyroda/do-kogo-modla-sie-malpy-9640


Nie ma bo ty tak mówisz? Poczytaj tamten artykuł z Focusa.


Nie wymieniałem akurat psów. Nie u wszystkich zwierząt stwierdzono występowanie oznak samoświadomości. Co nie oznacza, ze jej nie mają używając twojej analogii do ludzi w śpiączce.


Tak, używanie przez kruki haczyków, prostych narzędzi przez małpy czy świnie grające w proste gry komputrowe to rzeczywiście oznaki "instynktu".


czyli ich istnienie nie ma sensu wedle kryterium Andy72


Nie bardzo rozumiem człowiek posiadać ma sens życia, dlatego, że go potrzebuje? Miej zapotrzebowanie a będzie ci dane? Ja poza tym nie neguję że człowiek posiada "sens życia", tyle, że nie jest nim dla mnie trafienie do chrześcijańskiego raju bądź piekła w zaświatach.


Teza kontrowersyjna, patrz co napisałem powyżej.


Nie każdy, są dysfunkcje w rozwoju które uniemożliwiają tego typu abstrakcyjne rozumowanie. Ze nie wspomnę, o tym, że nie każdy może dożyć do etapu w którym się takie pytania ( ewentualnie ) pojawią. A nawet gdy się pojawią to nie każdy dochodzi do takiego samego wnoisku jak ty w rozmyślaniach co jst sensem życia - czego sam jak widzę jestem przykładem.


Mam to gdzieś prawdę mówiąc, czy będę to 'ja' czy 'ktoś inny'. Do czego mi w zasadzie potrzebna świadomość z poprzedniego wcielenia? Może ten ktoś był kimś kogo bym w ogóle wolał nie znać dla przykładu? Rozważania tego typu można mnożyć.

Ewentualnie są szkoły postulujące możliwość osiągnięcia stanu pewnej łączności z jaźnią z poprzedniego wcielenia.

Można też przyrównać brak wrodzonej świadomości poprzedniego wcielenia na zasadzie "amnezji".

A no właśnie - jak stracisz pamięć w wyniku jakiejś tam przyczyny ( możliwych powodów można podać zapewne dziesiątki ) i nie będziesz wiedzieć kim jesteś, gdzie byłeś to jak to się ma do twojego podejścia do "tożsamości"? Zyskujesz nową tożsamość, czy masz nadal starą? Czy jedna dusza może mieć dwie tożsamości? Jeśli może to zatem dusza nie jest tożsama z "tożsamością" I tak dalej. To przykładowy ciąg rozumowania, głęboko zależny od stosowanych definicji.


Są tacy co się starają, nawet jakieś historie mające to potwierdzić zbierają. Jak zresztą i opowieści tych co to piekło i niebo widzieli i wrócili. Tu to głównie kwestia własnych przeczuć i przekonań. W odróżnieniu od ruchu ubotowego Ziemii, który można stwierdzić empirycznie w sposób dość prosty. Sprawdzanie historii o pamiętaniu poprzednich wcieleń, czy wycieczkach do piekła/czyśca/raju/szeolu/tartaru/pól elizejskich i tak dalej już takie proste raczej nie są.


Nie stracę, dam im możliwość odrodzenia się w rodzie gdy założę rodzinę. Że niekoniecznie będą to "oni" w twoim sensie to już inna historia. Mi to prawdę mówiąc nie przeszkadza zbytnio.


A ijeszcze jedno ja nie zaprzeczam, że może i prawda idziecie do raju, czy piekła, w zasadzie jest mi to obojętne. Nie odczuwam tego jako mój szlak, i nie jestem jedynym.

Czyli ogólnie masz to gdzieś że przestaniesz istnieć.



Zauważ - dusza/duch i ciało. Utrata pamięci jest spowodowana uszkodzeniem/zaburzeniami pracy mózgu czyli fizycznego organu. Po śmierci dusza zachowuje pełną świadomość. Zauważ także że chrześcijanie wierzą w zmartwychwstanie ciała, a w przypadku reinkarnacji czyje ciało byłoby twoim udziałem w takim razie?




Stracisz ich bo nie będziesz w stanie ich rozpoznać, a oni nie będą już Twoimi bliskimi jakich znałeś i kochałeś ale będą to zupełnie inne osoby. Załózmy że miałeś piękną żonę którą bardzo kochałeś a ona wciela się w osobę owłosionego faceta i już nie jest sobą, nie jest kobietą, nie jest tą Twoją żoną i już nigdy nią nie będzie. I ona nawet nie wie kim Ty jesteś. W rezultacie tracisz te bliskie osoby bezpowrotnie. Tutaj widać że w sumie nie zależy Ci na relacjach z bliskimi i nie mają dla Ciebie aż takiego znaczenia że chciałbyś być z nimi na zawsze.

Dokładnie w taki sam sposób, jak przed narodzinami...
Dogmat o nieśmiertelności duszy, to tylko dogmat. Czyjeś "widzi-mi-się", nic ponadto.



A w niebie to niby jest inaczej?
Każdy jest sam... nie ma żon, córek, synów i dziadków...
Tak przynajmniej ktoś to sobie wymyślił...

Ciekawe kto? Musiał mieć nieźle narąbane.

To jak w tej książce wygląda niebo?

Reinkarnacja to jakiś kretynizm, skoro nie pamiętam wszystkich moich wcieleń to tak jak by ich nie było.
Trzeba mieć bardzo mało wyobraźni żeby w to wszystko wierzyć.

Inaczej by za bardzo nie dało rady, no bo co zrobić jak ktoś za życia miał 3 żony, to co wtedy? z którą by sobie tam żył w tym niebie?

A żeby napisać, te słow które właśnie cytuję trzeba wstawać co środa 15 sekund po punkt wpół do czwartej rano i piejąc jak kogut przebiegać nago przez cztery najbliższe ulice, pamiętając aby na każdym skrzyżowaniu wykonać piruet i głosem spikera radiowego wyrecytować jednym tchem 5 ostatnich zwrotek "Jozina z bazin", po czym zjeść na śniadanie jajko a twardo.


Ależ to smutne. Chyba się rozpłaczę i popadnę w depresje. Moża nawet targnę się na swoje życie i wyskoczę z parteru na chodnik.

Czyli podsumowując dwóch cytowanych osobników ma najwyraźniej problemyz tym, że inni myśla i odczuwają w diametralnie odmienny sposób niż oni sami.

To skoro wierzysz w reinkarnacje, to kim byłeś w poprzednim wcieleniu?

Takie Niebo byłoby chyba jak piekło... myślę że kogokolwiek kochałeś tutaj to spotkasz tą osobę i będziesz z tą osobą także tam, ponieważ miłość musi mieć kontynuację.

To jak w tej książce wygląda niebo?
[/quote]
Nieopisane, ale dużo lepiej. Niebo to Bóg.

To jeśli teoretycznie mój kolega zginął by w wypadku samochodowym, jego żona została wdową, no i ja by wziął kościelny ślub, z tą właśnie żoną mojego zmarłego kolegi, to później po śmierci, w tym całym niebie, czyja to będzie żona?

Nie wiesz jak wygląda ale wiesz że jest tam lepiej? ciekawe

Seksualnie? Z żadną. Jeżeli jednak małżeństwo dla ciebie to tylko seks, pozwolę sobie na wyrazy współczucia. Głębokiego współczucia.
Co zaś do innych członków rodziny, to dlaczego niby miałoby ich tam nie być? Będą i to w większej ilości, niż sobie kiedykolwiek wyobrażaliśmy.

Myślę że tam będą te relacje nieco inaczej wyglądały ale miałem na myśli to że przechodząc do innego świata zachowujesz siebie i pamięć swojego własnego życia, nie zapominasz o tych którzy byli dla Ciebie ważni w tym życiu, coś dla Ciebie znaczyli.

I przecież wierzymy że odzyskamy te osoby po drugiej stronie aby być z nimi już na zawsze, bez żadnej rozłąki. Może Ty i Twój kolega spotkalibyście się wszyscy razem, także będąc w obecności tej kobiety która była żoną Twoją i Twojego kolegi, ale tam miłość byłaby w nieco innym wymiarze, gdzie nie byłoby już tego dodatku zazdrości. Bo byłaby to miłość na poziomie ducha a nie ciała, w takim razie zazdrość raczej by nie istniała.

Poza tym trudno jest coś konkretnie powiedzieć ale gdyby rzeczywiście każdy sobie sam tylko dla siebie był w Niebie to Niebo byłoby miejscem samotników i egoistów.

Nie po to kochamy tutaj abyśmy tracili tych których kochamy na zawsze, miłość jest tym co przechodzi na tamtą stronę.

Niebo jest przepełnione miłością. Niebo jest miłością... i może wyglada właś nie tak:
https://www.youtube.com/watch?v=gFEuLx9OIvY