Dokładnie, do tego czas przecież przyspiesza i zwalnia w zależności od grawitacji i prędkości.
Z odległością jest podobnie- może się rozciągać lub skracać.
Różnice w upływie czasu są widoczne gdy porówna się na którym zegarze i o ile więcej zmian, tych drgań atomu cezu zaszło. Na jednym sekunda trwała krócej na drugim dłużej...
Teraz czas pomyśleć jak płynie czas dla fotonu albo w czarnej dziurze... Gdy człowiek przeżyje 100lat na Ziemi ile czasu upłynęło dla cząstki światła? Ile dla bytu pędzącego z 90% prędkości światła? Jak zmienia się tempo zmian/upływ czasu gdy będę wpadać do czarnej dziury?

Myślenie o czasie/tempie zmian oraz odległości/różnicy położenia punktów jako o czymś stałym i stabilnym to życie złudzeniami i olewanie dokonań Einsteina.

Wszelka materia zmienia się w jakimś tempie i jest od siebie oddalona jakąś odległością, ale tempo tych zmian i odległość między np początkiem patyka a jego końcem zależą od prędkości i grawitacji.

Mamy patyk , który w moim pokoju ma metr i jego atomy drgają w wygodnym do eksperymentu myślowego cyklu co sekundę. Mamy dwa identyczne patyki. Teraz wysyłamy jeden w kosmos. Jakie warunki zapewnić drugiemu patykowi aby zatrzymać upływ czasu? A może by tak zmniejszyć jego długość do zera?

To czym jest czas, bo chyba nie tempem zmian?

Jeśli nie tempem zmian to czym?
Serio, nie ukrywam, że brakuje mi dobrej definicji czasu i nie tylko mi. Kolejna fizyczna definicja to : czas to nieprzestrzenny wymiar czasoprzestrzenii. Lepsza?

Nie mam fizycznej definicji czasu, bo czas fizycznie nie istnieje.

Czas jest tym, co nadaje kierunek zmianom, warunkiem istnienia ciągu przyczynowo-skutkowego. Może być?

Ok, Feelek jeśli czas nie istnieje fizycznie to co jest czwartym wymiarem czasoprzestrzeni?
No i tak jak Wybawiony napisał- skoro czas fizycznie nie istnieje i istnieje tylko czas psychologiczny to od czego zależy kierunek zmian?
Sama sobie odpowiem- entropia... ale zostaje ciąg przyczynowo skutkowy

Ciąg przyczynowo skutkowy, kiedyś sie tam zaczął i trwa do dzisiaj, to jest nieprzerwany proces który będzie trwał i trwał, no ale co z podróżami w czasie? na jakiej zasadzie to ma działać? skoro sam czas jako taki nie istnieje? to jak w tym czasie podróżować w przeszłość?

Z podróżą w przeszłość jest bardzo podobny problem jak z spadaniem do góry, czyli trzeba by pokonać pewne siły i potrzeba by ogromnej energii. Problemem nr 1 jest entropia.
Potem dochodzimy do paradoksów do jakich by to prowadziło, ale można je rozwiązać wieloświatem.

Z entropią to z jej pokonaniem może być tak jak z wyprzedzeniem światła... Da się, ale tylko pozornie, bo światło można odpowiednio spowolnić w ośrodku, a samo życie pozornie łamie drugą zasadę termodynamiki, ale tylko pozornie;)

Co do podróży w przeszłość- teleskop i gwiazdy... możesz sobie oglądać je takimi jakie były miliony lat temu. Druga opcja wspomnienia. Ale tak na serio to tylko odczytywanie informacji z przeszłości ale dalej w teraźniejszości.

Aby móc mówić o podróżach w przeszłość warto by pomyśleć czy my chociaż w przyszłość tak na serio podróżujemy, bo może żyjemy w wiecznym teraz?
Choć opcje przyspieszania lub zwalniania upływu czasu dają pewne pole do popisu.

Jeśli czas sam w sobie nie istnieje, bo to jest jedynie tempo w którym zmienia sie materia, to w tej sytuacji może zmniejszyć tempo zmian tej materii, więc im szybciej się poruszamy tym czas/materia płynie woniej, i takie coś zostało udowodnione naukowo, zbadano że na orbicie przy większych prędkościach czas w satelitach zaczyna zwalniać, więc na tej zasadzie im większa prędkość tym materia zmienia się w coraz wolniejszym tempie, aż do sytuacji w której teoretycznie by osiągnęła prędkość światła, bo wtedy wszelkie zmiany/czas by się zatrzymały, no ale nie ma możliwości podróżować szybciej, a wiec czas/zmiany nie mogą się cofać, to się nie uda, podróże w przeszłość są czymś nierealnym.

Witaj Robek!
A o to, to już musiałbyś zapytać wysoko wykwalifikowanych uczonych w Piśmie, bo to od nich takie rewelacje pochodzą. Wydedukowali oni, że skoro Bóg stworzył cokolwiek Ci się na oko rzuci, to oznacza, że i czas stworzył... Ale skoro On sam istnieje wiecznie, to widać nie potrzebował "czasu" do własnej egzystencji. Od taka chłopska filozofia.

I za Chiny ludowe nie przetłumaczysz chłopskim filozofom, że ich Bóg, nawet palcem nie byłby w stanie kiwnąć, bez odrobinki "czasu".

Bóg bez czasu, to ma tyle do powiedzenia, co mumia Egipska na konferencji prasowej...


"Na szczyt diamentowej góry, wyższej aniżeli Himalaje, raz do roku przylatuje mały ptaszek, i swój mały i miękki dziobek, ostrzy o wierzchołek góry.
Kiedy ten mały ptaszek, zetrze w ten sposób całą górę w pył, dopiero wtedy minie pierwsza sekunda wieczności."


Wodą na młyn, dla chłopskich filozofów!

Musisz zrozumieć ludzkie ograniczenia. Bóg jest nieograniczony, za wyjątkiem sytuacji kiedy sam siebie ograniczył. Jest On wieczny, czyli istnieje w nieskończoności (czasu). A nieskończoności nie da się zmierzyć, więc tak jakby nie istniała.

No przecież było nie raz mówione, że Boga ogranicza bardzo wiele rzeczy, już nawet nie bede tego spowrotem pisał, jak chcesz to sobie sam na tym forum to znajdziesz.





To jesteś ty? nasz skrajny forumowy ateista?
I tutaj niestety ale Bóg ponad czasem, jest konieczny do tego żeby to wszystko miało sens, bo jeśli Bóg istnieje nieskończenie długo, to sam proces stwarzania świata zacząłby nieskończenie wcześniej, czy może trochę jaśniej to powiem, bo skoro Bóg zapoczątkował, w jakimś tam momencie stwarzanie świata, to nasuwa się pytanie co robił przez nieskończoną ilość lat, które poprzedzały moment rozpoczęcia stwarzania świata? tutaj Bóg ponad czasem jest czymś koniecznym.

No właśnie! To powstaje gdy uważa się że Bóg istnieje w czasie. To rozumiał już święty Augustyn a i fizyka mówi że w momencie Bing Bang powstał czas.

Nie no jaki tam znowu skrajny? Raczej taki umiarkowanie lekko pół śmieszny.


Absolutna większość wszystkich znanych mi zjawisk i "mechanizmów" funkcjonowania naszego świata posiada sens, i to bez dorabiania ideologii religijnej.
Natomiast sam "akt stworzenia", nadal jest transcendentny, a wklejanie w to miejsce Boga, owszem, nadaje jakiś tam sens, ale jest to mocno infantylny sens.

Co do powstania wszechrzeczy, Bóg nie rozwiązuje żadnego problemu.

Równie dobrze (chyba) można by powiedzieć, że Bóg istnieje w czasie, którego nie da się zmierzyć, jako że Bóg nie ma początku. Wszystko co stworzone ma swój początek, zatem istnieje w mierzalnym czasie. Być może Stwórca "uwięził" czas w czasoprzestrzeni, stąd wrażenie, że miał on swój początek.