Jeśli ktoś żyje, przeżył życie, to nie ma ochoty na jego powtórkę. Obejrzałeś film, zrozumiałeś i nie masz ochoty wydać na bilet, by obejrzeć go jeszcze raz. Chyba, że oglądałeś jego fragmenty przez dziurkę od klucza, ze strachem w oczach. Strachem wywołanym przez tych, którym ten strach wcześniej zaszczepiono, lub tych którzy świadomie cię straszą by mieć nad tobą wszelką władzę. Ci co mają oręż, dokonują tego orężem, dla tych, którzy oręża nie posiadają, orężem stają tajemne pisma i słowa w nich zapisane, których prawidłowe zrozumienie przypisują tylko sobie. Rozbudzają warunkową nadzieję i w każdej chwili są w stanie dorzucać następne warunki, byś nie wyzwolił się z presji strachu.
Ci których nazywasz „chorymi”, to ludzie, którzy nie wytrzymali presji strachu. Zaliczam do nich wszystkich, bojących się śmierci, upatrujących życia w zmartwychwstaniu.

Umrzyj dla strachu i żyj by umrzeć.

Dla wierzących w Jezusa Chrystusa zmartwychwstanie nie oznacza żadnej powtórki życia, lecz nowe, pozbawione negatywnych elementów doczesności życie w ścisłej społeczności z Tym, który ukochał ich ponad życie a którego miłość oni przyjęli i pragną jej doświadczać przez całą wieczność.

Bardzo dobrze piszesz! Nie chodzi o powtórkę z doczesności, ale o całkiem inną, lepszą (co słusznie zaznacza Idący) jakość w lepszym otoczeniu!
Powtórkę z życia to reinkarnacja oferuje... Ja w takie coś nie wierzę!

No to ja o tej uwadze chyba zapomniałem, dlatego się mogłeś wypowiedzieć, jako niezgadzający się; masz rację: osoba z Bogiem zjednoczona nie będzie się śmierci bała (ale tego, co podałeś w nawiasie, można się mimo to bać i nie chcieć jego; Jezus też nie chciał cierpieć!...; masochiści są na świecie, ale to znikoma mniejszość...).

Wieczność z Bogiem właśnie tę "lepszość" oferuje/zapowiada; gdyby przyszło nam żyć dłużej - w sensie: bez końca, ale w złym środowisku, to byłoby to straszne; dlatego słusznie uwypuklasz tę jakość życia wiecznego: ono będzie lepsze przez wielkie L.

Pisząc: "Dzięki Bogu jest to możliwe, aby nie tylko teraz żyć, ale i na zawsze żyć - i to w osobistym stanie i warunkach doskonałych!" - chodzi mi o to, że nie stracimy swej tożsamości: będziemy sobą, ale w nowych, nieśmiertelnych i niezniszczalnych ciałach.

A o tym życiu, nie dłuższym, lecz lepszym, to mówią i obiecują wszyscy politycy. Niejaki Lenin obiecał, mówił, ale nie tylko on. Tusk obiecuje, Kaczyński obiecał, nowo wybrany prezydent USA wręcz zapewnia. Ale to prości ludzie, żyjący dniem dzisiejszym, nabrać kasy, zyskać sławę i chwałę na kilka lat. A potem, wiadomo, będzie SPRAWDZAM i trzeba będzie odejść. Politycy świeccy, to magicy na krótką metę. Ich sztuczki można odkryć w ciągu kilku, kilkunastu, kilkudziesięciu lat.
Zwróćcie uwagę na innych magików - polityków duchownych. Oni nie tylko obiecują super życie, przez nieskończenie wielkie SSSSSSSSS..., oni dołożyli do swego programu jeszcze jedną obietnicę, super życie trwające wieczność (małymi literkami dopisują „ono będzie po śmierci”). Tym hasłem biją na łeb, na szyję wszelkie programy/obietnice świeckich. Jedynym warunkiem jaki trzeba spełnić, to robić co magik wskazuje. Ci magicy nie boją się SPRAWDZAM
Pytanie: W jakim celu ludzie chcą zmartwychwstać? jest nadal aktualne.
PS
Idący dopytam, jeśli nie dłużej, to ile ma trwać to lepiej?

Zakładam, że większość ludzi wcale nie myśli o zmartwychwstaniu, gdyż często wierzą w to, że umarli nadal żyją, względnie nie wierzą w to, że życie może wyglądać inaczej, więc takowego nie oczekują.
Zmartwychwstania oczekują ci, którzy pragną powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa.
Jezus nie kazał wierzyć swoim uczniom, że będzie żył po śmierci, lecz że powstanie z martwych, co też się stało.

Nie ograniczam się do wiary w lesze życie wieczne. To jest oczywiste, że każdy zbawiony ma życie w Miłości. I to miłości Bożej i ludzkiej. O obecności Boga.
Ale jakość życia doczesnego też ma znaczenie. I to w co najmniej dwóch aspektach. Jeden, to zdrowie i pokoju. Ale za ważniejsze uważam stałe doskonalenie się w wypełnianiu woli Bożej. Ufanie Bogu. Odczytywanie Jego woli i wypełnianie jej.
Jakoś życia wiecznego nie bierze się znikąd. Aby na nie zasłużyć (a właściwie nie zaprzepaścić szansy) trzeba dbać o jakość życia teraz.
Nie ma sensu żyć dłużej, jeśli jest się chorym, niedołężnym, pozbawionym zbawienia, nienawidzącym ludzi, lekceważącym Boga. Takie życie, choćby w luksusie ma marną jakość. Albo wcale jej nie ma.
Dla żyjących tu i teraz ma znaczenie ilość dobra (podkreślam ilość dobra, a nie ilość dóbr), które zostawiamy za sobą. Jakość życia to jest to, co napisane w Mt 25.35-36. Całe dobro, które dałem innym jest wartością mojego życia. Szczególnym dobrem jest dawanie wiary. Przekazywanie miłości do Boga i ludzi.

Tak was cieszy wieczność? Spróbujcie wyobrazić sobie zajęcie na pierwsze 10.000 lat. Można oszaleć. A to tylko okruszek ułamka wieczności. Do tego nigdy nie będzie konca. A w Niebie podobno tylko Brahmsa grają.
Wolę nie oczekiwać takich horrorów.

Co to jest wieczność? Ile trwa wieczność?

Słuszna uwaga, że wieczność może być przekleństwem. Więcej nawet: Wieczność jest przekleństwem dla każdego, kto nie kocha.
Dla wybierających miłość wieczność jest błogostanem. Bezczasowym błogostanem.

Możesz to szerzej uzasadnić? Rozwinąć? Żadna miłość wieczna nie jest. Taka jest biologia człowieka.
A jeśli nawet trwa niekiedy długo, to czy wystarczy by zająć świadomość na 10.000 lat? Bajka. Na 1000 ? Chyba też nie. A co z resztą wieczności, miliardy lat i więcej? Strach pomyśleć.

1. Wieczność. Słowo pochodzi od wieku, czyli 100 lat. Zatem wieczność jest okresem długim, ale ograniczonym. Ale w niebie nie ma czasu. Jest stan najwyższego szczęścia, który nie jest ograniczony czasowo.
2. Miłość nie ma granic, ani czasowych, ani biologicznych, ani żadnych innych. To rozumna postawa, której jedynym warunkiem jest posiadanie rozumnej świadomości.
Choć oczywiście aktem woli można ją zniweczyć. Bo przecież jest aktem wolnej woli.
Ale osoby, które nie rozumieją tego pojęcia, którym wydaje się, że sednem są uczucia i emocje, nie zrozumieją, czym jest miłość.

To już ten kawałek pustyni, zwany ziemią obiecaną jest wart więcej niż to całe życie wieczne.

Fizjologia mówi, że miłość nie jest aktem woli. Jest stanem umysłu. Podobnie jak brak milości, jak awersja. Jak wiara i niewiara. Czy aktem woli ktoś może zacząć/przestać wierzyć np. w UFO?
Nie, to zebrane w mózgu dane plus wynik wlasnych przemyśleń dają w efekcie określoną postawę typu "wierzę w UFO" albo kocham Polskę. Chcieć pokochać/uwierzyć daje efekt podobny do chcieć zmienić siłą woli swój kolor oczu. Grupę krwi. Albo lepszy przykład - datę urodzenia.

@Witold33
Lokujesz miłość i wiarę w sferze ludzkich emocji, afektów. To błąd. Nie takie jest znaczenie biblijnej miłości (gr. agape) i wiary (gr. pistis). Oba słowa oznaczają postawę, wynikającą właśnie z aktu woli. Zwykle nie jestem w stanie wzbudzić sobie pozytywnej emocji w stosunku do kogoś, kto jest wobec mnie wrogi, kto mnie krzywdzi, ale mogę swoją wolą wybrać nie podejmowanie wobec niego działań będących naturalną reakcją emocjonalną, a zamiast tego życzyć mu tego co dla niego jest prawdziwie dobre.

@Witold33
Miłość nie jest stanem umysłu.Miłość na niego wpływa a ów wpływ jest dla nas zbawienny.Ponieważ to Bóg jest miłością, jesteśmy w stanie okazać miłość innym na tyle, na ile wcześniej przyjęliśmy ją od Boga.
Zatem bez Boga miłość jest niemożliwa i wówczas żadnym aktem woli jej nie okażemy, skoro nie wiemy czym ona jest.

Wiara to nie postawa, choć postawa wypływa z wiary. Możesz wierzyć, że woda jest mokra. Ale możesz też wierzyć w to, że woda jest sucha. Twoja wiara nie zmienia właściwości wody.
Możesz kochać Polskę i to okazywać, np. świętując dzisiaj odzyskanie niepodległości (jeśli istnieje obecnie pojęcie niepodległości). Tak, sam decydujesz, czy kochasz Polskę, tj. postępujesz dla jej dobra dla dobra Polaków. Czy przeciwnie, jest ci to obojętne, albo dbasz o interesy innego kraju czy nacji, np. Niemiec czy Rosji. (Od czasów elekcji wciąż się z tym borykamy.)

To dobry temat sf. Czy kiedykolwiek zmieniłeś rzeczywistość aktem swojej woli? Czy tym, że w coś komuś uwierzyłeś stworzyłeś nowy byt?
Ale uwierzyć możesz w sfałszowaną datę urodzenia. Wiara nie kreuje rzeczywistości, tylko ją uznaje.

Wierząc Bogu nie zmieniam Boga, ale to Bóg mnie zmienia.