Dekalog mówi wprost o świętowaniu szabatu. Kościół zmienił święty dzień z soboty na niedzielę.
Pierwsi chrześcijanie wzorem Chrystusa święcili sobotę, a w niedzielę nauczali. Dopiero po pewnym czasie uznano, że dwa dni na wiarę to za dużo, splunęli na dekalog oraz nakaz Boga, i ludzie uznali że wiedzą lepiej od Boga, jaki dzień należy święcić.

Jakby dekalog literalnie obowiązywał, nakazanym dniem świętym byłby szabas.
Przykazania miłości nie uzupełniają dekalogu, tylko dosłownie go zmieniają.
Jakby dekalog byłby niezmieniony, nie czczonoby wizerunków i świętowanoby biblijny dzień siódmy - sobotę.

Z pierwszym zdaniem nie sposób się nie zgodzić, gdyż obowiązuje i to w całej rozciągłości.
Ale z drugim się nie zgadzam. Zdanie to jest sprzeczne z Mk 12.28-33, w gdzie Marek wyraźnie stwierdza, że przykazania miłości są kwintesencja Dekalogu. Nie są jego uzupełnieniem, ale oddaniem jego ducha. Zasadniczej myśli przewodniej. Każde z przykazań Dekalogu wypływa z przykazań miłości.
Ale czy jest sens udowadniać, że nie jest się wielbłądem? Jeśli ktoś twierdzi, że jestem wielbłądem, to znaczy, że żaden argument nie dotrze do niego. Szkoda czasu i atłasu. Do szklanki o pojemności 200 ml, nie da się przelać wiadra wody. Tym bardziej, jeśli już jest wypełniona ciężką cieczą zawiesinową.

[quote="Kalartyd"]Dekalog mówi wprost o świętowaniu szabatu. Kościół zmienił święty dzień z soboty na niedzielę.
quote]
Jet wyraźnie napisane , że Jezus jest panem szabatu,
Czy uważasz że powinno świętować się dzień, w którym Jezus spoczywał w grobie, czy dzień Jego zmartwychwstania?

Nie ma o co kopii kruszyć.
Tak, przykazania miłości uzupełniają Dekalog, ponieważ stanowią jego "wypełnienie" i odwołują się do jego ducha, przenosząc go z formy zakazów na pozytywne nakazy działania. Dekalog zawiera podstawowe zasady moralne, podczas gdy przykazania miłości – miłość Boga i bliźniego – określają cel i motywację do życia według tych zasad, nadając im pełny sens.
Jak przykazania miłości uzupełniają Dekalog:
Wypełnienie Prawa:
Jezus podkreślił, że całe Prawo, w tym Dekalog, można streścić w dwóch przykazaniach miłości: "Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem" oraz "Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego" (Mt 22, 37-40).
Kontekst i motywacja:
Dekalog zawiera przykazania w formie zakazów ("Nie zabijaj", "Nie kradnij"), ale przykazania miłości dodają im pozytywny wymiar, wskazując, że celem jest miłość, a nie tylko unikanie zła.
Nierozłączna jedność:
Dekalog i przykazania miłości tworzą nierozłączną jedność i wzajemnie się uzupełniają. Dekalog wskazuje drogę, a miłość jest celem i siłą napędową, która sprawia, że życie według Prawa staje się możliwe.
Dekalog i przykazania miłości stanowią nierozłączną jedność i wzajemnie się uzupełniają.

A czy TY miłujesz Pana CAŁYM sercem, CAŁĄ duszą i CAŁYM umysłem? Umiesz to zrobić bez zioła i terapii?
Umiesz nawet części serca/duszy i umysłu nie zostawić dla miłowania potomków, rodziców, małżonka?
Wiesz, że jeśli tak nie umiesz, zostaniesz potępiona? Jaki masz sposób na tę matnię?

OK, jeśli uzupełnienie jest synonimem wypełnienia, to masz całkowitą rację.
A jeśli chodzi o kopie, to tych drewnianych kruszyć nie będę (ani ostrzyć), a te papierowe mogę na makulaturę. Natomiast te, w postaci elektronicznych zapisów zostawię Chatom, SI oraz AI.

Dekalog jest jakby przykazaniem miłości rozmienionym "na drobne". Podaje, że miłość to raczej nie uczucia, lecz konkretne czyny; miłość powinna być ich motywem i duchem. Jak istota człowieka: ciało i dusza ożywiająca, stanowiąca z nim nierozdzielną całość człowieka.
Specjalnie podkreślam sens miłości słuchając kazań o samej miłości (w minionym Roku miłości"), które niekiedy ograniczały się do jakichś pustych treściowo frazesów.

A przykazania miłości są syntezą Dekalogu.

Bóg nie zostawia zadań, których człowiek nie byłby w stanie wypełnić. Nie ma matni.
Czu Jezus powiedział "że jeśli tak nie umiesz, zostaniesz potępiona/y?"

A dostaniesz rozgrzeszenie?

Nie chcę wzbudzać lęku, ale poczytaj o nieodpuszczalnych grzechach.
Np. rozpacz czy niewiara. A to nie są postępki, lecz stan ducha i umysłu.
Od woli niezależne.

http://modlitwa.katolicki.net/index.php ... etemu.html

Gdybym wierzył, miałbym solidnego stracha. Nie zazdroszczę.

Nieodpuszczalne grzechy są jak najbardziej zależne od woli grzesznika, proszę pana dobrodzieja.

Na Ziemi? Umiesz na zawołanie nie wątpić? Jesteś robotem?

Na ziemi. Mam wątpliwości, ale cały czas szukam na nie odpowiedzi i często znajduję.

Musisz ZAWSZE znajdować, bo inaczej do piekła.

Szczerze radzę, uważaj też na rozpacz. Wpisz w Google "rozpacz grzechem" . Strach czytać.
Lekko nie masz. A jeszcze z boku niedowiarki i agnostyki naszczekują niczym NATO pod bramami Rosji. Powodzenia!

Skąd masz takie przekonanie, na jakiej podstawie?
Czy miłosierdzie Zbawiciela nic nie znaczy?