Dowodami na to że został on wymyślony.
Jeszcze zapytaj, którego boga ?
Zdajesz sobie sprawę jak wielu jest bogów, prawie tyle co różnorakich plemion zamieszkujących obydwie półkule. Niektórzy bogowie "umarli" już wraz z tymi plemionami.

Czym spowodowany jest Twój brak wiary w Zeusa?

oby sie spełniło:

"Cicho wszedzie, głucho wszedzie, co to będzie, co to będzie...."
GŁUPIO bedzie...

Synek

Też uważam, że jest wiele przesłanek świadczących przeciwko konkretnym koncepcjom Boga, w tym i katolickiej. Wciąż jednak dostrzegam szansę na istnienie Boga, który jest Miłością, jest Miłosierny i Sprawiedliwy. Póki taka szansa istnieje, nie widzę powodów, dla których miałbym pozbawiać się nadziei.
To tak jak w przypadku ciężkiej choroby: nawet jeśli więcej jest przesłanek za tym, że z niej nie wyjdę, to wolę wybrać opcję optymistyczną. chociaż przemawia za nią mniej przesłanek. Nawet jeśli okaże się ona nieprawdziwa, to czyni pozostałą część życia bardziej znośną.

Nie wiem czy do konca jestem ateistą (ateista zdaje sie wieży ze nie ma żadnego boga, a ja pewnosci 100% przeciez miec nie mogę) ale odpowiem.


Szczerze mówiac trudno mieć jakiś długofalowy plan, z chęcią też bym do życia wiecznego dążył jakbym znał środki A na serio to każdy ma jakiś sposób na życie.


Własnym kodeksem moralnym (nie wiem czy o to w pytaniu chodzilo)


No cóż, jest ciężko faktycznie, deprecha związana z bezsensem życia dopada mnie dość szęsto. Lekarstem są przyjaciele, drobne przyjemności, hobby, no i wódka nie zapominajmy o wódce


Nie to że bym nie chciał wierzyć, naprawde szczerze zazdrosze osobom prawdziwie wierzacym. Tak było by wygodniej. Ale każda ze znanych mi wiar to niestety dla mnie bujda na resorach.

Aj waj nie ma możliwości edycji. Załóżmy że to 'wieży' w poprzednim poście to literówka ok?

Ateista niekoniecznie musi nie wierzyć. Wystarczy że nie wierzy w byty teistyczne.
Może też całkiem nie wierzyć - a jak to możliwe? Nie wiem co odpowiedzieć na to pytanie, bo taka możliwość jest dla mnie naturalna, więc musiałabyś podać jakiś konkretny przykład.

Nie ma edycji, a tu następne fajne pytanie.
Odpowiedź: Brak wiary w Boga jest spowodowany brakiem powodów do wiary w Boga.
Oznacza to, że że trzeba mieć powód żeby wierzyć, a nie żeby nie wierzyć.

Więc wierzysz bo potrzebujesz w coś wierzyć to zupełnie tak jak mój ojciec i jak podejrzewam wielu innych wierzących..
W wypadku ciężkiej choroby optymizm na prawde może pomóc, wiara w Boga też nawet jeśli sam Bóg nie istnieje choć ma też swoje wady podobnie jak nadmierny optymizm.
Owszem jest szansa na istnienie Boga który daży nas pewną formą miłości(nie jest to jednak miłość w naszym tego słowa rozumieniu) podobnie jak wciąż istnieje szansa na prawdziwość elfów i krasnoludków ogólnie jest z czego wybierać jeśli chodzi o wiare my ateiści zwyczajnienie nie potrafimy przymknąć oka na jej niedoskonałości nawet jeśli chcemy.

Tak, uważam, że wiara w Dobrego Boga jest pragnieniem mojej duszy. Religię traktuję jako sposób na zaspokojenie tego pragnienia. I zdaję sobie sprawę z tego, że brzmi to hedonistycznie



Zgoda, wybór jest spory a możliwości wiele. Dla mnie chrześciajństwo jest tą, którą oceniam jako najlepszą.



Czasem wystarczy mocno się postarać i to co wydaje się niemożliwe staje się możliwe

Oczywiście gdybym bardzo chciał... Ale prawde mówiąc nie widze powodu by robić sobie pranie mózgu


Bo zostałaś w nim wychowana
Trudno mówić o obiektywnej hierarchicznej ocenie religi bo niby co ma decydować o takiej a nie innej klasyfikacji liczba wyznawców?cudów?praw moralnych?
W wypadku religi każdy taki argument można podwarzyć ostatecznie czy religia bez Boga jest gorsza od tej z tysiącem Bogów?Niby dlaczego?
Zwyczajnie nie można tego zbadać niejako z definicji dlatego tak na prawde wszystkie religie są sobie równe...

Chodziło mi bardziej o to, dlaczego ludzie PRZESTAJA wierzyc, dlaczego traca wiare...

Różni ludzie z różnych powodów.
Ale zazwyczaj dlatego, że w pewnym momencie zaczynasz rozumieć, że wszystko to jest oszustwem robionym tylko po to aby mieć pieniądze i władzę nad ludźmi.
Wystarczy wyobrazić sobie, że urodziłaś się dzieckiem w rodzinie arabskiej, nigdy w życiu nie stała byś się chrześcijanką, do śmierci była byś muzułmanką i tak jak teraz wierzysz w Jezusa, to wierzyła byś w Mahometa i Allaha.
Ja straciłem wiarę właśnie dlatego, że zrozumiałem, że wszystko jest zmyślone. Choć odbywało się to stopniowo. Początkowo odrzucałem wszystkie religie, jednak przypuszczałem, że istnieje Bóg, jednak nie ingeruje on w żaden sposób w nasz świat.
Na dzień dzisiejszy bardziej skłaniam się ku temu, że boga, bynajmniej w naszym rozumieniu, nie ma.
Ale żeby stracić wiarę potrzeba mieć szeroki horyzont odbierania świata. Jeżeli ktoś skupia się tylko na najbliższym otoczeniu, czy na kilku wybranych rzeczach to zawsze będzie wierzącym.

Przez "nie wierzyć w nic" miałam na myśli brak wiary we wszystko co nas spotyka. W ludzi, w życie i jego sens... Taka... Beznadzieja, jeśli można to tak nazwać....
Brak wiry w to, że będzie dobrze, lub, że wogóle coś będzię.
Takie niewidzenie sensu w niczym.

Ale co to ma wspolnego z ateizmem?

[/quote]