Nie odpowiedziałaś na moje pytanie. Zamiast tego uznałaś, że przyjmuję założenie, że "jak ateista to od razu egoista" podczas gdy ja mówię o racjonalnym uzasadnieniu postawy ateisty, a nie o ocenę jaka ta postawa może być czy jest.



Czym dla ciebie jako ateisty jest miłość? I dlaczego uważasz, że jest ona wartością dla której warto się poświęcić? Czy pragnąc stać się robotem też będziesz realizować miłość?



Nie. Nie będzie, jeśli to ma być tylko przyjemność za przyjemność, bo wtedy bilans jest ewidentnie niekorzystny. Ale głęboka satysfakcja to co innego, tylko że żeby można było być usatysfakcjonowanym trzeba oprzeć ją na racjonalnym przekonaniu. Jakie miałbyś racjonalne uzasadnienie?



Słabi często dlatego bo brakuje im motywacji oraz rozsądnego i zachęcającego uzasadnienia poświęcenia i trudu jaki mogli by podjąć.



Jeśli uważa, że to co robi jest irracjonalne to nie będzie szczęśliwy, co najwyżej dozna chwilowych emocji, które nie zrekompensują mu świadomości bezsensowności jego działań.



Wystarczy, że zło i ból drugiego nie narzucają nam się bezpośrednio, a już łatwo potrafimy okazać obojętność. Emocje bardzo szybko gasną, zwłaszcza, że w mediach pełno jest doniesień o cierpieniu, co powoduje nasze przyzwyczajenie. Żeby prezentować postawę zdolną do poświęceń trzeba mieć silne motywacje racjonalne, a nie działać pod wpływem chwilowych emocji. Więc istotne jest to jakie mogą być te racjonalne motywacje dla ateisty.

Milosc to wydzielanie sie pewnych substancji (fenyloetyloanina, oksytocyna) w mozgu w polaczeniu z modelem osoby/idei.



Nie uwazam, ze jest ona wartoscia, tylko, wiem, ze ma wartosc dla mnie.



Nie sadze.

Te stwierdzenia jakos sie dla mnie wzajemnie wykluczaja. Jesli faktycznie motywacja do moralnosci byloby dazenie do takowej egzystencji to istnienie piekla jest kompletnie nieuzasadnione. Pytanie drugie: dlaczego pieklo za grzechy? Czyz umiejetnosc przebaczania nie bedzie cecha bytu doskonalego?

Koncepcja piekla po prostu w nijaki sposob nie pasuje do bytu ktory moglibysmy nazwac doskonalym. Koncepcja kary moze pasowac. Ale nie kary wiecznej jaka jest pieklo.



Przyjemnosc z czynienia takowego czynu? Czasem sama wiedza tego, ze pomogles i zrobiles dobro w swiecie bedzie warta wiecej niz pieniadze czy czas ktory poswieciles na pomoc.

Jeśli piekło rozumiemy jako karę, to faktycznie, coś Ci się może tutaj nie zgadzać. Ale czy piekło jest karą? Czy Bóg jest karzącym mścicielem? Nie. Nie traktujmy piekła jako kary sensu stricte, to efekt chorego kaznodziejstwa ostatnich kilku wieków. Piekło jest tylko naturalną konsekwencją ludzkich wyborów dokonanych na Ziemi. Bóg, jako byt doskonały, absolutnie w pełni szanuje wolność człowieka (którą sam mu dał). Piekło można nazwać życiem bez Boga, i jeśli ktoś decyduje się na takie życie, to Bóg to szanuje i nie zbawia na siłę, nie zaciąga do nieba

Rzecz w tym, ze katolicka interpretacja piekla zaciagnieta z katechizmu jak najbardziej pasuje definicji "kary". Pieklo jest oczywiscie miejscem bez Boga - i wedle chrzescijanskiego widzenia to jest glowna kara przebywania w piekle. I okej, taka interpretacja jest ciekawa. Ale poza rozlaka z Bogiem pieklo jest tez opisane jako miejsce wieczystych mek i tortur.

Moze jestem ograniczony. Moze mam zamkniety umysl. Ale po prostu nie moge pojac w jaki sposob mozemy pogodzic wizje doskonalosci Boga z wieczysta kara za skonczone zlo.

Nie ściemniaj, Kamyku. Dobrze wiesz, że Biblia mówi iż Bóg będzie sądził ludzi po ich śmierci i to od tego wyroku zależy gdzie człowiek pójdzie. Jedna z głównych prawd wiary brzmi "Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze".
Podsumowując, w świetle katolickich prawd wiary i biblijnych podań o sądzie bożym, Twoje twierdzenia są fałszywe.

Nie do końca pomoc innym sprawia przyjemność i daje satysfakcje niezależnie od ideologii jaką do tego dorobimy pewne znaczenie ma wychowanie ale skłaniam się ku temu, że tak już jesteśmy skonstruowani potrafimy zrozumieć, że inni cierpią i postawić siebie na ich miejscu.Jeśli człowiek akceptuje swoje człowieczeństwo nie musi szukać dodatkowych uzasadnień te mechanizmy powstały w wyniku ewolucji i jako takie są racjonalne.

Cóż nie możemy pomóc wszystkim...


Zależy co uznajesz za racjonalną motywacje ludzie którzy pracują w hospicjum często walczą w ten sposób z poczuciem winy, straty i takie poświęcenie daje im więcej satysfakcji niż przeciętnemu człowiekowi czy twoim zdaniem to racjonalna motywacja ?

Znam się na tym lepiej niż Ty, więc nie mów mi więcej, że jakieś moje twierdzenia dot. religii, teologii czy wiary katolickiej są fałszywe

Dzisiejsze rozumienie słowa "sądzić" a to, które jest wykorzystywane w Biblii, są całkowicie różne
Tutaj nie można słów "kara" i "sąd" rozumieć tak, jak to jest rozumiane potocznie dzisiaj. Dlaczego - o tym pisałem w poprzednim poście

Cytuje z KKK:

"1035 Nauczanie Kościoła stwierdza istnienie piekła i jego wieczność. Dusze tych, którzy umierają w stanie grzechu śmiertelnego, bezpośrednio po śmierci idą do piekła, gdzie cierpią męki, "ogień wieczny" 588 . Zasadnicza kara piekła polega na wiecznym oddzieleniu od Boga; wyłącznie w Bogu człowiek może mieć życie i szczęście, dla których został stworzony i których pragnie."

Tak jak mowiles - zasadniczym elementem piekla bylaby rozlaka z Bogiem. Poza tym jednak mamy ogien wieczny, meki etc. - jak dla mnie to jak najbardziej kara w normalnym potocznym tego slowa znaczeniu.

Mialbys racje gdyby pieklo bylo tylko i wylacznie rozlaka z Bogiem. Jednakze ogien wieczny, meki etcera. to juz inna para kaloszy

To co napisałeś nie jest racjonalne, gdyż określenia 'idealnego współistnienia' oraz 'personifikacja doskonałości' nic nie znaczą a jedynie dobrze się kojarzą (no, może to pierwsze jeszcze jakoś dałoby się zdefiniować jak zdefiniujesz istnienie). Czym to się różni od 'będę dobry bo chce iść do raju' poza tym, że brzmi mniej infantylnie?

To ostatnie pytanie kieruje również do tych ateistów, którzy odpowiadają jakby wiedzieli co to znaczy. Jak wiecie to prosiłbym o wyjaśnienie, co Paschalis ma na myśli.


Chyba wcześniej już napisałem, ale jeśli nie to powtórzę. Ja nie mam racjonalnego uzasadnienia. Nieracjonalne już były podawane przez innych ale marudziłeś, że słabsze od Twojego, z czym oczywiście się zgadzam

Chyba wkradła się mała nieścisłość. Motywacja musi nam się wydawać racjonalna. Nie ma znaczenia czy jest ona faktycznie racjonalna czy nie, dopóki tego nie wiemy. Różnica niby niepozorna, ale ma wielkie znaczenie jeśli będziemy chcieli rozpatrywać skuteczność takich motywacji

Och! Ach!

Udowodnij i rozwiń to proszę.

To przyprowadź nam takiego osobnika, który się dowiedział o istnieniu Boga po śmierci.Tylko nie szukaj po szpitalach psychiatrycznych.

Za chwilę przeczytasz,że ten ogień wieczny, męki to tylko taka poetyka, metafora, której nie należy rozumiec dosłownie. To taki typowy patent krk na wytłumaczenie wszelkich mało racjonalnych a nawet sprzecznych twierdzeń .

Nie chcę tu robić OT o piekle. Jest ono naturalną konsekwencją ludzkich wyborów, które będą prowadzić do odrzucenia Boga również po śmierci i wybrania życia bez niego (czyli w piekle). EOT.



A skąd będziesz czerpał tą wiedzę i na jakiej podstawie dojdziesz do przekonania, że postąpiłeś słusznie?



No to się tu psychologicznie nie zgodzimy. Z moich obserwacji i doświadczeń wynika, że ludzie często czują się emocjonalnie w obowiązku pomóc drugiemu gdy są bezpośrednimi świadkami jego nieszczęścia i gdy ma ono charakter bardzo poruszający. Jeśli nie mają bezpośredniej styczności z tym nieszczęściem drugiego, a tylko mają o nim jakąś mglistą świadomość to zwykle są znacznie mniej emocjonalnie zobligowani do udzielenia takiej pomocy, może z wyjątkiem wielkich tragedii nagłaśnianych przez media. A takie właśnie małe pomoce w niedramatycznych sytuacjach, albo w większych, ale których nie jesteśmy świadkami, w gruncie rzeczy są najczęstszymi okazjami jakie mamy do pomocy.



Tak, ale chodzi tu o wypracowanie sobie odpowiedniej postawy do codziennej pomocy, a nie tylko w sytuacjach nadzwyczajnych.



Wtedy mógłby ktoś stworzyć tezę, że ta osoba dla zaspokojenia własnych emocji marnuje czas na tych, którym i tak już nie pomoże bo kończą swoją egzystencję, zamiast pomóc tym, którzy mogą jeszcze długo żyć. Jak byś uzasadnił sprzeciw wobec takiej tezy?



Ciężko o bardziej racjonalne uzasadnienie jak dążenie do doskonałej współegzystencji z Ideałem. Zwłaszcza, że każdy posiada pewien obraz ideału w swojej głowie. Przyjmując jego istnienie, dążenie do takiej współegzystencji w sposób naturalny powinno być celem człowieka.



No to cieszę, że się tu zgadzamy.



Zgadza się, tylko wówczas czynienie dobra będzie musiało być uzależnione od skuteczności wmawiania sobie, czegoś co na pewno jest nieprawdziwe i czego nie da się racjonalnie wytłumaczyć w ramach wyznawanego przez siebie światopoglądu. A trwanie w takiej postawie będzie bardzo trudne.