Ok. Pomińmy "m.in.". Rozum, hmm... jako coś co daje bytom możliwość poznawania rzeczywistości, reagowania na nią. Zastanawiam się do czego teraz zmierzamy? Jest sobie wolny byt pt. "anioł", być może każdy anioł ma swoją specyfikę i czymś różni się od tego drugiego, trzeciego, itd., każdy z nich otrzymał od stwórcy wolność. Poszczególne anioły korzystając z wolności na deklarację ze strony Boga: "Kocham Cię" mogą odpowiedzieć "Ja Ciebie też/ Ja Ciebie nie". Na tym według mnie polega wolność, że w ramach wyposażenia natury ludzkiej czy anielskiej ani człowiek ani anioł nie jest skazany na podejmowanie tylko dobrych decyzji bo tak każe Pan.

Bardziej zastanawia mnie problem rzeczywistości po zmartwychwstaniu, tzn. jeśli każdy zbawiony będzie w stałej potencji do tego by zgrzeszyć to czy będzie możliwe to, że rzeczywiście zgrzeszy. Z mojej perspektywy pozostaje jedynie ufać, że ta przestrzeń po Paruzji i przez dzieło zmartwychwstania Chrystusa wyglądać będzie tak, że choćbym tu 100 lat gdybał na tym forum i doczytał milion różnych książek to i tak ostatecznie tego nie wyjaśnię. Nie warto wymagać od teologii budowania pełnej zamkniętej w 100% koncepcji . Na pewno trzeba wymagać spójności w argumentacji, logiki, konsekwencji w każdej próbie interpretacji rzeczywistości.

Każdemu tak samo daje możliwość, czy nie tak samo? Czy każdy ma taki sam ten "rozum"?
A dokładniej: czy każdy anioł otrzymał od Boga taki sam "rozum" (w znaczeniu inteligencji, zdolności poznawczych, umiejętności analizowania i wnioskowania itp.)?

O wolności nie dyskutujemy i jej póki co przynajmniej nie kwestionujemy.

Mnie zdecydowanie bardziej interesuje to "czymś się różni od tego drugiego"... Czemu "czymś się różni" jeden anioł od innego anioła?

Zgodnie z nauką św. Tomasza z Akwinu każdy anioł różni się od innego gatunkowo.
W uproszczeniu, jeśli komuś nie chce czytać się Summy:
http://www.pch24.pl/aniol-w-filozofii-sw--tomasza-z-akwinu,13317,i.html

Tak jak napisałem "być może" jeden różni się od drugiego, ja tylko tak gdybam . Może jest tak, że ze względu na pełnione funkcje aniołowie jakoś się różnicują i w ten sposób ich różnorodność bardziej się pogłębia. Natomiast relacja Boga do każdego z nich jest stała, tzn. każdego kocha tą samą miłością niezależnie od pełnionych funkcji. Być może jest tak jak pisze Akwinata, część aniołów jest bliżej Boga, część dalej, dlaczego? Nie wiem .

No i bardzo dobrze...

Bazując na tym poglądzie należy więc uznać, że wszelkie różnice między bytami anielskimi (prowadzące np. w oczywisty sposób do powstania zjawiska zazdrości czy pychy) są zamierzonym dziełem boskim. Tak więc to Bóg stworzył układ niesymetryczny i niezrównoważony, który doprowadził do buntu czy też upadku anioła/aniołów.
To oznaczałoby oczywiście, że jedynym, który ponosi winę za pojawienie się zjawiska zła jest sam Konstruktor. Ewentualnie musielibyśmy uznać, że za błąd konstrukcyjny, który doprowadza do katastrofy budowlanej (np. źle wyliczona wytrzymałość elementów nośnych) nie odpowiada autor projektu (architekt), który się pod nim podpisał, a winna zawalenia jest... sama budowla, która się zawaliła.

Bóg nie kocha tą samą miłością wszystkich aniołów ,ludzi również nie .Jednych kocha bardziej drugich mniej ,to jest fakt.

No no no... oczywiście Opowiesz nam coś jeszcze o Twoim bogu? A zresztą to Twój świat, Twój bóg i Twoja piaskownica. Ja nie chcę się z Tobą bawić.

P.s. wyprzedzając fakty, nie pouczaj mnie swoim rozumieniem nieba, boga, religii itp. Wierz tak jak uważasz, a ja będę robił swoje

Twoim zdaniem Bóg kocha Cię tak samo jak swojego Syna Jezusa Chrystusa?Ok w takim razie niech da Ci zasiąść po prawicy na wieki ,a może kocha Cię tak samo jak Św Michała Archanioła ,w takim razie nie da Ci klucze do Nieba tak jak jemu dał.Na ani jedno ani drugie bym nie liczył.

Ja bym powiedział, że nie tyle są zamierzone ile w pewien sposób uwzględnione i to nie tylko w przypadku tych upadłych, ale wszystkich. Myślę, że na tym polega wszechwiedza Boga, że zna wszystkie możliwości wszystkich aniołów w danym momencie. Układ nie był niesymetryczny, raczej na wskroś symetryczny, bo Bóg kocha wszystkich. Grzech nie był w żaden sposób zaplanowany przez Boga. Jedyne co zaplanował to zbawienie tego co stworzył przez dzieło Jezusa, a ono dokonałoby się nawet bez grzechu, bo Chrystus nie przyszedł świata zbawić ze względu na grzech. Tak ja o tym myślę

Istniej miłość, którą można porcjować?

Tak jak w życiu jedną dziewczynę chłopak kochał bardzo mocno np tą pierwszą a drugą kocha też owszem ale już nie tak jak tamtą.
Bóg kocha wszystkich tą samą esencją miłości natomiast różnym istotom w różnych dawkach ją dawkuje ,niektórym daje to odczuć a niektórym w ogóle nawet.

Ech... postaram się krótko Ci to wyjaśnić. Otóż, kiedy mówię, że Bóg kocha wszystkich tak samo mam na myśli całość stworzenia. Być może nie wiesz, ale hipostaza Syna nie należy do stworzenia lecz przynależy do niestworzonej natury Trójjedynego Boga (oczywiście mówię z perspektywy chrześcijan). W związku z tym miłość wewnątrztrynitarna to miłość, która stwarza, ta z której wszystko bierze początek i do której wszystko zmierza.

Co do kwestii Michała Archanioła to akurat tak moje przemyślenia jak i wiara chrześcijańska pozwalają mi domyślać się, że aniołowie nie stoją w hierarchii stworzeń wyżej niż człowiek

Nie przemawia do mnie jakoś koncepcja ze "wszystkimi możliwościami". Wyboru dokonujemy zawsze w takich, a nie innych okolicznościach. Być może więc nasz wybór to złudzenie. To zresztą doskonale tłumaczyłoby boską wszechwiedzę. Bóg wie, co zrobimy, bo zna wszystkie prawa, które wpływają na nasze decyzje. No ale to negowałoby całkowicie istnienie wolnej woli...
To nie chodzi o zaplanowanie, bądź niezaplanowanie, tylko raczej o świadomość konsekwencji. Masz dar wszechwiedzy. Wiesz, że jeśli spłodzisz dziecko, to będzie ono psychopatycznym mordercą, który dokona w pewnej szkole masakry pilarką spalinową. Decyzja należy do ciebie: spłodzisz dziecko i będzie masakra lub nie spłodzisz dziecka i nie będzie masakry. Podejmujesz decyzję - sprowadzasz swojego potomka na ten świat. Jesteś odpowiedzialny za masakrę w szkole, czy nie jesteś? Pomimo że była ona przecież w pełni wolnym wyborem twojego potomka oczywiście. Z jego punktu widzenia mógł jej dokonać lub nie...

Kochał czy zadurzył się?


Bóg nie bawi sie nikim, nie dozuje miłości, albowiem u Boga nie ma względu na osobę ....miłość nie szuka swego

Tu właśnie chodzi o koncepcję i pojmowanie boskiej wszechwiedzy. W tym co próbuję przedstawić Bóg nie jest tym, który wie, że kiedy powoła "Kowalskiego" do życia ten np. okaże się w dorosłym życiu seryjnym mordercą. Nie wie nic ponad czasowość, która ogranicza człowieka. Wie o wszystkich możliwych decyzjach w najmniejszej jednostce czasu jaką dysponujemy, każdego z ludzi. Upraszczając, przedstawię to za pomocą prostego schematu. Człowiek w dowolnym momencie życia może stanąć przed decyzją a lub b i często nie uwzględnia 1000 innych możliwości jakie mógłby wybrać w tym danym momencie. Np. Ktoś po przeczytaniu mojego wpisu może: a- odpowiedzieć na ten wpis, b - nie odpowiedzieć, c - skoczyć przez okno, d- pójść do sąsiada i zapytać czy w czymś mu pomóc itd.itd. Z tym, że w danym momencie rozważa prawdopodobnie opcję a lub b, a nawet gdyby rozważał opcję b,c,d,... to i tak nie wyczerpie wszystkich możliwości. Ja pojmuję wszechwiedzę bardziej w tych właśnie kategoriach i w ten sposób tłumaczę sobie ten boski przymiot. Bóg wie o wszystkich danych możliwościach wszystkich bytów stworzonych w nieustannym teraz (bo ciągle jest teraz, teraz i teraz), nie wybiega w przyszłość przewidując co się wydarzy bo tego nie wie. Wie, że wśród n możliwości są i takie, które wprost mogą wykraczać przeciw Jego miłości, ale nie interweniuje bezpośrednio mówiąc każdemu co ma robić.