I w wyniku realizacji tej jego fantazji zniknęło cierpienie na świecie?
Odwiedzisz mnie w garażu udowadniając, ze wierzysz w to, co tu pleciesz?

Wolisz wierzyć w to, że te ofiary są całkowicie po nic? Wtedy tortury przestają boleć czy jak?

Nie wybieram sobie wierzeń, ale analizuję fakty.

Czyli co to znaczy? Domyślam się, że rejestrujesz fakt: na świecie istnieje cierpienie i "nie wygląda", żeby miało mieć ono jakiś sens. Nie czujesz się z tego powodu zbyt dobrze, więc postanawiasz to sobie odbić, atakując tych, którzy twierdzą, że jednak jakiś ma. Dobrze mniemam?

Źle. Moje samopoczucie w ogóle nie jest tematem. A wystarczyłoby, zgodnie z zasadami netykiety, zapoznać się z treścią wątku, do którego się dołącza.

Nie chcesz mi chyba powiedzieć, że jedynym sensem twoich żalów w tym wątku jest niezgoda co do definicji pojęcia "miłosierdzie"?

Nie. Co więcej - niespodzianka! - w ogóle się tu nie żalę. Dlaczego miałbym się żalic za fuszerki nieistniejącego Boga? Przeczytaj pierwszy post na pierwszej stronie.

No to czytam:

Tymczasem wokół mamy ogromne ilości zła, którego Bóg albo nie zauważa (?!), albo toleruje (a nawet, jego stwórca świata, jest też jego stwórcą i praprzyczyną). Bo gdyby nie tolerował, to chyba Wszechmocny by sobie z nim poradził?

No więc sobie poradził - choć nie w ten sposób, że je natychmiast zlikwidował, jako że cierpienie posiada pewien sens, tj. można z niego wyprowadzić pożytek, którego nie dałoby się wyprowadzić, gdyby go nie było. To, oczywiście, tylko jedna z możliwości.

OK. Ten argument już padał.
1. Jaki pozytek jest z bólu?
2. Jeśli grzech ( i wynikające z niego cierpienie) sa pożyteczne, to czemu za nie karze?
3. Bóg nie potrafi tego pożytku wyprowadzić bez cierpienia?

Doprowadza skończoną osobę do lepszego samopoznania.



Grzech polega na odłączeniu się od Boga - "kara" to tylko konsekwencja.



Nie da się wyprowadzić pożytku wynikającego z cierpienia bez cierpienia - to nielogiczne.

To samo można powiedzieć o grzeszeniu.


Na jedno wychodzi. Czemu karze poprzez odłączenie?

Bo każdy cel można osiągnąć tylko w jeden sposób?
Samopoznanie możliwe jest tylko poprzez cierpienie?

Niekiedy może się tak okazać.



"Kara" to tylko konsekwencja. Pytasz, dlaczego czyny mają konsekwencje?



Cel, który można osiągnąć tylko przez cierpienie, można osiągnąć tylko przez cierpienie. To tautologia.



Niewykluczone. Osoba skończona, by dokonać samopoznania, musi doświadczyć własnej skończoności. Żeby rozstrzygnąć, czy zawsze ma się to dokonać poprzez cierpienie, należałoby najpierw ustalić definicję "cierpienia".

Pytam, dlaczego Bóg przewidział taką konsekwencję (skoro wolisz to słowo) dla czegoś - jak twierdzisz - dobrego, a więc pożądanego.
Swoją drogą, piszesz jak terrorysta. Oni też nie straszą ani nie grożą, tylko informują o konsekwencjach niewypełnienia ich żądań.



Zaczynasz dżonić?
Niby dlaczego tego celu inaczej nie można osiągnąć? Bóg nie potrafi?



Myślę, że definicja słowa "cieprienie" nie jest nam potrzebna, znaczenie jest powszechnie znane i nie ma tu pułapek.
Rozumiem, że jak ktoś Ci [skrzywdzi bliską osobę... - s33], to mu za to podziękujesz, wszak dzięki temu lepiej się poznałeś, prawda?

Dlaczego Boga obarczasz winą [...]?

Akurat tu nic o tym nie wspominam, to raz. Przeczytaj uważniej, co napisałem.

Dwa - choć o tym nie piszę, to faktycznie skoro wiedział o zamiarze, mógł mu zapobiec a tego nie uczynił - jest winny grzechu zaniechania.

Dwa: czemu nie odpowiadasz na moje pytania? Przypomnę te:
Odwiedzisz mnie w garażu udowadniając, ze wierzysz w to, co tu pleciesz?