Nawet jeśli nie znajdujesz nie znaczy że jej tam nie ma . To forum zwie się Wiara .pl więc nie możesz powiedzieć że nie znajdujesz w sobie krzty wiary .Rozmawiasz o Bogu częściej niż niejeden Biskup więc wiara jest w tobie ,choć ty jej zaprzeczasz .

Pozdrawiam.

Chyba jednak masz skoro uważasz, że muszą być nieszczęśliwi(z powodu swojej niewiary) oczywiście dla niektórych utrata wiary może być ciężkim przeżyciem szczególnie jeśli byli mocno wierzący ale nie wszyscy ateiści byli głęboko wierzący...

Oczywiście nie chodzi o nieszczęście w stylu materialnym tylko duchowym.

Każdy kto jest przekonany o tym, że Boga nie ma i żyjemy aż do śmierci a potem nic, jest nieszczęśliwy w duchu, bo jest to bardzo przykra prespektywa.

Ale powiedz tak szczerze.
Zakładając, że nie ma nic dalej po śmierci, ze pożyjesz jeszcze 30 - 40 lat a potem totalny koniec, nic, zero dzielone przez zero (symbol nieoznaczony).
Nie robi ci się smutno.
I nie ma tak za każdym razem jak sobie o tym pomyślisz?

Seweryn !



Ależ ja rozmawiam , o waszej wierze , a nie o swojej .
We mnie jest ona tylko jako świadomość waszych zachowań .

Co najwyżej dopuszczam istnienie takiego abstraktu jak bóg , w celu badania oddziaływania tej idei na rzeczywistość .

Pozdrawiam

0bcy_astronom !



Duchowość to termin nieco mnie dezorientujący .
Załóżmy więc że chodzi Ci o sens intelektualny .



Przynajmniej nie bardziej przykra , niż świadomość mąk piekielnych , czy jedynie czyśćcowych .


Staram się być szczery , tak bardzo jak tylko potrafie .
Ciekawe , czy wierzących stać na taką szczerość .



Robi . Instynkt samozachowawczy tak samo "wierzga" w obliczu śmierci u wierzących jak i u niewierzących .
Pociesza mnie jedynie świadomość , że gdy to już nastąpi nie będzie mogło mi być z tego powodu smutno .

W życiu podlegamy wielu zasmucającym ograniczeniom , a jego kres to tylko jedno z nich . Równie mógłbym się smucić grawitacją nie pozwalającą mi swobodnie szybować , albo koniecznością jedzenia .

Jak to mówią , "jeśli nie możesz czegoś zmienić - zaakceptuj to" .

Pozdrawiam .

Póki się żyje to się żyje. Jeśli by nie było nic po śmierci to co w tym złego? Nie rozumiem jak można czuć smutek czy bać sie czegoś czego sie być może nie będzie odczuwało bo nie będzie miał kto tego odczuwać. Nie ma nas nie ma naszego cierpienia. Lepszy niebyt niż piekło. Niech sie boja ci co nagrzeszyli A w duchy (przynajmniej coś tak wyglądającego) nie muszę wierzyć bo znam osobę która je widziała. I jest to osoba bardzo mi bliska. Ale Wy nie musicie mi wierzyć. Ja gdybym nie znał tej relacji tez bym nie wierzył. Pomyślałbym ze to bujdy. To naturalne.

Myśle że to jest włąśnie jedna z przyczyn dla których Ateiści woleli by aby Bóg nie istniał .

2) Jeśli wiesz że duchy istnieją tp powinieneś wiedzieć że duchy są związane z wiarą , religią i Bogiem.

Z wiarą owszem ale raczej nie chrześcijańską co jako katolik powinieneś wiedzieć.

A z jaką wiara są zwiazane duchy jeśli nie również z Chrześcijańską.

Choćby z pogańską wiarą naszych przodków bo z niej się najpewniej wywodzi chrześcijanie wierzą, że po śmierci duża idzie do nieba, piekła lub ewentualnie czyśćca a nie włóczy się po cmentarzach czy starych domach.

To całkiem tak jak w chrześcijaństwie. Widocznie taka jest prawda.

Wytłumaczęł Cił toł

Duch przeciętny człowiek nie postrzega jako duszę w sensie katolickim, ale zwykłego ducha co wyszedł z Ciała i sobie chasa po świecie i czasem coś nabroi albo kogoś postraszy. A takie wyobrażenie ducha nie jest katolickie.

Duchy istnieją według katolickiej wiary.
Duchem określa się np demona, który męczy dom albo osobę.
Duchem określa się też duszę osoby która np żąda szacunku dla swojej "śmierci" i nie rzeczy sobie, żeby na jej grobie budowano dom, i dusza taka zaczyna nawiedzać taki domek.

Nie myślałem nigdy specjalnie długo o duchach i nie jestem narazie w stanie podać więcej szczegółów.