Pytanie : "A jak nie urodzisz dziecka też będziesz niepełny? Wszystkiego trzeba w życiu doświadczyć?"
- odpowiedziałem że nie. To ideologia reinkarnacji uważa że wszystkiego trzeba doświadczyć.

A Ty odpowiesz na pytanie: "czy warto z powodu buntu na doczesne cierpienie wybrać cierpienie wieczne?"

To jest zupełnie inny temat.
Jeżeli owo cierpienie byłoby pewnikiem, albo choć mocno upradopodobnione, a nie tylko jedną z bardzie wielu mętnych legend, to nie warto by było.


Jak to nie?! To zdecyduj się: te cierpienia za życia są neizbędne czy nie są?

Przegapiłeś:
Ciekawe zresztą, że sugerujesz, że w niebie można być nieszczęśliwym. Można?

Chodzi o to, abyś tą wiedzę posiadł nie celowo, ale wbrew sobie, bo wtedy ma większą magiczną moc?

Czy Bóg nie potrafi zapewnić na uczucia "pełności" (cokolwiek to znaczy) inaczej, niż przez dręczenie nas?

Czyli otwarcie przyznajesz, że dręczenia nas i zwierząt jest częścią planu Boga?

Życie po śmierci jest dość mocno uprawdopodobnione, ale załóżmy że jego prawdopodobieństwo wynosi jedną trylionową. Wtedy jedna trylionowa razy nieskończoność = nieskończoność a jedna trylionowa razy minus nieskończoność = minus nieskończoność


Są niezbędne, inaczej by nie było cierpień.


Nie można, do nieba nie trafią ci, którzy byli by tam nieszczęśliwi.


Nie można uzyskać uczucia pełności wynikającej z cierpienia bez cierpienia.

Planu nie znamy, ale gdy poznamy to ze zdumienia otworzymy usta.

Czy to, co się dzieje jest WBREW plano WSZECHMOCNEGO? Nie interesuje mnie mnie Twoje credo - wyciągnij logiczne wnioski w powyższego zdania.

Niby jak?


Nie bierzesz, dziunku, pod uwagę, że takich teorii jest też możliwa nieskończoność. I to wzajamnie się wykluczających. Np skąd pewność, że prawdziwy Bóg nie nagradza sceptyków i ateistów niebem, z wierzących traktuje jak tchórzy i lizusów i zsyła do piekła? A może prawdziwy jest Manitou i jeżeli nie oskaplowałeś kogoś - nici z Krainy Wiecznych Łowów, będzie przez wieczność ziemniaki obierał na uczty dla wojowników. Itd itp


Ale dno...
A Boga nie ma, bo inaczej by był.
Termin 'tautologia' pewno niewiele ci mówi?


Chuba coraz poważniej oddalaś się od teologii chrześcijańskiej
Czyli można być nawet super świętym, ale jeśli niebo delikwenta nie uszczęśliwi, to i tak czego go piekło?


Bo?...
Nie oczekuję, ze będziesz powtarzał tezę, ale że ją uzasadnisz. M.in tym dyskusja rózni się od klepania różańca.

Czyli obiecanek-cacanek ciag dalszy, w dodatku coraz mniej konkretnych?

Będziesz w kółko powtarzał "Dlaczego Bóg nie może podnieść kamienia którego nie może podnieść, czy nie jest wszechmocny?"

Tylko do czasu, aż uzyskam logiczną odpowiedź.
I nie jest nią proste zaprzeczenie. Za nią musi iść (uwaga, trudne słowo!) argumentacja, do tego spójna i (uwaga! jeszcze trudniejsze!) logiczna.

Ale rozumiem i nie dziwi mnie, że dla ciebie dyskusja przebiega tak:
- A mój dziadek ma większą brodę!
- A własnie że mój!
-Jak twój, kiedy mój!

Rozpoznajesz się w tym sposobie argumentowania?

Więc pełność polegająca na cierpieniu właśnie na tym polega, To jest tautologia. Chciałbyś zaprzeczyć tautologii?

Nie ma potrzeby zaprzeczać, wystarczy powiedzieć, że taka pełność jest jedynie imaginacją.

Skoro tak, to po co Bogu cierpienie?

Nie wiem, spytaj Go. Może lubi, może coś Mu nie wyszło, może inaczej nie umie... a może Go nie ma.