To jest bardzo skomplikowana kwestia - chyba nie sadzisz, ze mozna wszystko w kwestii ludzkiej rozrodczosci ujac w jednym zdaniu albo idei?



Jakie plusy dodatnie i plusy ujemne?

Kupuje sobie plazme - niski egoizm. Kupuje sobie plazme pozbawiajac tym samym moich dzieci ksiazek, jedzenia, medycyny, dachu nad glowa i ubioru - egoizm skrajny.

Co w tym dziwnego albo niezrozumialego?



Tak, to byl "dobor naturalny".

Dla mnie to nie kwestia biologii tylko psychologii. Bezinteresowność, altruizm, empatia itp przyczyniają się do przetrwania gatunku, ale nie są efektem ewolucji...ludzie są z gruntu dobrzy.


Kupuję sobie plazmę - zaspokajam potrzebę na dobro luksusowe (bo mnie stać). Opcja nr 2 - po prostu egoizm, a to czy skrajny czy nie skrajny to bez różnicy.
Czy będę lepszym człowiekiem jeśli zabiję 1 człowieka zamiast zabić piętnastu? Nie, nie będę...


Ale wybacz, co to ma do rzeczy? Chyba nie chcesz przez to powiedzieć, że dobór naturalny to jakaś siłą, która pod batem kazała ludziom się tak czy inaczej kształtować społecznie (czy w jakikolwiek inny sposób)

Ten grunt nie wisi w powietrzu ani nie spoczywa na grzbiecie trzech słoni
Owszem są pewne tendencje genetyczne do zachowań altruistycznych - u małp też one występują, ale większość wynika z ego.
W społeczeństwach ("stadach") ludzkich istnieje coś, co można nazwać depozytem zachowań gromadzonym przez pokolenia - od małego twoje myślenie i postępowanie jest poddawanie formowaniu przez wzorce zachowań twojego "stada" - oddziaływanie jest zarówno zewnętrzne i jesteś aktywnie "tresowany" od zewnątrz (postępuj tak jak chcemy, albo spota cię kara, wywołamy u ciebie poczucie winy itp), jak i wewnętrznie - dla wygody i możliwości spokojnego i w miarę bezstresowego życia dostosowujesz się do zastanych i obserwowanych wzorców, co spotyka się z aprobatą otoczenia i wzmacnia warunkowanie określonych zachowań - w tym wypadku altruistycznych.

W przypadku naszego społeczeństwa altruizm jest punktowany na plus i osoby altruistyczne zyskują często uznanie i szacunek co jest miłym łechtaniem ego (niekoniecznie świadomym), a działanie samolubne w przypadku np. zagrożenia czyjegoś życia rodzi potępienie społeczne i rodzi często konflikt z determinantami zachowania - wpajanymi i obserwowanymi od małego wzorcami, co prowadzi do bardzo silnego stresu i dyskomfortu psychicznego.

Jeśli nie pomożesz komuś, czyje życie jest zagrożone to będziesz się źle czuł (psychika, potępienie społeczne), więc gdy formatowanie altruistyczne jest odpowiednio silne, opór psychiki do zaniechania działania w takim przypadku będzie słabszy niż opór przeciwko narażeniu życia - tak właśnie egoistyczne (choć najczęściej podświadome) dążenie do "miłych" stanów psychicznych i unikania "niemiłych" pcha nas w altruizm

Dobrze filippiarz...ja się na psychologii społecznej nie znam, więc nie będę z Tobą tutaj polemizować.
Ten dobry grunt to dla mnie fakt, że człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boga

Wiec Twoj/Wasz bog rowniez jest egoista? ;>

O tak? A czemu

Spoko, ludzi od zwierząt odróżnia głównie to, że potrafią gromadzić wiedzę i mają równocześnie na tyle inteligencji aby z tej wiedzy zrobić użytek - jak najbardziej to może być odzwierciedleniem Boga, który ma podobno wiedzę całkowitą, oraz nieskończoną możliwość jej używania, co zaowocowało określeniem najwłaściwszych zachowań i ich implementacji w świat rzeczywisty

E no nie wiem czy to taki wyróżnik, np. tresowane psy też nabywają wiedzę i potrafią ją wykorzystać (choćby przy szukaniu broni, dragów czy pirackich płyt (sic!), pilotowania niewidomych, szukania turystów w górach itd).
Już bardziej bym wrzucił tu umiejętność mówienia, rozmawiania...abstrakcyjne i logiczne myslenie

Gromadzić wiedzę przez pokolenia - przekazywać ją dalej.
Małpy i delfiny tez myślą abstrakcyjne i są na poziomie intelektualnym kilkuletniego ludzkiego dziecka.

Uczenie się od rodziców jest dość popularne wśród ssaków, nawet tych nie-naczelnych (np. nauka polowania). W przypadku szympansów na dodatek potwierdzono, że nie jest to zachowanie naturalne, jedynie udoskonalone przykładem rodziców (jak np. lot u niektórych ptaków), ale podpada bardziej pod element kultury (np. na jednym terenie szympansy używały różnych sposobów, by otworzyć twardy owoc - w jednej populacji rozbijały go kamieniem, w drugiej - zrzucały z wysokości na twarde podłoże). Zdolność wymyślania i przekazywania tak wymyślonej wiedzy nie jest jedynie domeną ludzi.

wieczny_student, ja to wiem, ale chciałem być miły dla Spoonmana, chyba nie wyszło - za dużo miodu za mało szczerości :/

No nie filippiarz, nie jesteśmy TowarzystwemWzajemnejAdoracji...możesz walić prosto w twarz

Zamierzałem to jakoś skomentować ale w międzyczasie pojawił się post filippiarza pod którym właściwie wystarcza się podpisać, co niniejszym czynię


Wybacz, ale to co napisałeś każe mi podejrzewać że powinieneś co nieco doczytać na temat teorii ewolucji Często niestety ludzie uważają że jeśli dobór naturalny prowadzi do wykształcenia się form lepiej przystosowanych do środowiska to oznacza że jakaś „siła” nim kieruje wywołując odpowiednie zmiany prowadzące do powstania coraz „doskonalszych” organizmów. Tymczasem nic takiego nie ma miejsca. Same zmiany (mutacje) informacji genetycznej następują przypadkowo a tym co powoduje ich upowszechnienie się w danej populacji jest sukces reprodukcyjny osobników u których dana kombinacja genów występuje dając przewagę w konkretnym środowisku.
Skłonność do zachowań ułatwiających życie w grupie nie wykształciła się PO TO by przynosić sukces osobnikom które takie cechy posiadały, tylko upowszechniła się DLATEGO że osobniki bardziej skłonne do współpracy odnosiły sukces reprodukcyjny kosztem jednostek aspołecznych.
Dyskusyjne jest oczywiście na ile nasze skłonności do określonych zachowań są skutkiem odziedziczonych cech genetycznych a na ile procesem socjalizacji który przechodzimy praktycznie od urodzenia, myślę jednak że oba czynniki działają jednocześnie.

Miłość altruistyczna jest możliwa, jeśli uznać, że zrobienie czegoś dla samej idei jest altruistyczne.

Zwolennicy koncepcji psychicznego egoizmu zapominają o znaczeniu słowa "egoizm":



A więc z egoizmem mamy do czynienia wtedy gdy ktoś postępuje z korzyścią dla siebie i ze szkodą dla innych. Po prostu pojęcie egoizmu jest zakorzenione w relacji Ja - Inni, a nie tylko w prostej ocenie czy pomagam samemu sobie podejmując taką lub inną decyzję. Jest więc bardzo wiele przypadków gdy ludzie, na szczęście, postępują nieegoistycznie. A to, że nie ma w nich fatalistycznych, samobójczych, czy masochistycznych skłonności i, że troszczą się również o siebie to nie ma w tym nic złego, ani dziwnego.