Dla mnie za mało informacji. Nic bym nie zrobił.

Zrobiłabym wszystko - żeby zatrzymać wagonik

Dlaczego?

Może że dla wierzącego śmierć nie będzie taką tragedią?

A nie wierzący uwierzy?

Jeżeli zobaczy,że wierzący oddał za niego życie w imię wiary to bardzo możliwe, że uwierzy

Dlatego, że Wierzący po śmierci będzie żył. A niewierzącemu nie należałoby odbierać szansy na nawrócenie.

Niestety taka opcja jest niedostępna. Więc?

A taki dylemat: dwa tory: na jednym Jajko, na drugim też,a wagonik tylko jeden.

Na pewno bronić się - jeżeli nie pomożemy dziecku, skrzywdzimy go - będziemy odpowiedzialni po części za jego śmierć.
Zabijając bandytę krzywdzimy go (zły uczynek), ale ratujemy dziecko (dobry uczynek). Dodatkowo, martwy bandyta nie będzie krzywdził innych dzieci, toteż ostrzegamy inne dzieci od krzywdę (dobry uczynek).

-1 + 1 + 1 = 1 czyli jesteśmy na plusie w bilansie uczynkowym Dodatkowo możemy liczyć na wdzięczność rodziców bądź samego dziecka. No i możemy mieć czyste sumienie, z pewnością bardziej czyste, gdybyśmy pozwolili, by złoczyńca zabił bezbronną osobę na naszych oczach.

Dylemat moralny atheist:
Strzelam do bandyty. Potem staram się uspokoić dziecko. Później idę do swojego spowiednika.

Dylemat moralny Jajko:

1. To zależy od tego, kto mnie przed tym dylematem stawia.
   
   1. Jeżeli jest to realna sytuacja, starałbym się zatrzymać wagonik.
   2. Jeżeli jest to sytuacja przykładowa (z zamkniętymi ramami działania), to zabijam tego, kto mnie stawia przed takim dylematem.
      
      Uważam, że człowiek, który wymyśla takie scenariusze nie zasługuje na to, żeby żyć. Ewentualnie, gdybym miał tę możliwość, zamknąłbym go w więzieniu, a klucz wyrzucił.
2. W wypadku analogicznym do 1A sam skaczę. W wypadku 1B - tak jak wyżej.
3. Tak jak wyżej.
4. Tak jak wyżej.

Taaa, zatrzymać wagonik. Spróbuj może zatrzymać zjeżdżającego z górki malucha na początek...


Najczęstszą reakcją wierzących jest wyśmiewanie problemu lub proponowanie irracjonalnych rozwiązań. Byle nie udzielić odpowiedzi. Udowodnię to zresztą podając kolejny dylemat za jakiś czas.

Dziękuję za odpowiedzi, wszystkie są podobne - strzelacie. Coż, przyznaję, że dylemat był dość prosty, ale to początek .

Uznaliście, że macie prawo a nawet obowiązek stanąć w obronie niewinnego.

Mam taką wątpliwość:

Skoro piszecie, że 5. przykazanie tyczy się tylko "niczym nieuzasadnionego morderstwa" a zabójstwo w obronie słabszego (dziecka) jest odpowiednio uzasadnione to pytanie w jaki sposób znajdujecie tę granicę między uzasadnionym zabójstwem a nieuzasadnionym?
Dla wyjaśnienia o co mi chodzi załóżmy, trochę inny przykład - ten opryszek to nie bandyta, ale zwykły złodziej, który wyrywa Waszemu dziecko portfelik z całym jego kieszonkowym (20 zł - przynajmniej moja córka tyle dostaje ). Nie zdążycie go dogonić i zatrzymać, ale tak jak poprzednio macie broń. Strzelacie? Czy też nie jest to dość uzasadnione? Znów latwy dylemat, bo pewnie wszyscy powiecie - dla 20 zł nie można zabić człowieka. A czy można dać takiemu za przeproszeniem w gębę? Tu pewnie powiecie, że tak.
No właśnie - kiedy można zabić, dać w gębę czy uczynić coś innego? Jak znajdujecie granicę kiedy coś co czynicie innemu człowiekowi jest uzasadnione a kiedy to już grzech?

Granica ta jest bardziej związana z relacjami do społeczeństwa i uwewnętrznionymi rozwiązaniami, jakie były podejmowane bądź zaobserwowane wcześniej. Można więc przypuszczać, że zależnie od środowiska, w jakim wychowywał się konkretny osobnik podejmie on odpowiednie działania:

• Machnie ręką na uciekającego złodzieja, zwłaszcza kiedy jest bogaty i cieszy się, że jego dziecku nic się nie stało. W najbliższej przyszłości będzie to zapewne przyczyną pogadanki wyjaśniającej, że lepiej jest dać się obrabować, nawet z większej sumy, niż stawiać opór i wylądować w szpitalu.
• Zacznie krzyczeć i domagać się pomocy, zwłaszcza od przedstawicieli prawa. Choć wydaje się nam to mało skuteczne, jednak przynosi rezultaty, zwłaszcza w miejscach publicznych, np. duże sklepy.
• Dopadnie złodzieja, wydrze łup i uderzy go tak, że tamten się aż zatoczy, a potem ucieknie ze skowytem. Stanie się najprawdopodobniej tak, gdy rodzic wychował się w jakiejś subkulturze, np. wśród osób lekceważących prawo, albo w miejscu, gdzie prawo w ogóle jest słabe.
• Wyjmie broń palną (jeśli ją posiada) i zastrzeli złodzieja na miejscu. Podobne wydają się nam nieprawdopodobne w tej Europy, którą mamy na myśli, mówiąc o cywilizacji zachodu. Ale w getcie tureckim lub cygańskim... bardzo możliwe.

Ale ja nie pytam o konkretne działania w tym przypadku i to jeszcze w odniesieniu do kultury. Pytam skąd Wy, katolicy lub szerzej chrześcijanie, znajdujecie granicę, za którą zabicie / pobicie / etc. kogoś uznajecie za uzasadnione i niegrzeszne a wręcz - jak pisaliście w sprawie obrony dziecka - za nakaz moralny.