PTR "Bóg bezosobowy" to abstrakcyjne pojęcie opisujące jakiś zbiór procesów. Można tylko uściślić definicję jakie to miały by być procesy. trzeba przeznać, że zanoszenie modłów do zbioru procesów nie ma zbyt wielkiego sensu. Na tym więc polega właściwie nasze pytanie. Z czego wynosisz "rozumowo", że procesy prowadzące do powstania "wszechświata" czy też naszej rzeczywistości miały chrakter świadomy, były sterowane ... ? Pozwolisz, że nie będę z tobą dyskutował o "ogu" biblijnym gdyż dla mnie nie jest to źródło wiarygodne, podobnie sprawa dotyczy Jezusa. Było człowiekiem, brak dowodów czy nawet przesłanek, by miał być Bogiem. NT to zgodnie z moją wiedzą jedyne źródło w którym Chrystus czyni "cuda" ...

Przenosimy zagadnienie najwyzszy mozliwy poziom ALE NIE DALEJ niz to konieczne. Ty zakladajac Boga idziesz jeszcze jeden poziom wyżej, a to nie jest przeciez w ogole konieczne!



Rownie dobrze mógłbym sie droczyć pytając: a dlaczego istnieje raczej Bóg niż brak Boga? Przeciez Bóg musiałby sie skądś wziąć. Ty mi na to powiesz: ha, no wlasnie nie musialby bo jego istotą jest to ze po prostu istnieje, na tym polega jego niewytłumaczalna boskość. Ja na to: no dobrze, zgadzam się, ale dlaczego nie przyjąć ze wlasnie ta "boskosc" jest cechą samego nad-wszechświata (najwyzszego poziomu), ktory jak wiemy nie jest swiadomy ani inteligentny ani wszechmocny ani itd... W ten sposob uzyskujesz odpowiedz na swe pytanie bez wprowadzania nadmiaru zbędnych komplikacji.




Odnieś te wszystkie pytania do Boga. Czy bog tez bylby czyms co umownie mozna nazwac stworzeniem? Powiesz "Nie". Dlaczego? A teraz zastosuj odpowiedz na to "dlaczego?" do wszechswiata jako takiego i tyle.



No ja mowie wlasnie ze nawet idąc twoim tropem rozumowania wcale nie trzeba zakładać istnienia Boga. Wystarczy założyć jakiś DOWOLNY byt którego cechą jest jedynie to że w NIEWYTŁUMACZALNY sposob istnieje w sposob nieskonczony. Nie musi to być świadomy inteligentny wszechmocny itd. Bóg. Może to być wszechswiat. Wszechświat = Bóg minus boskie przymioty swiadomosci iteligencji, wszechwiedzy, wszechmocy itd. Rozumiesz o co mi chodzi? Wywalamy przymioty Boga a i tak wszystko nam pasuje do rozumowania.

Drodzy Sceptycy (Pug i comrade),
Pozwólcie, ze wtrące swoje 2 grosze... (i jeśli Moderator nie stwierdzi, że to nie na temat).
Nie pragnę z Wami polemizowac, gdyż: (1) właściwie to podoba mi sie Wasze trzeźwe (=racjonalne) podejscie do tematu, (2) moja 'erudycyja' nie równa się Malodoror'owej (...choć probuję być dowcipny!)
... a serio (3) moje poglądy nie są jeszcze całkiem ukształtowane. Wciąż waham się co wybrać:
(a) wiarę w Boga i utożsamienie sie z jakąś grupą ludzi o podobnych poglądach/potrzebach, czy
(b) sceptycyzm wobec religii i odrzucenie konceptu Boga = niewiara, [nieskrywany] ateizm, humanizm, czy jak to 'wyznajecie'...

Muszę przyznać, że próbowałem iść wcześniej na kompromis (tzn. łączyć sceptycyzm wobec religii plus wiarę w Boga). Ale na dluższą metę to prowadzi tylko do konfliktów (wewnętrznych i zewnętrznych) i zakłamania... Na forach czytałem wiele opini pro (a). Ale też z ciekawością śledzilem Wasze poglądy na tym forum. Jedno co mi Wasze 'credo' nie wyjaśnia, to jak wytłumaczycie istnienie w ludziach pewnej skłonności do autodestrukcji... Skad się to bierze? Obserwuję naokoło w świecie, ale też na własnym przykladzie - nie jestem ani schizofrenikiem ani nie stwierdzono u mnie chronicznej depresji...jeszcze, ale czasem nachodzi mnie taka ochota by się... po prostu uchlać, zapomnieć o świecie. Albo robie coś (lub nic), co gdzieś tam gleboko wiem, że jest szkodliwe - szkodzi, rani, degeneruje, znieczula (by nie używać subiektywnego wyrażenia 'złe'). Stwierdziliście, ze Bóg nie istnieje, a co z 'anty-Bogiem', anty-czlowiekiem? Czy mozna zaufac swojemu 'Ja', i znaleźć w sobie wystarczajaco siły by jednoczesnie nie... niszczyć samego siebie albo innych, nie być 'egoistą', 'kanalią' (niekoniecznie w czynach)?

Z poważaniem,
wojtas

Cóż Wojtasie, trudno mi zaoferować ci gotowy światopogląd i pełne zrozumienie rzeczywistości. By to było spójne i miało sens będziesz musiał przez to przejśc sam. Droga może nie najprostsza ale przynosząca dużo satysfakcji.
Nikt ci nie zagwarantuje, że będziesz miłym wrażliwym i współczującym człwiekiem. W tym względzie wszystko zależy od ciebie. Ale jeżeli zdecydujesz się na własny a nie skopiowany światopogląd, to decyzje będziesz podejmował świadomie opierając się na własnej wiedzy i kalkulacji.
Wiedza na tematy które cię nurtują jest dostępna w podręcznikach i opracowaniach dotyczących psychologii. Każdemu to polecam, bo sporo można zrozumieć i wiele się o sobie dowiedzieć.

A teraz o tej "autodestrukcji". Uprzedzam, ze nie jestem psychologiem, i wszystko co pisze należy rozumieć w pewnym uproszczeniu. Cóż tego typu zachowania mają na celu zzapomnienie lub oderwanie się od otaczającej nas rzeczywistości. Taka próba ucieczki jest najczęściej wywołana jakąś frustracją, niezaspokojonymi potrzebami, brakiem spełnienia. Zamiast zmierzyć się z problemem próbujemy udawać, że takowy nie istnieje. Nagromadzona i tłumiona frustracja przemienia się często w agresję i w pewnym momencie prowadzi do wybuchu. Dobrze jest więc przeanalizowac sytuację, spróbowac zrozumieć źródła naszych uczuć i zlikwidować ich źródło lub je zaakceptować. Takie podręcznikowe gadanie, ale może na coś Ci się przyda.

Pozdrawiam

Tak. Można.
M.

Wierzę w Boga, choć nie jest to proste.Wiele razy byłam daleko,ale czułam,że On jest, mimo że mnie nie było.Myślę,że tylko Bóg wie kto na prawdę w niego wierzy.Czasem nie powie się tego głośno,ani nawet nie przyzna się przed samym sobą. To czyny i słowa świadczą o człowieku.To ,że ktoś uważa się za niewierzącego a jednak szuka...-np.wchodząc na to forum...?
Myślę,że te dyskusje które tu toczycie zbliżają was do odkrycia Boga,mimo wszystko. Ja długo byłam ślepa i głucha,nie twierdzę,że teraz wszystko "mam"czego mi potrzeba,ale widzę jaśniej ,słyszę wyraźniej.
powodzenia

Wojtasie, Pug ma rację-trzeba sobie uświadomić w czym tkwi problem,odkryc sedno sprawy,nazwać rzeczy po imieniu-odkryć żródło 'chęci uchlania'-najlepiej powiedz głośno- dlaczego jest Ci źle?Co Cię gryzie?Najważniejsze to być w zgodzie z samym sobą.Ostatnio skupiłam się na szczegółach,bo to one tworzą całość.Może to głupie,ale zrobienie np.herbaty i kanapek 'do łóżka' sistrze,kiedy 'pękała' jej głowa,dostarczyło radości nie tylko jej ,ale i mi.Im więcej daje się z siebie, tym wiecej się otrzymuje.Może takie zwrócenie się ku drugiemu człowiekowi i chęć wysłuchania go i tych 'szczegółów;-może to coś pomorze,żeby nie zadawać sobie bólu,ale wręcz przeciwnie-radość.
musisz sie dużo śmiać:)
Jeśli chodzi o siłę jaka płynie od Boga -to jest ogromna -muszę Ci powiedzieć,że nie wierzyłam,że kiedykolwiek będę czuła to co teraz przeżywam.Nie mam jednak zamiaru nikogo przekonywać ,że Bóg jest-staram się ,żeby ludzie odczuli to ...
pozdrawiam gorąco:)

o to chodzi
chodzi o wiarę o wiarę
samo istnienie Boga nie jest niezbędne

Po co wierzyć w coś co z samego założenia nie istnieje??

Nie bardzo rozumiem dla czego wiara miała by być ważniejsza od Boga, myślę że jest wręcz odwrotnie - to nasza wiara w Niego nie jest Mu do niczego potrzebna, a raczej nam samym (czyli we własnym dobrze pojętym interesie, jak zwykli mawiać komuniści )

O tym on właśnie pisze, że człowiekowi na dobrą sprawę nie robi różnicy, czy Bóg jest, czy nie (i tak tego nie wie), ale robi mu różnice, czy wierzy, czy nie. Z punktu widzenia właśnie człowieka.

ale jeśli nie istnieje ludzie marnują ok. godziny w niedzielę co tydzień przez całe życie...

Nie wspominając o różnych bezsensownych zakazach związanych głównie z seksualnością które utrudniają ludziom życie...

Oczywiście. Ale są to konsekwencje ich wiary, a nie istnienia lub nieistnienia Boga

Marnują czas i podporządkowują się bzdurnym zakazom nie dlatego, że Bóg jest, tylko dlatego, że w Niego wierzą.

i właśnie dlatego jestem po stronie ateistów - nie mam zamiaru marnowac życia na temety których nie pojmuje/w które nie wierze/ które mogą mi się wydac bezsensowne. a piekło? na końcu i tak będzie zbawienie więc mogę ewentualnie troche pocierpieć(jeśli piekło istnieje)

Odpowiedź w tym samym stylu, co przedmówcy:
Wolę dobrze wykorzystać (bo ostatnie, co mogę powiedzieć, to że jest zmarnowana) godzinę w tygodniu, a nie zmarnować całego życia. Oczywiście - to kwestia wyboru. Ewentualnie złudzeń - jak w ostatnim poście...