Jeśli chodziło Ci o moją ostatnią wypowiedź, to wydaje mi sie że sporo wspólnego z ateizmem to ma...

Zależy oczywiście jak pojmować słowo "ateizm".

Może moje znaczenie tego słowa jest troche przesadzone, ale zawsze znaczyło dla mnie osobę, która nie wierzy nie tylko w Boga.

Jeśli sie mylę, wyprowadźcie mnie z blędu, właśnie po to założyłam temat.

Wikipedia: Ateizm - to światopogląd lub stanowisko ontologiczne przeciwne teizmowi, odrzucające wiarę w istnienie bogów.

Tyczy się to tylko bogów (w definicji). Pozostałe kwestie "wierzeniowe" są już sprawą indywidualną, np. jeden ateista może wierzyć w wizyty UFO, inny nie - w definicji ateizmu jest mowa jedynie o bogach (gr. theos - bóg)

Hmm... No więc dobrze....

A czy np. pieniądze nie mogą zostać "bogiem"

Albo czy to, że ktoś nie widzi sensu w życiu nie łączy się z brakiem wiary w jakiegoś boga, w jakaś pozaziemską??

Dokładnie
Ateista nie musi być nawet niewierzący w sensie religijnym vide buddyzm,satanizm…



Nie chodzi tyle o niewidzenie sensu jako takiego ale jakiegoś obiektywnego z góry ustalonego sensu np. życia, cierpienia itd.

Tak się mówi, że pieniądze mogą być Bogiem Ale istnienia pieniędzy nie trzeba brać na wiarę. Można zwyczajnie zajrzeć do portfela i będzie tam leżał namacal;ny, obiektywny dowód. Chyba, że się jest studentem, wtedy może go tam nie być

A na pytanie o sens życia to już mądrzejsi ode mnie piszą od wieków i do niczego nie dochodzą

Ja nie mówię o obiektywnej hierarchicznej ocenie, a o moim subiektywnym wyborze. Zdaję sobie też sprawę z tego, że w dużym stopniu na wybór ten wpływa wychowanie w tejże religii.

To - jak już ktoś słusznie zauważył - nie ma NIC wspólnego z ateizmem. Piszesz o nadziei, optymiźmie itp. a nie o wierze w sensie światopoglądowym.
Ateista jak najbardziej może być pełen wiary w ludzi, sens życia itp.

WIELKIE DZIEKI...

posłuchałem twojej rady...i dobrze mi to zrobiło
a nawet początki w przeszłości PTRqwerty na forum imponują mi...tak mało wiedziałem
o tym w "terazniejszości"...

Sweet-greetings from child

Może się mylę, ale mam wrażenie, że nie doczytałeś do końca posta PTRa. Tymczasem w ostatnim akapicie następuje gwałtowny zwrot akcji


& same 2U

[quote="SweetChild"][/quote]
Może się mylę, ale mam wrażenie, że nie doczytałeś do końca posta PTRa. Tymczasem w ostatnim akapicie następuje gwałtowny zwrot akcji [quote]

Halo,
jak masz WRAZENIE, to sie nie mylisz tylko pytanie, czy to wrażenie odpowiada rzeczywistości...
(to tylko taki kiepski sztubacki wtrąt...)

A teraz do rzeczy:
1 - Byłem chyba powierzchowny w czytaniu...
2 - jeśli mi coś "imponuje", to nie znaczy jeszcze, że pochwalam i nie widzę...

ps: wydaje mi sie, że pokapowałem & same 2U, sprytne, co?

Synek

Przemyślałam sprawe...

Faktycznie masz racje...
I w tym momencie dopiero zauważyłam, że bycie ateistą nie jest takie łatwe, proste i oczywiste... Ateiści sami muszą znaleźć sobie sens, cel życia... A to czasami nie jest proste...

To może być dla niektórych dziwne, ale ... Podziwiam Was, Ateiści, za siłę. Życie z wiarą jest akurat w tym kontekście łatwiejsze...

Oj nie przesadzajmy z tą odwagą ostatecznie każdy musi znaleść swoją droge w życiu nie ważne czy jest wierzący czy nie...
Jak wielu ludzi w tym jakrze katolickim kraju na pytanie o sens/cel swojego życia odpowiedziałoby Bóg, zbawienie itd. raczej niewielu...
Częściej padałyby pewnie takie słowa jak rodzina, przyjaciele, miłość(i to nie koniecznie ta boska) nie różnimy się aż tak bardzo a przynajmniej nie w tej kwesti akurat różnica pojawia się gdy zdarzy się coś złego, wierzący mogą szukać pocieszenia w modlitwie ateiści nie no i oczywiście mamy różny stosunek do śmierci dla większości z nas jest ostatecznym końcem, dla was początkiem nowego lepszego życia ale znowu nie widać radości na pogrzebach nie ważne czy opłakują wierzący czy nie choć teoretycznie wiara powinna łagodzić ból śmierć wciąż jest tym czego boimy się najbardziej...

Brawo No - trafna odpowiedz

Oj nie przesadzajmy z tą odwagą ostatecznie każdy musi znaleść swoją droge w życiu nie ważne czy jest wierzący czy nie...

Inny twoj cytat No:

...życia ale znowu nie widać radości na pogrzebach nie ważne czy opłakują wierzący czy nie
choć teoretycznie wiara powinna łagodzić ból śmierć wciąż jest tym czego boimy się najbardziej...

To zdanie jest dla mnie nieco niezrozumiałe...
Uważam, że i tak jest jeszcze dużo osobistego i indywidualnego odczucia,
które trudno zaszeregować i ujednolicić z daną religią, czy poglądem, ale
jest to człowiecze i ludzkie, to, co nie dzieli a łączy, obojętnie kim sie jest

Bardzo mi przykro, że na forum wszyscy przeważnie "sztandar" ideologii wysoko podnoszą,
a tak słabo i mało widzą to najważniejsze: CZŁOWIEKIEM jestem na pierwszy miejscu, a potem dopiero...

Synek

Każdy musi znaleźć swoją droge i cel... Ale jeśli ktoś wierzy, właściwie sens i cel ma "ustalony odgórnie"... Jakieś cele w trakcie życia wyszukuje sam , ale ten główny ma... Życie wieczne. Do niego dąży... Wydaje mi się, że łatwiej żyć z wiedzą, że "coś po śmierci jeszcze nas czeka"...
Nie powiem, że nie boję się śmierci, ale nie jest to strach o to czy coś mnie potem czeka, bo wierze że tak... to bardziej strach o śmierć w cierpieniu i bólu fizycznym. No i oczywiście troska o ludzi, którym jestem potrzebna....

Katolik, który w pełni uczestniczy w życiu religijnym i rzetelnie stosuje się do zasad Wiary nie musi się obawiać śmierci - śmierć jest to bowiem dla nas tylko przejscie w inną "formę" życia.
Kończy się czas życia "materialnego" "fizycznego" - zaczyna się etap życia bez ziemskich trosk, problemów i kłopotów.