Tymczasem wokół mamy ogromne ilości zła, którego Bóg albo nie zauważa (?!), albo toleruje (a nawet, jego stwórca świata, jest też jego stwórcą i praprzyczyną). Bo gdyby nie tolerował, to chyba Wszechmocny by sobie z nim poradził?

Kto chce wybiera światłość . Kto chce wybiera ciemność.

Czyli Bóg musiał stworzyć ciemność/zło, ażeby można było je wybrać.

Czy może będziesz twierdził, że dobre istoty otoczone dobrem same z siebie nagle stworzyły zło?

A skoro niektórzy aniołowie stworzeni z wolną wolą użyli jej do złego to nie znaczy ,że Bóg stworzył ciemność. Ciemność jest skutkiem ich wyboru a nie jest czymś wytworzonym przez Boga.

CZY DOBRO MOŻE BYĆ PRZYCZYNĄ ZŁA ?
Augustyn tak się wypowiada: „Zgoła nie było nic takiego, skąd by mogło powstać zło, chyba tylko z dobra”3.

Odpowiedź: Trzeba stwierdzić, że wszelkie zło ma przyczynę: taką czy inną. Uzasadnienie:
Zło jest brakiem dobra, które z natury swojej rzecz mieć powinna. Że zaś rzecz ma brak swojego naturalnego i powinnego przystosowania, pochodzić to może tylko z jakiejś przyczyny pozbawiającej ją swojego przystosowania. Ciało bowiem ciężkie nie pójdzie w górę, o ile jakiś miotacz nie nada mu tego kierunku; takoż i działacz nie uchybia w swoim działaniu, chyba że coś stanie mu na przeszkodzie.
Otóż ‘być przyczyną’ może przysługiwać jedynie dobru. Czemu? Bo nic nie może być przyczyną, chyba o tyle, o ile jest bytem; każdy zaś byt, jako taki, jest dobrem. A gdy badamy specjalne istotne cechy poszczególnych przyczyn stwierdzamy, że sprawca, forma i cel, zawierają jakąś doskonałość, która należy do dobra; takoż i materia, o ile jest możnością dobra, ma charakter dobra.
Tak więc dobro jest przyczyną zła na sposób przyczyny materialnej; jasne to z powyższych, gdzie wykazaliśmy4, że dobro jest podmiotem zła. Zło nie ma przyczyny formalnej; to raczej ono jest utratą formy. Nie ma też przyczyny celowej, lecz raczej jest utratą kierunku do należytego celu; nie tylko bowiem cel jest dobrem, ale jest nim również i to, co pożyteczne, co prowadzi do celu. Zło ma także przyczynę na sposób sprawcy; atoli nie jest to sprawca zła wprost i sam przez się, ale przez przypadłość.
Gwoli zrozumienia rzeczy należy wiedzieć co następuje: Zło inaczej jest spowodowane w czynności, a inaczej w skutku. W czynności zło jest spowodowane niedomaganiem któregoś z czynników sprawiających działanie: czy to sprawcy głównego, czy narzędnego; przykładowo: ułomność w chodzie może zachodzić u zwierzęcia albo z powodu słabości siły poruszającej - jak to jest u niemowląt raczkujących, albo z powodu nieprzydatności narzędzia, nogi – jak to jest u chromych.
Natomiast zło w rzeczy jakiejś, w skutku – ale nie w skutku własnym sprawcy - powoduje niekiedy siła sprawcy, a niekiedy niedoskonałość sprawcy lub materii. Zaiste, siła lub doskonałość sprawcy powoduje zło, kiedy równocześnie z nadaniem formy zamierzonej przez sprawcę, z konieczności następuje utrata innej formy. Przykładowo: z nastaniem formy ognia następuje utrata formy powietrza lub wody; a im ogień jest potężniejszy w swoim żywiole, tym potężniej wtłacza swoją formę, tak również i tym skuteczniej niszczy swoje przeciwieństwo. Jak więc widać, zło: rozkład powietrza i wody spowodowany jest siłą ognia. Ale to dzieje się przez przypadłość! Ogień przecież nie chce przegnać formy wody, ale wprowadzić własną formę; czyniąc jednak to, powoduje tamto - przez przypadłość.
Jeśli natomiast niedociągnięcie zachodzi w własnym skutku ognia, np. gdyby niedociągał w ogrzewaniu, to dzieje się to albo z powodu działania - jego niedomagania, co, jak wyżej powiedziano, świadczy o wadliwości któregoś z czynników sprawiających toż działanie, albo z nieprzystosowania materii, która nie przyjmuje działania ognia. Aliści także i owo niedociąganie jest dla dobra przypadłościowe, dobra, któremu z charakteru swego przysługuje działać.
Tak więc prawdą jest, że zło według żadnego ze sposobów nie ma przyczyny - jak tylko przez przypadłość: i w ten właśnie sposób dobro jest przyczyną zła. /86/

Nic natomiast nie mówi Tomasz o złu wybieranym, a to zupełnie inna kategoria.

Rozważania o "złu" mającym postać "utraty formy" jednego żywiołu w skutek potęgowania się drugiego to w tym kontekście raczej mydlenie oczu.

Poczucie własnej godności i dumy jest niewątpliwie czymś dobrym. Jednak jeden z aniołów, którzy mają wolną wolę (a jest to niewątpliwie coś dobrego), postawił to dobro (poczucie swej godności) wyżej niż inne (posłuszeństwo Bogu), w ten sposób wkradł się do sfery decyzji moralnych pierwszy grzech (Pycha) ona pociągnęła za sobą już resztę.

Im bardziej coś JEST, tym bardziej jest dobre (...)

Pominąłeś niezbędny do przeprowadzenia element: głupotę. Będąca niewątpliwie złem głupota została przydzielona owemu aniołowi przez Boga. Stąd to Bóg osobiście wmontował zło w stworzenie.

Nie sposób się zgodzić z tym założeniem. Choćby casus istnienia potępionego, o którym kiedyś rozmawialiśmy - gdyby nie istniał, byłoby lepiej. Istnienie jest w tym wypadku antywartością.

Ale to już jest efekt działania wolnej istoty i za to już Boga winić nie można.

Złe jest tylko cierpienie tych istot, ale owo cierpienie nie jest bytem, tylko brakiem należnego dobra.

Głupota jest efektem działania wolnej istoty? Nie. Głupota (a więc zło) jest jej przyrodzoną cechą.

Złem jest sam fakt, że istnieją. Analogicznie jak nasz byt jest dobrem, ponieważ otwiera nas na dobro, umożliwia je, ich byt jest złem, ponieważ czyni możliwym tylko i wyłącznie wyłącznie zło.

Nie można określać wartości w ten sposób. Proponujesz system w którym nic nie jest wartością samą w sobie, ale wszystko jest określane dzięki relacji do otoczenia.

Dla mnie jest czymś oczywistym, że inteligencja, istnienie, siła, wolność itp. to bezwzględnie dobre wartości. Bezwzględnie gdzie się znajdują.

Istnienie anioła w niebie i w piekle jest takie samo. Ten jest, i ten jest, i to jest dobre

Owszem istnienie umożliwia pojawienie się cierpienia, ale nie jest ono jego wynikiem umożliwia przecież i wiele pozytywnych rzeczy.

Jeśli miałoby ono dotknąć czegoś w zupełności to powinno pozbawić czegoś również bytu, zatem zło absolutne, jak wskazywał już Plotyn jest niemożliwe.