W przypowieści o Synu Marnotrawnym Ojciec nie zatrzymywał syna na siłę. Zresztą twoje wpisy świadczą ,że Bóg ci pozwala pisać to co chcesz.

Nikt w niebie z żyjących nie był . I nikt odpowiedzi nie udzieli. To jest kwestia wiary. Wierzymy ,że niebo jest miejscem wiecznej szczęśliwości czyli przebywania z Bogiem.
Święty Tomasz z Akwinu zadał pytanie co to jest szczęście?
I odpowiedział ,że szczęście to jest posiadanie upragnionego dobra. Dla wierzących takim upragnionym dobrem jest Bóg.
Co do zła. Celem katolika jest trwanie w Jezusie Chrystusie. Zło niestety było, jest i będzie.

Sugerujesz, że mogę zmienić plac zabaw na taki, bez przedszkolanki. Plac zabaw to była analogia do świata, przedszkolanka do Boga. Więc pytam się grzecznie kolejny raz, jak mogę sobie zmienić świat? Konkretnie!


W niebie zła nie ma. Tak czy nie?
Duszyczki mają wolną wolę.
Więc jakoś Bóg sobie tam poradził. Możliwe, że nieustannie się wtrąca, ale sam zauważasz, że duszyczki pozostają szczęśliwe, więc chyba go za to nie wyklinają, jak sugerujesz? Tak czy nie?

Po sądzie ostatecznym też? To Bóg jest aż tak bezradny?

No właśnie. A jak jest w niebie?
Problem jest taki, że myślisz linearnie: Był początek świata (stworzenie) - świat sobie istnieje - potem będzie niebo.
W takiej perspektywie faktycznie: Bogu nie udało się na początku, teraz nie potrafi zmusić ludzi do dobra, ale kiedyś zmusi.

Tymczasem perspektywa jest inna: wieczność.
W tej, z kolei perspektywie, wszystko istnieje naraz: Bóg uczynił świat i go stworzył. Jest tylko dobro, a zło jest nieistotnym elementem, który pojawił się jako następstwo dobra i tak naprawdę nie istnieje. Mamy do czynienia z Królestwem, które już jest poprzez dzieło Stworzenia i Odkupienia. Wierzący człowiek został już uwolniony od zła na tyle, na ile zanurzony jest w rzeczywistości Boga. Brak realizacji przebóstwienia jest pewnym brakiem, ktory definiujemy prowizorycznie jako zło.
Jest to prawdziwe do tego stopnia, że święty, w pełni zanurzony w Bog już panuje nad światem materialnym (choroby, kataklizmy) jak to możemy wyczytać w hagiografiach. Dla niego i w jego pobliżu istnieje już tylko świat pełen dobra.

W niebie to nie Bóg się wtrąca nieustannie naprawiając, ale to przebóstwiony człowiek przylega już tak ściśle do Boga, że nie ma miejsca na coś nie-boskiego, coś nie-dobrego.
Jeśli przyjrzysz się sobie w perspektywie wieczności widzisz już człowieka pełnego łaski, pełnego Boga.
Jeśli pytasz, co sprawia, że w perspektywie czasowej nie jesteśmy jeszcze tacy sami jak w perspektywie wieczności to odpowiedź jest taka, że dokonuje się w nas w czasie dzieło stworzenia-odkupienia. Z wektorem w stronę dobra.

?

Zaraz, zaraz - a Piekło? Właśnie w perspektywie wieczności zło jak najbardziej istnieje. Absolutne, niepokonane.

Chyba popłynąłeś
Czas powiedzieć "sprawdzam".
Zapraszam do mojego garażu. Ja popracuję przy Tobie kilkoma narzędziami, a Ty będzie mnie przekonywał, że zło nie istnieje. Zobaczymy ile minut będziesz podtrzymywał tę tezę...

Piszę o miłości, a w odpowiedzi dostaję przykłady z obozami koncentracyjnymi i rzezią w Ruandzie...interesujący system skojarzeń.

Twierdzę, że przejawy miłosierdzia Boga w świecie odczyta człowiek, posiadający umiejętność kochania siebie i swojego bliźniego. Ktoś kto stara się czynić dobro, doskonaląc się w sztuce rozróżniania dobra od zła, kto koncentruje się na przejawach dobra w swoim otoczeniu, aby włączać się do działań mających na celu jego ekspansję, jest w stanie dostrzec działanie Opatrzności. Trzeba siać na żyznej ziemi, by zebrać plony swoich działań i dostrzec w tym pewną głębię, element czegoś większego.

Może to prawda, co piszesz. Na pewno prawdą jest, że piłka jest okrągła a bramki są dwie. I na pewno podobnie nie na temat. Jak to ma tłumaczyć obecność, a nawet powszechność, zła na ziemi? Czemu o tym piszesz?

Bo wygląda, że wszech-giga-hipermiłość Boga niektórych nie dotyka...

Skoro piekło jest autonomicznym wolnym wyborem, to może jednak nie jest takim absolutnym złem? Bo wolność wyboru jest wartością pozytywną i zostaje ona zawsze zachowana. W takim ujęciu tylko dobro może być naprawdę absolutne.

W perspektywie wieczności piekło, jako wyraz sprawiedliwości będzie przez zbawionych odbierane jako dobro.
Nie będzie ono absolutnym złem nawet dla potępionych. Nie będzie absolutne, a będzie pokonane. Nawet potępieni odbiorą swoje piekło jako wyraz sprawiedliwości.

Kiedy będę już całkowicie uświęcony nie widzę żadnego problemu.

Nie ma dobrego wytłumaczenia dla istnienia zła, podobnie jak i dla dobra, jednak możemy im nadać sens, przyjmując określoną perspektywę postrzegania rzeczywistości. Ateista odrzuci wyjaśnienia teisty i vice versa, bowiem różnice są na poziomie fundamentów.



Dotyka każdego, ale nie każdy się na nią otwiera, Bóg nie jest stalkerem, nie narzuci miłości komuś, kto jej nie chce.

Piekło nie może być wolnym wyborem, to totalny nonsens. Poza tym - gdyby w Piekle była zachowana wolność wyboru, nie byłoby ono wieczne.



Nie chciałbym chyba w takim razie mieć nic wspólnego z takimi "zbawionymi". Zanadto przypominają nazistów, bojowników o rewolucję proletariatu czy innych post-ludzi wypranych ideologią, która każde łajdactwo uzasadni, o ile dotyka podludzi/wrogów klasowych.

Musze powiedzieć ,że posty Medieval mana wiele mi wyjaśniają ,rozwiązują wiele moich wątpliwości na temat wiary.

Moje z kolei pogłębiają. W każdym razie - w tym wypadku.

1. Nic nie sugeruję. Tylko piszę to co uważam za słuszne i zgodne z moim sumieniem.
2. Pytasz się - odpowiadam. A co z tym zrobisz , to już twój wolny wybór.
3. Jeśli dobrze zrozumiałem to chciałbyś żyć w świecie w którym nie ma Boga. No ale z kolei ja chcę żyć w świecie , którym Bóg jest. Odpowiedziałem ci, że syn nazwany później odszedł od Ojca. Kto chce to odchodzi. Pytanie tylko , czy ,,dobrze" jest odejść od Ojca? Ze swojego doświadczenia z przeszłości zabarwionego pseudoateizmem odpowiem ,że Nie. A tak w kategoriach ziemskich - czy dobrze jest wstydzić się swojego ojca lub co nie daj Boże - odejść od niego i nie utrzymywać z nim kontaktu?