To nie stworzy problemu w dostrzezeniu faktycznie istniejacej sily.



Czy to nie jest oczywiste, ze mit ma tlumaczyc pytania o nasz byt a nie byt hobbitow i elfow?

Zreszta, nawet jesli uznasz Silmarillon za mit - co to zmieni?



Wiec chyba tutaj musimy sie zgodzic co do niezgody.



Uznalbym dzialanie nieznanej nam sily. Czy to akurat Bog chrzescijanski to odmienna kwestia ale moglbym sie przychylic i do takiego rozwiazania.



Takich swiadectw 'uzdrowien' i 'cudow' jest mnostwo w kazdej wierze. Wlacznie z mniej lub bardziej ateistycznym buddyzmem. I kto tu ma racje?

Chcialbym od razu zaznaczyc, ze uzasadnienie 'to tak naprawde nasz Bog ktory ich uzdrawia a oni nic nie wiedza' nie dziala.



W definicji 'koloru' tez nie ma nic o 'czarnym' a chyba nie bedziesz sie sprzeczal na temat tego czy to jest kolor czy nie.

Tak, ale stworzy problem niewiedzy i pole do tworzenia sobie mitów i fałszywych wyobrażeń.


Dla nas tak bo wiemy, że to świat Tolkienowski.
Ale dla starożytnych już nie, oni sobie wymyślili faunów, satyrów, nimfy, pana itp…i ich też sobie jakoś wytłumaczyli.


Nic, tak samo jak nic nie zmieni jak uznasz Biblię za mit. Biblia nadal będzie Biblią a Silmarillion książką fantastyczną. Bez względu na to co Ty o tym myślisz


Nie wiem, nic o tym nie czytałem ani nie widziałem w mediach – nie będę się wypowiadać. Jak masz jakieś konkretne info to podrzuć z ciekawości
To kto ma racje, okaże się po śmierci


Dla mnie działa Z uzdrowieniem fizycznym wiąże się nierozerwalnie uzdrowienie duchowe, więc uzdrowienie idzie w parze z nawróceniem. Bóg nie działa w tajemnicy przed człowiekiem.


Tommy … czarny to przymiotnik.
Może być czarny kolor tak jak mit egipski, mit grecki, Biblia Gdańska, Biblia Tysiąclecia…

Takich jak nadinterpretacja przypadku i przypisanie jemu swiadomej sily?

To dziala w dwie strony Lyzkowy Panie.



A chrzescijanie maja demonow i anioly. Ba! Nawet jest kilkanascie ich klasyfikacji w hierarchie. Doprawdy nie dostrzegam roznicy pomiedzy 'potwierdzalnoscia' nimf i satyrow a aniolow i demonow.



Jestem zaznajomiony z przynajmniej jednym przypadkiem gdzie odpowiednik 'swietego' w religii buddyjskiej rzekomo sie nie rozkladal posmiertnie - podobnie jak 'swieci' chrzescijanscy.

Linkow nie chce mi sie szukac, naprawde.



Nie, nie dziala.

Rownie dobrze to moze byc Zeus podszywajacy sie pod Boga chrzescijan, albo Cthulhu pod Allaha... Nie ma ani w jedna ani druga strone jakichkolwiek dowodow.

Albo po prostu rzekome 'uzdrowienia' to tak naprawde usilne szukanie boskiej reki w przypadkach.



Mit biblijny...

Zrozum, spierasz sie z slownikowa definicja danego slowa. To nie jest samodzielne myslenie, to nie jest kreatywosc, oryginalnosc, pomyslowosc ani cokolwiek pozytywnego co chcesz temu przypisac. To po prostu swiadome ignorowanie faktow.

Bo sorry, ale sztabowi zgodnych ze soba profesorow polonistyki jestem w stanie zdecydowanie bardziej zaufac w obszarze ich ekspertyzy niz Tobie.

Nic się nie dzieje przypadkiem, wszystko zostało puszczone w ruch świadomie.

Nie dziwię sie, skoro te pierwsze są postaciami fikcyjnymi a w te drugie nie wierzysz

I nie będzie. Wałkujemy temat dowodów od nie wiem ile

Który z tych profesorów zdefiniował Biblię jako mit?

Polecam poczytanie o mitologii chrześcijańskiej na przykład na Wikipedii:
http://en.wikipedia.org/wiki/Christian_mythology - dosyć obszerny artykuł na ten temat, po polsku niestety nic nie znalazłem.

Jeśli chodzi o podejście do tematu, to raczej musi być neutralne, żeby do jakichkolwiek wniosków dojść:


Generalnie nie ma sensu się spierać co do samego znaczenia słowa 'mit', jest wiele definicji, pod które podchodzi cześć Biblii lub całość. Słowo mit raczej nie implikuje fałszywości legendy czy opowiadania, chociaż najczęściej jest w tym kontekście używane.
Ale jak podaje Wikipedia, niektórzy chrześcijanie nie maja problemu z mówieniem o mitologii w odniesieniu do własnej religii:

czego i katolikom życzę

Określenie mitologia chrześcijańska może być najwyżej tak samo obraźliwe, jak mitologia grecka dla starożytnego Greka, ja nie widzę tutaj, o co można by się sprzeczać

Yard, ciężko mówić po neutralności jeśli jesteś człowiekiem wierzącym

Ale generalnie z resztą się zgadzam.
A 'Chronicles of Narnia' zrobiły na mnie niesamowite wrażenie (na razie w oryginale czytałem, polska wersja czeka na swój dzień).
Polecam w tym kontekście GK Chestertona, gościa dzięki któremu min CS Lewis się nawrócił

Może łatwo nie jest, ale da się
A neutralne podejście jest zazwyczaj zdrowsze i na pewno bardziej 'naukowe'.

It's easy if you try

Dla mnie to tak jak być neutralnym wobec żony, dzieci. Bóg/wiara jest tak nierozerwalnie związana z życiem chrześcijanina, że nie ma tu miejsca na neutralność - bo to by oznaczało odcięcie się.

Nie mówię o życiu codziennym, ale raczej o przyjęciu jakiś aksjomatów na potrzeby dyskusji, czy naukowych dywagacji. 'Co by było, gdyby założyć, że...'
A wtedy Biblia idealnie pod mitologię podchodzi

No ok. Jeśli założymy, że nie wierzę w to co jest w Biblii to się zgodzę z Wami. Ale realnie mi nie podchodzi, bo nie traktuję Biblii neutralnie.
Nie rozpatrujemy jakichś fikcyjnych sytuacji, rozmawiamy o realiach (tak sądzę)

Seweryn na początku tematu pisze o "błędnym kole" ateisty.

Ateiści są tak samo różnorodni, jak ludzie wierzący w swoich Bogów/bogów.

Punktem łączącym ateistów jest to, że nie wierzy się w Boga jako byt, ale to nie wyklucza wcale wiary... Wielu wierzy w różne idee, wartości...
Nie jeden ateista jest dużo bardziej dobry i czysty duchem niż niektórzy wierzący w Boga.

Z tego tekstu wynika, że zarówno ateista, jak i chrześcijanin jest w błędnym kole.

Dlatego, że zarówno ateizm, jak i wiara opierają się na pewnych aksjomatach, których nie sposób udowodnić, a każda taka próba musi zakończyć się błędnym kołem.

Dokładnie, a to dlatego, że wiary się nie kwestionuje.

Można dyskutować nad wyższością jednego zestawu aksjomatów nad innym, ale w ramach przyjętego systemu, do wyprowadzania w danym systemie jakiś twierdzeń, prawdziwości aksjomatów sie nie kwestionuje.