@ JedenPost

Kiedy Pan Bóg daje komuś życie, już go nie odbiera, w przeciwnym razie byłby zabójcą.

Zgadzam się z tym świetnym pisarzem. Bóg jest Dobrem Doskonałym. Zło jest i zawsze będzie niedoskonałe, ponieważ na końcu czasów i tak przegra. Szatan to tylko stworzenie, które sprzeciwiło się Bogu, który jest jego Stwórcą. Gdyby nawet na ludzką logikę to brać, to Stwórca przewyższa stworzenie.

Skoro Bóg podtrzymuje jego istnienie, to nie może być złem. Należy odróżnić istnienie potępionego od jego potępienia. Według mojej własnej teologii, do której podstaw nigdzie nie znalazłem (ale też nie szukałem intensywnie), potępienie jest stanem duszy potępionego, a jedyną rzeczywiście istniejącą otchłanią, jest głębia Bożego Miłosierdzia. W tę właśnie otchłań zagłębiają się zarówno potępieni jak i zbawieni. Jednak zupełnie różny jest ich obiór. Zbawieni i aniołowie wciąż wzrastają, wypełniając się Bogiem, na którego są nieustannie otwarci. Potępieni i szatani wciąż zamykają się na Boga, malejąc i zapadając się w sobie, wyzbywając się w ten sposób wszystkiego. I o ile wzrastanie w Bogu jest ciągle rosnącą radością zbawionych, o tyle właśnie ciągłe zaprzeczanie Bogu jest wciąż rosnącym cierpieniem potępionych. Wszystkich ich kocha Bóg, ale Miłość Jego jest radością dla zbawionych i równocześnie przekleństwem potępieńców. Nie jest to jednak spowodowane samą tą Miłością, lecz jej odbiorem.