Za to ty wiesz, czy ja wierzę. Nie, wróć... Oczywiście wierzysz, że wiesz czy i jak ja wierzę. Bo wiedzę niby skąd masz posiadać?


A dlaczego nie np. gumowym kurczakiem? Masz równie głębokie i poważne podstawy do stwierdzenia, że mógłbym być gumowym kurczakiem, co ateistą.

"Ja" ponad wszystko? Choćby świat szczezł "ja" ma prztrwać? Jeśli tak, to takie zapatrzenie w "ja" zakrawa na egocentryzm.

Nie mam zielonego pojęcia czyje opisujesz poglądy na ponowne wcielenie duszy, ale nie moje. Na co zresztą już ci kilkukrotnie zwracałem uwagę. Jeśli chcesz prowadzić coś co można nazwać dialogiem, to przestań prowadzić monolog, o tym w co ci się wydaję, że ja wierzę i zacznij słuchać.

Ateiści twierdzą że świadomość umiera razem z ciałem, ty też tak twierdzisz, a więc jesteś ateistą.

Krowy jak są cielątkami to piją mleko. Psie szczenięta również piją mleko. Zatem wedle twojej logiki pies jest krową.

Nie, to Ty wróć i spojrz na to co piszesz. Uznajesz istnienie reinkarnacji a reinkarnacja jest kwestią wiary, bo nie jest to coś co jest udowodnione, w takim razie wyznajesz jakąś wiarę, chcąc nie chcąc. I Ty też nie posiadasz wiedzy na temat tego w co wierzysz.




Ponieważ zarówno ateistyczny niebyt jak i kolejne wcielenia pokazują to samo - przestaniesz istnieć.





Nie ponad wszystko ale coś co jest kluczowe i bardzo ważne i ma swoje znaczenie - ja jako ja, jako moja istota, tożsamość, świadomość, to wszystko co tworzy niepowtarzalną i indywidulaną jednostkę, esencję tego bytu który jest sobą a nie czymś tam bliżej nieokreślonym.




A Ty zacznij prowadzić dialog z rozmówcą. Moje uwagi są całkiem słuszne ale to Ty nie bardzo wiesz co odpowiedzieć a to juz nie jest mój problem.

Nie mam do czego wracać w tym miejscu. Moja uwaga tyczyła się tego co ty sądzisz, że ja w to wieżę. Kwestii nijak nie związaną z tym czy da się udowodnić, czy nie istnienie reinkarnacji. Sofizmatykę rozszerzenia i erystyczne uogolnienia Shopenhauera na mnie nie działają.


Że ktoś się mniej więcej pokrywa z poglądami z ateistami jeszcze nie oznacza, że jest ateistą. Taksamo jak ktoś jest przeciwny eksperymentom na zwierzętach jeszcze nie oznacza, że jest sympatykiem bądź członkiem NSDAP, bo ta partia zakazała w III Rzeszy eksprymentów na zwierzętach. Jak to nie jest wystarczająco obrazowe, to patrz co napisałem innemu współrozmówcy o cielątkach i szceniakach. W skrócie - to że szczeniak pije mleko tak jak cielątko, nie znaczy jeszcze, że szczeniak też jest cielątkiem. Mam andzieję, że nie będę musiał rozwijać tak podstawowych kwestii w następnych postach, bo to by było żenujące.


Aha.


Skończycie z sofizmatyką i erystyką, to w końcu zaczniemy dyskutować na temat, anie jestem zmuszony prostować większość waszych wypowiedzi, bo zaczynacie mi przypisywać wypowiedzi, które nie padły z mojej strony, czy nawet w ogóle w tej dyskusji. Chcesz dyskutować ze mną, czy ze swoim własnym wyobrażeniem mnie? Jeśli to pierwsze to dawaj, jeśli drugie to jestem tu zbędny.

Co ty bredzisz!!!
Sam żeś mówił że nie pamiętasz swojego poprzedniego wcielenia, a więc w następnym wcieleniu nie będziesz pamiętał nic z aktualnego, czyli twoja świadomość umrze wraz z twoim ciałem, taki pogląd to jest ateizm, czy to wszystko aż tak trudno zrozumieć?

"Niebo" jest synonimem szczęścia, jak więc można osiągnąć szczęście w samotności?
Myślę, że po prostu nie jesteś szczęśliwy tu na ziemi, a przynajmniej nie do końca... Dlatego szukasz izolacji, azylu. Ale kto takiej "ciszy" nie szukał, choć raz w życiu?
To z pewnością nie jest raj... tylko zbyt wiele utrapień.

Tak, tak, jasne - szczenęta są cielątkami. Ty też jeśli matka cię karmiła mlekiem.

To zależy jaki kto ma charakteru.

Ile ty masz lat? bo mam wrażenie jakbym próbował dyskutować z kilku letnim dzieckiem.

Sorry ale na Ciebie nie działa zwykłe logiczne myślenie.



Żenujące jest to że jakby nie rozumiesz prostych przekazów, w dodatku całkiem logicznych, z jakiegokolwiek punktu widzenia, czy wierzącego czy ateisty.

To jest proste w zrozumieniu i przyjęciu że skoro zostaje wykasowana Twoja świadomość to tak naprawdę jesteś unicestwiony, jedno jest równoznaczne z drugim. Nie pamiętasz poprzednich wcieleń, w kolejnym wcieleniu stracisz tego kogoś kim jesteś teraz, nie będzie żadnej kontynuacji Twojego istnienia bo nie będziesz pamiętał samego siebie, to znaczy Twoja świadomość zostanie zniszczona bezpowrotnie co jest tym samym co zaprzestanie Twojego istnienia.
Jaki jest zatem sens w reinkarnacji?



Naprawdę nie ma dla Ciebie żadnego znaczenia kim jesteś? W takim razie jesteś nikim.




Z Twojej strony nie padło nic co mogłoby nawiązać do sensownego dialogu na temat reinkarnacji, a dlaczego? Podejrzewam że Twoja wiedza na ten temat opiera się być może na kilku przeczytanych artykułach i to Ci się spodobało i postanowiłeś zostać wyznawcą ale nie potrafisz uzasadnić dlaczego, nie potrafisz przedstawić tutaj żadnego głębszego sensu i znaczenia reinkarnacji. Ot wierzysz w to bo tak Ci się podoba ale czy to ma jakiś cel? Wiara w cokolwiek powinna być świadoma, a Ty za bardzo nie wiesz nawet w co wierzysz i co usilujesz wyznawać bo na temat reinkarnacji Twoja wiedza jest niewystarczająca aby dyskutować na poziomie z rozmówcami.

a co byście powiedzieli na (teoretyczną oczywiście ) sytuację, ze ktoś kto żyje Wg Prawa Bożego
Jednak przeraża go wizja ''Solo Dios Basta'', czyli ze bedzie żył bez tego świata, pewnych związanych tutaj
mechanizmów i t p . 'Oszukuje' swoje serce tzn umartwia sie , pości zeby odzwyczaić i nic.
Pokochal droge , np to ze pomagal innym ,solił itp
Jak myslicie jak Bog z taką duszą postąpi?

O, jakie ładne kwiatki kwitną w tym wątku. Przebiśniegi. Przyjrzyjmy się.


Nasz Andy zmierza prościutko do piekła. Dlaczego? Bo ma koślawą hierarchię wartości: najpierw wierzy w zmartwychwstanie do wiecznego błogostanu, a dopiero potem w Boga jako środek do tego błogostanu wiodący. Gdyby się okazało, że Bóg mu tego błogostanu nie zapewni, że np. dobrze mówili o duszy saduceusze, oberwalibyśmy natychmiast prawdziwym Szkotem. Bo z założenia, że Bóg ma (obowiązek?) dbać o błogostan tego swojego człowieka, wynikają Andy'emu dopiero Jego atrybuty; a więc że jest On dobry, sprawiedliwy, miłosierny i tak dalej. Innymi słowy, nasz Andy stworzył sobie bożka, nazwał go dla niepoznaki Bogiem i jest cały zadowolony, że w Boga wierzy. Gdzie na takiej wierze zajedzie - wszyscy wiemy.


Ateizm to pogląd, że Boga nie ma. O reinkarnacji ateizm nie wypowiada się w ogóle. Teoretycznie możliwy jest ateista wyznający reinkarnację, byle na zasadzie prawa natury, a nie łaski Marzanny Śmiercichy czy innego bóstwa osobowego; w zasadzie jednak takich ludzi nie spotyka się. Natomiast pogląd, że świadomość umiera z ciałem, wynika jeszcze z czego innego, mianowicie z materializmu. Żeby było śmieszniej, można wierzyć w Boga, a nie wierzyć w zmartwychwstanie, tzn. być saduceuszem. Ogólnie, Robek nie zauważa, pisząc o dyskusji z kilkuletnim dzieckiem, że religijny łaskawie zniża się do Robka poziomu intelektualnego, a w każdym razie do tego, co Robek, świadomie bądź nie, w tym wątku sobą prezentuje. Poniekąd sprawia Robek wrażenie, że stać go na więcej, ale z tego wynika, że trolluje teraz religijnego, ażeby go sprowokować i wygonić z forum przy użyciu Moderatorów. Panie kolego: drzwi są tam.


Może taki, że reinkarnacja poganosłowiańska jest? Tak jak grawitacja? I nic z tym nie zrobisz?


A jaki jest ów głębszy sens? Chrześcijański może? Wiadomo przecież skądinąd, że prawdziwą duchową głębię mozna odnaleźć tylko pod Krzyżem, a cała reszta wyznań to czczenie bałwanów jest. Innymi słowy: idziesz teraz do kąta i tam się wstydzisz.


Mhm.

Nie, nie mam nic przeciwko takiemu postawieniu sprawy. Jest w nim pewna elegancja, choć jeśli reinkarnując się zatracasz tożsamość, to trudno nazwać doczesność rajem; owoce Twojej pracy i tak spożyje już "ktoś inny". Dlatego osobiście uważam, że raj nie istnieje, przynajmniej nie realnie. Raj jest przypowieścią; istnieje w micie. Pytanie, w jaki sposób należy prawidłowo wierzyć w mity, żeby nie popaść w takie żałosne zacietrzewienie, jakie z reguły prezentują chrześcijanie. Bo z drugiej strony wydaje mi się, że czynność wierzenia wymaga pewnej więzi emocjonalnej z tym/Kim, w co/Kogo się wierzy. Ty sprawiasz wrażenie człowieka zdystansowanego, wznoszącego intelektualne konstrukcje, a zatem - wierzysz? czy spekulujesz tylko?

Czy to czasem nie wywodzi się jednak z innych kultur niż pogańsko słowiańskie? A poza tym to też nie jest odpowiedz na to moje pytanie.

Ponieważ tak jak nie ma dowodu na istnienie Boga tak i nie ma dowodu na to że reinkarnacja jest rzeczywistym procesem, jaki sens miałaby dusza odradzająca się w kolejnych wcieleniach. Zatracająca świadomość i swoją tożsamość. Za każdym razem kolejne wcielenie zostaje unicestwione, w takim razie nie jest to pogląd na życie wieczne .ub życie po życiu ale w sumie jest to coś co równa się ateizmowi, przynajmniej w tym punkcie braku kontynuacji życia po śmierci.

Poza tym, kto sterowałby tym całym procesem, przydzielając dusze, przypadek, jak w loterii?




Jak dotąd religijny nie powiedział o żadnej duchowej głębii związanej z reinkarnacją. Nie mam powodu do żadnego wstydu, próbuję dyskurtować z religijnym ale on nie ma wystarczającej wiedzy jak widać na temat tego co wyznaje. A że nie ma nic konkretnego do powiedzenia w tym temacie to ucieka do wstawiania dziwnych tekstów.

Wystarczy spojrzeć co napisał buscador kiedyś w moim pierwszym wątku tutaj gdzie przyszedłem z różnymi pytaniami jako osoba trans. I tutaj także przedstawiłem moje pewne wątpliwości związane z reinkarnacją ale jego odpowiedz jest zupełnie inna niż to co próbuje tutaj religijny.

Poganie-Słowianie mieli swoją odmianę, jak się okazuje, właśnie koncepcję, że dusza przodka powraca we wnuku czy prawnuku.


Załóżmy więc roboczo, że zapytałeś: "dlaczego najpotrzebniejszą rzecz znajdujemy zawsze w ostatnim miejscu o jakim pomyślimy?" i dostałeś odpowiedź: "bo po znalezieniu przestajemy szukać". Czy taka odpowiedź by Cię usatysfakcjonowała?


Cie choroba - wykorzeniony? Co Ty, własnego klanu nie masz?


Dobre pytanie - zadaj je religijnemu.


On właśnie wiedzę ma, tylko że (a) tej wiedzy generalnie jest co kot napłakał, (b) on najwyraźniej nie chce jej sztukować swoimi wymysłami, (c) nie dogadujecie się po muzyce, tobie w duszy gra towiańszczyzna i bógwieco, a on jest umysłem chłodnym, racjonalnym. Powodzenia w dalszej dyskusji życzę, jeśli żaden z was nie zechce przy okazji poznać Innego.

W jaki sposób rozpoznawali tą dusze przodka? Objawiała się im? A jeśli tak to w jaki sposób? Bo jeśli w żaden sposób to są bajeczki o kant stołu rozbić. Poza tym jesli przodek zatracił śwoją świadomość i tożsamość to o jakim przodku mówimy? Wtedy taki byt przestaje istnieć i nie ma żadnej kontynuacji przodka.



Sugerujesz jakoby religijny cokolwiek znalazł w reinkarnacji? I już nie musi szukać? Osiągnął stan Nirwany?



Sorry ale to do mnie nie przemawia, to jest chol....nie nielogiczne, jaki klan jeśli moja świadomość zostanie skasowana i moja tożsamość także, to co w końcu czyni cię tym kim jesteś? Nazwisko, literki?

Co mi po klanie jak mnie nie będzie, przestanę istnieć, finito. Przecież to kolejne wcielenie to będzie już całkiem inna osoba, ale nie ja. To w takim razie nie jest żadną kontynuacją życia.