Mam ludzkie cechy charakteru. Ale nie widzę celu je przejawiać wobec takich tępych kreatur jak ty.

Rada dla ciebie: Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz? Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, gdy belka [tkwi] w twoim oku? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata.

Diagnozuj kogo i co chcesz, ale z taką belą w oku nic nie widzisz. Nawet nie widzisz sensu przeczytania czyjejś wypowiedzi przed oskarżeniem o to, że autor czegoś w niej nie zawarł.

A czym się różni od "chrześcijaństwa praktycznego"? Tylko tym, że wierzymy w to, że może interweniować. Ale od 2000 lat bez mała, niemal nie interweniuje. Nie wkracza w ludzkie dzieje. A jeśli to robi, to w sposób bardzo dyskretny.
Ile przez te 20 wieków było cudów potrwierdzonych przez Kościół?
Ale wierzymy, że Bóg wpływa na dzieje świata przez swój wpływ na wybrane osoby. A także przez powszechna wiarę. Jednak wykazanie tego, że coś jest niezaprzeczalna interwencją Boga w dzieje ludzkości jest raczej niemożliwe za pomocą aparatu badawczego, którym się posługujemy w naukach przyrodniczych. Bóg nas samych (tj. wierzących) wciąż przemienia. W sposób ciągły i permanentny. Ale też, zwykle, nieuchwytny w krótkich odstępach czasu.
Wierzymy też, że Bóg jest konsekwentny. Skoro dał rozum i wolną wolę oraz polecił: Czyńcie ją sobie poddaną, to konsekwentnie zostawia nas w spokoju. W książeczce ŚJ podany jest przykład dorosłego dziecka, np. syna, który się ożenił i wyjechał do innego miasta. Czy jego matka powinna ciągle ingerować w jego życie, wizytować i poprawiać to, co spieprzył? Albo wymuszać na nim i jego żonie, aby postępowali zgodnie z jej wolę? Bóg szanuje ludzkie wybory.

Deizm od chrześcijaństwa praktycznego różni się tym, że deiści są realistami.
Bóg, który pragnie dla całej ludzkości zbawienia, podjąłby racjonalne czynności, by taki cel urzeczywistnić.
Można obiektywnie, realistycznie ocenić, że Bóg ich nie podjął. Chrześcijanie o tym wiedzą, ale boją się ocenić brak działania Boga.

Matka najpierw wychowuje syna. Dopiero potem pozwala mu na samodzielne życie.
To różnica między Bogiem, który porzucił ludzkość.

Mnie nigdy Bóg nie objawił swej woli. Robią to ludzie, jakoby w Jego imię. Ale sami nie żyją według boskiej woli, co budzi zasadne wątpliwości.
Przypomnę, nadnaturalne aspekty życia Jezusa i proroków nie są uznawane za fakt historyczny. To mity, analogiczne do objawień Mahometa.
Jezus mógł od dwóch tysięcy lat nauczać, własną nieśmiertelnością potwierdzając swą nadnaturalność. Zamiast tego, po zaledwie trzech latach udał się na emeryturę. Nawet nie postarał się, by potwierdzić prawdziwość swej nauki przed Neronem, a szerzej - przed całym światem.
Nie budzi to we mnie szacunku, a jedynie wątpliwości czy życiorys - potwierdzany wyłącznie przez małą grupkę sympatyków - to nie jest oszustwo.
Mało to sekt ma "boskiego" przywódcę? Są takie i dzisiaj...

Ptfu, Herodem.
Czuję się w obowiązku poprawić, bo tutejsi toksyczni użytkownicy oczywiście czepiliby się do literówki, jakby miała znaczenie merytoryczne.

Tak czy inaczej, to kwestia postrzegania Boga.
Deiści czy chrześcijanie uznają istnienie Stworzyciela.
Tyle, że deiści - słusznie! - uznają, że na szacunek i cześć trzeba zasłużyć. Nie czczą Absolut jako Ojca, bo Stwórca nie wywiązuje się z rodzicielskich obowiązków. Ludzkość musi sama sobie radzić w tym bezbożnym świecie.
Jedno każde dziecko ma prawo wymagać od rodzica. Obecności.

Niektórzy wierzący dorobili się chorób psychicznych i myślą, że czują obecność Boga. Ale cóż, to się nazywa "niewidzialny przyjaciel" i większość dzieci z tego wyrasta.
Ale niektórzy próbują uzyskać ten efekt, na przykład poprzez kreację tulpy.
Może i nic w tym złego, póki odróżnia się rzeczywistość od imaginacji.

Nie pomijaj tu jednak istotnego dla naszej wiary: interwencji Syna Bożego: Jego Wcielenia, nauk, ofiary krzyżowej i zmartwychwstania i odnowy naszego człowieczeństwa - godności Synów Bożych oraz włączenie nas w jeden Jego organizm, "Winny Krzew", którego jesteśmy latoroślami, cieszącymi się Jego życiem teraz i wiecznym.
Nie można też pomijać roli Ducha Świętego dla nas, Kościoła i świata.

Niewypał, Kalartydzie!
Właśnie dlatego mam skłonność do podpatrywania np. Ciebie, w którym zauważyłem ASPD (w klasyfikacji amerykańskiego DSM) lub DPD (w klasyfikacji WHO),
że wcześniej musiałem zająć się sobą, bo zmusiły mnie do tego jakieś zdrowotne problemy i nawet o nich na tym portalu sygnalizowałem, bowiem znalezienie diagnozy, nawet jeśli niedobra, to zawsze cos lepszego niż problemy nierozpoznane.

Lecz się dalej, nie ustawaj. Może kiedyś przestaniesz być bezrozumną kreaturą, która nie jest zdolna zauważyć własnych nagannych zachowań, nawet mimo ich wskazania.
Dopóki nie wyrzucisz z własnego oka tej belki, niewiele mnie obchodzi, co o mnie myślisz.
Niewiele w tym myślenia.

Nie zapominam, nie pomijam. Ale najpierw wysokie C, a potem cichutkie brząkania. I to sporadyczne.
Nie tylko dla nas, ale w nas. W Kościele. Bo przecież Bóg wykorzystuje nas do przemawiania. Dzięki otwarciu się na Jego łaskę, słyszymy Jego głos.

No, nie dowcipkuj sobie, Kalartyd!
Moja grecka (orficka) bogini Ananke, córka Uranosa, która dotknęła mnie swoją długą lancą, jak to już tu gdzieś pisałem, przekazała mi neurologiczny zespół anankastyczny, który mocno mnie pilnuje. Na pewno nie pozwoliłby, bym Ci nazwał kreaturą, jak Ty mnie wyżej, ani śmieciem, jak mnie i Idącego chyba kilkakrotnie nazwałeś. Nie byłbym do tego zdolny!
Drugi zaś mój neurologiczny (odwrotność migreny, bo od tych samych genów, ale skoncentrowany na kończynach) zespół RLS, to darowizna właśnie od ludzi DPD/ASPD zza Odry. Nie chcę z takimi zadzierać. Właśnie dlatego boję się i Ciebie!

Szukaj dalej. Nie widzisz sensu przeczytania czyjejś wypowiedzi przed oskarżeniem o to, że autor czegoś w niej nie zawarł.
Cokolwiek jest tego przyczyną, może być uleczalne, albo łagodzone. W innym przypadku daruj sobie pouczenia, bo tych od pozbawionych moralności kreatur nie przyjmuję.

Co? Bój się Boga - "cichutkie brząkanie"? A nie jest to big-bang planu Bożego od czasu grzechu Adama i najważniejsza ingerencja Boga w losy człowieka od czasu pierwszych ludzi współczesnych?

Nie. Nie będę się bał tego, który mnie kocha. Nie boję się Boga, bo On jest Miłością.

A na marginesie: Nie lubię przekomarzania się w sprawach wiary. To nie miejsce na śmieszkowanie. Dobrze wiesz, że największym akcentem było przyjście Chrystusa. I z kontekstu jednoznacznie wynika, że to wielkie C miało miejsce właśnie w tymi miejscu dziejów.

Za to niewierzący powinni bać się Boga, bo Bóg jest Miłością.
Cóż, sadystyczną.

Przyjście Chrystusa, którego największym plusem był ten za jego plecami, to największy czyn w czasach ludzkości? Dlatego nie wierzy się w Boga. Brak mu wizji i kreatywności.

Ale w Biblii "bać się Boga" przeważnie znaczy "miłować Boga".
Wiesz, co znaczy, gdy chłopak boi się obrazić dziewczyny"?
Nie chodzi o jej zemstę, bo słabsza od niego, ale o urażenie miłości.

Bzdura ze szkolnych czytanek. Jeśli miłuje, po prostu nie obraża.
A to co wypisałes, to najzwyklejszy pospolity egoizm. Boi się, czyli sobie kalkuluje , że nie spelnią się jego egoistyczne kalkulacje, jeśli dziewczyna obrażona będzie się na niego boczyć.
Nie mając pojęcia o funkcjonowaniu człowieczej psychologii nie należy się brać za takie kwestie.
Skoro nie wiemy tego z powietrza, z życia -- zawsze pozostają teatr, kino i lektury.
Niedzielne szkółki to jednak za cienko .