Ja sie bardzo boje wedkarzy, ktorzy wyciagaja moich przyjaciol na ryby ale czarnego luda, ktory wywoluje zjawy typu: "logiczny sposob", "racjonalnie", "naukowo" nie za bardzo sie obawiam. Swoim robaczkowym umyslem nigdy nie zdolam pojac logiki stojacej za faktem, ze kazdy lew, robaczek i czlowiek zaobserwowal miliardy razy fakt: przyczyna --> skutek
a tu w "logiczny sposob" probuje sie wmawiac, ze "jest bo jest".

Brak nadziei jest gorszy. Chwilowy ból jest do zniesienia ale ból który nie ustaje jest o wiele gorszy.
Dla wierzących w życie pozagrobowe ustanie po śmierci. A dla niewierzących też ustanie. Dla wielu ludzi którzy decydują się na eutanazje nieistnienie jest już lepsze niż brak nadziei.

Wyraźnie użyłem określenia "nie stworzył", co oznacza, że nie stworzył!
Nic ponadto.

Ponadto poza stricte religijnym "stworzył" (wziął i ulepił ), można powiedzieć po prostu, że wszechświat zaistniał, co jest o wiele prezyzyjniejszym określeniem, czy tak?
Powstał w wyniku jakichś procesów, zaistniał pod wpływem jakichś czynników.


Zaimek nieokreślony "nikt", zbyt mocno przylgnął do Twojego pojmowania w tej kwestii.
Stąd nasze nieporozumienie.


Każda jedna teoria, jest o wiele bardziej prawdopodobna, od mocno infantylnej teorii Biblijnej!

Użyłeś sformułowania 'Bóg nie stworzył' a nie samego 'nie stworzył'. Więc w domyśle był inny stwórca.

W wyniku jakich procesów i czynników? Można powiedzieć co się komu podoba. Ale chodzi o argumenty a nie gadanie.

Mówiłeś o Bogu, a więc o jakimś bycie osobowym. Wyrażaj się o Bogu w sposób nieokreślony i nie będziesz musiał biadolić o przylgnieciach, bo de facto biadolisz o sobie samym.

Przedtem było 'oczywiste' teraz jest 'bardziej prawdopodobne', chyba mamy tendencję spadku pewności siebie.

Nasz przyjaciel robi postepy ale jeszcze duzo mu brakuje do jako tako spojnego swiatopogladu. Jego "jest bardziej prawdopodobna" oznacza ze teoria o powolaniu wszechswiata do istnienia przez robaczki jest nie tylko bardziej prawdopodobna ale moze byc wogole brana pod uwage. Poza tym nalezy zauwazyc jak czesto wierzenia roznej masci "medrcow" opieraja sie na argumencie sily (vide: infantylnej). Tak to jest gdy brak sily argumentow.

Masz na myśli wmawianie istnienia Boga?

Sądzę, że @robaczek ma na myśli, ze skoro coś istnieje to musi mieć przyczynę.

Uprzedzając: w filozofii scholastycznej, Bóg jest ponad istnieniem. Nie można więc o Nim w analogiczny sposób powiedzieć, że "istnieje".
Co w ustach katolika wydaje się brzmieć dziwnie.

Bóg nie istnieje.(proszę tego nie wyrywać z kontekstu przeciwko mnie)
Bóg jest.

Brak nadziei jest chyba już początkiem ludzkiego (wewnetrznego) nieistnienia, początkiem jej powolnego wygasania... To tak jakby wyciagnąć kabel z zasilającego w energię gniazdka. Zbyt duże, lub przewlekłe cierpienie potrafi tego dokonać, dlatego trzeba je brać poważnie i próbować wlaściwie na nie zareagować.

OK, tylko że wszystkie obserwowane przez nas przyczyny są pewnymi stanami określonych wycinków wszechświata, które w ramach postrzeganego przez nas porzadku czasowego prowadzą do innych stanów określonych wycinków wszechświata. Nie wydaje mi się uprawnione odnoszenie wniosków z tej obserwacji do całości wszechświata, który czasowi zasadniczo nie podlega, tylko go w sobie zawiera. Nie zawsze można przenosić cechy części składowych na całość, choćby ze względu na kwestię emergencji.

Przypominam, że stan nieistnienia niczego, który zdają sięniektórzy wierzacy postulować jako poprzedzajacy akt boskiej kreacji, jest czymś całkowcie wydumanym, nie znajdujacym absolutnie żadnego potwierzenia w obserwacjach i ustaleniach nauki. Wszechswiat, kóry obserwujemy, jest domeną ciagłych przemian, a nie nieistnienia, znikania w nicość czy pojawiania się czegoś z nicości.

Tu zgoda. Dlatego nie ma sensu poszukiwanie Boga w istniejacym swiecie fizycznym ale trudno zaprzeczyc istnieniu wodki wyborowej bez tworczego wysilku jej tworcy. Chyba ze mysli zaliczymy do swiata materii.

W ten sposób definiujesz przyczynę jako zwykłą uprzedniość czasową, podczas gdy jest to tylko jedna jej cecha i pewne nie najważniejsza. Choć zgadzam się: najłatwiej postrzegana.

Stan nieistnienia niczego nie jest postulatem wierzących, ale konsekwencją dychotomicznego myślenia: skoro jest istnienie to powinno być i nieistnienie.

Hmmmm.... daleko odeszliśmy od tezy o okrutnym Bogu.
Żeby pozostać w takiej kategorii myślenia: skoro okrucieństwo jest cechą określonego wycinka wszechświata, której istnienie ma potwierdzenie tylko w obserwacjach i ustaleniach zmysłowych, to wydaje się być uzasadnionym stawianie tezy o braku okrucieństwa w przypadku bytu spoza te wszechświata.

Jeżeli zaczniemy jako przyczynę uznawać zaistniały porządek czasowy to już ulegniemy oszustwu.
bo to przez działanie czasu i jego relatywność powstaje postrzeganie tego co w rzeczywistości jest natychmiastowe. Jak przyczyna i skutek. Próby odnalezienia co było przyczyną a co skutkiem w tak odległym czasie jak stworzenie wszechświata, zwłaszcza w kontekście postrzegania a może przede wszystkim w kontekście naszych własnych stwórczych właściwości. Chodzi mi tu o tę właściwość umysłu , która zmienia wyniki badań ze względu na przekonania i nastawienie badanego.
Dlatego jedynym czasem gdy możemy dociekać prawdy jest tu i teraz i to odnośnie samych siebie.
chodzi tu o rozpoznanie prawdy, która wyzwala. Ale jednocześnie potwierdza istnienie Boga. I to przez osobiste doświadczenie. Bardzo pomocne oczywiście są odkrywane mechanizmy sterujące umysłem ( odkrywane przez psychologię). Jednak bez pomocy Ducha św też daleko nie zajdziemy. Duch św został nazwany Duchem Prawdy ale też i Pocieszycielem. To miano nie jest bez przyczyny i znaczenia.
Ponieważ to nie Bóg jest okrutny. To Syn Boga wpadł na pomysł najgłupszy na świecie. Jak dziecko co postanowi pobawić się zapałkami. A że bawi się dalej ( każdy z nas) trzeba się osobiście przekonać i doświadczyć. A rozpoznawszy przyjąć metodę wyznaczona przez Boga w Duchu św przez jedność w Jezusie Chrystusie. Bo to jest jedno jedyne wyjście z tego błędnego myślenia. Które doprowadzić może do korekty, jaka będzie dokonana przez Ojca przez sąd ostateczny. Gdy powstanie nowa ziemia. Póki co musimy sie uczyć jakie popełniamy błedy aby doprowadzic do jednolitego postrzegania. Bo tylko jednolite postrzeganie może doprowadzić do zgody na przeprowadzenie naprawy i na sąd ostateczny.

Nie, dlaczego? Przecież napisałem że jedne stany do drugich prowadzą. Sam fakt, że stan x poprzedza stan y nie stanowi jeszcze o przyczynowości x względem y.



Czyli potwierdzasz, że idea nieistnienia wszechświata - oraz, co za tym idzie, konieczności jego powołania do istnienia prze jakiś byt spoza wszechswiata - bierze się jedynie z pewnego sposobu myślenia i nie ma żadnego oparcia w obserwacjach?

Dla decydujących się na eutanazję (czyli samobójstwo), nieistnienie jako wybór, jest raczej konsekwencją światopoglądu braku nadziei, a nie wyborem lepszy - ogrszy, bo de facto istnieje tylko ten gorszy, trzeba go jedynie umiejcowić w czasie.
Bo jeśli ktoś uważa, że życie zmierza do śmierci i niczego poza tym, to w pewnym sensie trudno się dziwić, że nie chce odwlekać nieuchronnej agonii i wybiera eutanazję. Życie rozumiane w ten sposób, jawi się jako absurdalny proces, któremu trzeba jedynie określić koniec.

A jakie mogą być obserwacje nieistniejącego wszechświata (i nie mówię tu o stanie poprzedzającym Big Bang)?
O ile próżnię można obserwować to nicości już nie.