Klasa i cel istnienia świętych, którzy podobno za kogoś się pomodlili i podobno ktoś od tego wyzdrowiał jest nikła.
Nie równają się oni ani żydowskim królom pomazanym przez Boga do władzy i autorytetu, ani mądrością i darem proroctwa w stosunku do proroków. Ich cudy i wielkość są mocno kontrowersyjne i uznawane jedynie przez Kościół, często wymuszone i nad poziom.

Każdemu - nie oznacza ,że żadnemu mamy nie dowierzać,
Wielu fałszywych - nie oznacza, że każdy ma być tym fałszywym,

Tu kilka słów o Koronce nie będę kopiować , a nie chce mi się klecić własnego zdania
http://www.magdusiamm.republika.pl/okoronce.html

Ich cudy - źródłem wszelkich cudów jest tylko Bóg.
Święci jedynie modlą się, orędują w konkretnej sprawie powierzonej przez ludzi.
Jako, że ich modlitwa nie jest obarczona naszymi zwątpieniami, często nieuprządkowaniem, jest pełna i prawdopodobnie niewspółmiernie bardziej skuteczna.
Obietnica Chrystusa Proście a otrzymacie gwarantuje wysłuchanie....stąd cuda.

[quote="Ajja"
Kanonizacja jest nieomylnym stwierdzeniem, że kanonizowany jest w Niebie. Katolik powinien więc przyjąć, że tak faktycznie jest.[/quote]

To dotyczy kanonizacji ogłoszonych po ogłoszeniu dogmatu o nieomylności papieża.

A co z wcześniejszymi kanonizacjami. też są nieomylne?
A co z okresem gdy kanonizacje były w gestii lokalnych biskupów (do XX w.)
a teraz te postacie uznajemy za świetych, czy one też były nieomylne?

A co ze świętymi, w których życiorysach ważnymi punktami są
historie zmyślone? (np. walka św. jerzego ze smokiem,
przenoszenie dzieciątka jezus przez rwącą rzekę przez św. krzysztofa
itp.)

Czy wie ktoś coś bliżej z wiarygodnych źródeł o usunięciu w 1969 roku z kalendarza liturgicznego
pewnej ich części?

ale ani na czym dokładniej polegał czym się kierowano i jakie miał konsekwencje dla ich kultu?
(- informacje o tym jak do tej pory znalazłam wyłącznie w niewiarygodnych dla mnie źródłach więc nie będę ich przytaczać).

Nauczanie Kościoła nie pochodzi od ludzi tylko od Boga.
Papież w przypadku kanonizacji nie jest omylny.

Tak (wróć na pierwszą stronę).

Tak - też są nieomylne.
Ogłoszenie dogmatu w XIX w. nie znaczy, że wcześniej papieże nieomnylni nie byli,
tylko po prostu nie zostało to wcześniej oficjalnie ogłoszone i zdefiniowane:
viewtopic.php?p=588214#p588214
Tak, bo biskupi ci działali zawsze w łączności z papieżem.

w pierwszym akapicie chyba się przejęzyczyłeś
(bo to stoi w sprzeczności z tym co piszesz później)

a co z moim ostatnim pytaniem
(dotyczacym faktów bajkowych, zmyslonych?)
co z tą reformą kalendarza z 1969 roku

ktoś wie?
(ponawiam pytanie)

Jedno z drugim nie ma chyba wiele wspólnego. Św. Jerzy nadal smoka w kalendarzu zabija a Kryspin i Kryspinian juz skurzana kurtą ne szpanują

Papież w przypadku kanonizacji nie jest omylny.
Papież w przypadku kanonizacji jest nieomylny.

Powstałe legendy nie mają wpływu na fakt świętości. Są one wtórne. A to, że nie było takiego procesu kanonizacyjnego jak obecnie nie ujmuje nic świętości tych osób. Trzeba też pamiętać, że w Kościele działa Duch Święty, który nie pozwoli na pomyłkę.

Trzeba też pamiętać, że jest to założenie przyjęte przez omylnych ludzi... prawda?

Bóg istnieje - jest to założenie przyjęte przez omylnych ludzi... prawda?
Ale nie o to w tym temacie chodzi, prawda?

Widzę pewną różnicę między tymi założeniami... jedno jest fundamentem, a drugie wtórną, dość wygodnicką doktryną, która ma jak sądzę istotne znaczenie dla dyskutowanego tematu, ponieważ rozmawiamy przecież o statusie kanonizowanych i nieomylności KK wobec nich.

Nieomylność Kościoła, a co za tym idzie - papieża, też jest fundamentem.
Jeśli ktoś chce o tym dyskutować:
viewtopic.php?p=588214#p588214
//o papieskiej nieomylności
viewtopic.php?f=27&t=20232 - Czy katolik musi wierzyć w dogmaty?
viewtopic.php?f=48&t=24823 - Dogmaty
viewtopic.php?f=2&t=2486 - Jakie są i kiedy zostały ustanowione dogmaty Kościoła?
viewtopic.php?f=24&t=5867 - Dogmaty
viewtopic.php?f=27&t=17618 - Dogmaty a słuszność wiary
viewtopic.php?f=1&t=24877 - Czy rozumienie prawd otrzymanych od Apostołów ma się rozwijać?
Rozmawiamy przyjmując pewne założenia.
Inaczej moglibyśmy podważać wszystko i zadawać tutaj kolejne pytania takie jak:
- czy mogę nie uznawać bóstwa Chrystusa,
- czy mogę nie uznawać Ducha Świętego za osobę,
- czy mogę nie uznawać...
itd.
a my moglibyśmy odpowiadać - oczywiście, że możesz tego nie uznawać,
bo są to tylko założenie przyjęte przez omylnych ludzi,
a poza tym nikt nie ma cię prawa zmusić i nakazywać w co masz wierzyć.
Po co to robić?
Pytanie padło z perspektywy osoby będącej członkiem Kościoła,
którego depozyt wiary chce przyjąć w pełni.

Właściwie ten temat pasuje bardziej do działu 'Prawdy wiary'.

Faktycznie, chyba masz rację, nie ma sensu rozwadniać tematu dywagacjami. Podważanie założeń nie będzie tu dobrą metodyką. Nie było z mojej strony pytania.

Wracając do pytania autorki. Nie można nie uznawać pewnych świętych których Kościół za świętych uznał. A jeśli chodzi o świętego Tomasza to sam doznałem wielu łask za jego wstawiennictwem i nie tylko ja na przestrzeni wieków. Poza tym, sama świętość jego życia powinna być wystarczającym argumentem do ogłoszenia go świętym.
Podejrzewam że autorka zraziła się co do niego za sprawą jakieś wypowiedzi gorszącej, rzekomo od niego pochodzącej, i zamiast sprawdzić lub odnaleźć kontekst i uwzględnić czas (by nie wpaść w błąd ahistorycyzmu) - najlepiej "w takim razie nie jest już dla mnie świętym". Ale kto gardzi przyjaciółmi Pana (świętymi) ten w ostateczności gardzi i Jezusem jak pisze Tomasz a Kempis.