"Zaprzeczenie ego" masz w buddyzmie. W judeochrześcijaństwie masz wręcz jego czczenie, bo Jahwe najbardziej podobny jest do uzewnętrznionego ego, a raczej EGO, rozrośniętego do kosmicznych rozmiarów. Dążenie do Zbawienia jest też niczym innym, jak dążeniem do zabezpieczenia ego na wieczność.

Mówiłem o zaprzeczeniu własnego ego, a nie o zaprzeczeniu istnienia ego. Człowiek istnieje i jego ego jak najbardziej też, chodzi o to, żeby to nie człowiek dla samego siebie stał się najważniejszym kryterium, ale patrzył na świat przez Boga i innych ludzi. Mówi o tym chociażby Dekalog.

Dążenie do zbawienia rzeczywiście brzmi jak troska o własne ego, dzieje się tak dopóki nie spróbujemy osiągnąć to w praktyce poprzez przykazanie miłości, które wymaga odwrócenie się od siebie, w tej drodze do siebie. Okazuje się, że trzeba jednak postawić świat na głowie, żeby osiągnąć zbawienie. Człowiek rzeczywiście nie może zbawić się sam.

OK, teraz jasne. Chodziło Ci, jak rozumiem, o bardziej potoczne rozumienie "ego".

Jest to nowy trend politycznej poprawności w kościołach. Są księża którzy nie wierza w istnienie Szatana, albo wychodzą z założenia aby go nie tykać, to wtedy i on zostawi ich w spokoju. I wreszcie, to jest takie niemodne mówić o rzeczywistości wiecznego piekła, bo ludzi nie trzeba stresować i oddalać od Kościoła poprzez takie gadanie.

W Anglii na przykład lub w w US, są takie szopki gdzie nawet jeden z księży na własną rękę zmienił tekst rytuału do chrztu, wyrzucając te słowa o Szatanie i wyrzucając egzorcyzm jaki jest zawarty w tym tekście. Takie rzeczy zdarzają się. To wszystko jakoś zaczyna przypominać sytuacje z NT, gdzie jakby ksiądz zaczął mówić o takich rzeczach to wielu powiedziałoby - posłuchamy cię innym razem...

Na zachodzie coraz bardziej rozpowszechnia się teoria pewności zbawienia dla wszystkich, nie mówi się prawie nic albo tak niewiele o decydującym i poważnym wpływie demonów na wybory / decyzje i życie człowieka.

I dobrze. Ludzie powinni wiedzieć, że za swoje wybory/decyzje odpowiadają, w granicach poczytalności i świadomości, sami.

Aluś, przecież św. Augustyn wypowiedział się bardzo jasno.


Pewnie lepiej lub gorzej.
Mam świadomość, że chrześcijaństwo może mieć korzenie w starożytnym Egipcie.
Jedno jest pewne, że ateista kończy swój żywot w poczuciu ostatecznego kresu życia. Wierzący zaś umierają w nadziei.

To jest niezmienne.


A czy istnieje nieprawdziwa łaska?


A czym jest komunia?


A nie wiary?

Oczywiście że tak. I nikt temu nie zaprzecza. Moja wypowiedź wskazuje na coś innego. A mianowicie na to że istnieje ktoś kto próbuje wpływać na człowieka. I robi to na ogół skutecznie jako że jest to byt bardziej inteligentny niż człowiek. Co jednak nie zwalania człowieka od odpowiedzialności za dokonany wybór.

To dobre pytanie. Wiem że istnieje fałszywe światło.



Jeszcze lepsze pytanie. Myślę ze ludzie nadal nie dotarli do sedna w sensie możliwości pojmowania tego zamysłu Boga.

Ale skoro Jezus powiedział że to daje nam życie? Ja jestem Życiem.



Powiedzmy że mam na myśli czystość serca. Czystość intencji. Ta różnica jest nawet w erotyce. Weźmy pod uwagę akt który jest tylko czystą manifestacją pożądania, nawet bez uczuć, zwierzęcym aktem zaspokojenia siebie. I inny akt gdzie dwoje naprawdę staje się jednym w miłości. Czystość serca, czystość intencji z jaką podchodzi się do drugiej osoby, nie traktując kogoś jak przedmiot i podmiot.

A czy religia i kościół w twoim rozumieniu, stoi przed Bogiem na pierwszym miejscu?
Equuleuss, tak pro forma... Ewangelię pisali chrześcijanie, a nie katolicy, którzy uzurpują sobie wszelakie prawa do interpretacji itp zabiegów.

Poznaj różnice między chrześcijaństwem a katolicyzmem,a zobaczysz, czym jest religia i kościół...

No nie wiem, w końcu napisałeś o wpływie decydującym....

Naprawdę?
Po czym je poznajesz?

Dokładnie Ja.
Nikt i nic innego.


Wybacz, ale bredzisz.
Wiara a czystość serca bądź intencji to dwie różne sprawy.

W temacie:
Czy w Biblii jest mowa o reinkarnacji.
https://www.jw.org/pl/nauki-biblijne/py ... -w-biblii/
Jak widać reinkarnacja ma bardzo błędne podstawy, więc można zaliczyć ją "szatańskich doktryn".

Whispernight, powiem to w taki sposób - dla mnie ważna jest Prawda. W takim razie tam gdzie jest prawda, tam chcę być i ja. To wszystko jest poszukiwaniem prawdy i wyborem ścieżek które mogą nas tam zaprowadzić, czyż nie jest tak?





Dla niektórych osób ten wpływ jest w jakiś sposób decydujący, ponieważ dokonują wyborów, czasem nawet niemal ostatecznych przynajmniej w zakresie życia, będąc pod wpływem takiego ducha. I nie mam tutaj na myśli ateistów czy ich wyborów w szukaniu ścieżek poza religią, wiarą i Bogiem, ale mam na myśli każdego, także wierzących.

Być może myślisz że religijna osoba nie ma prawa być opętana? Są takie przypadki. Ktoś chodzi na msze, uwaga - przyjmuje komunię, modli się na różańcu a jest realnie opętaną osobą.




A jeśli powiem że to jest rodzaj wewnetrznego poznania? Pozazmysłowego?



Ale Jezus powiedział także - Ja daję siebie w sakramencie komunii.



W takim razie wyjaśnię bliżej co mam na myśli. Temat był o czystości. I załóżmy że ktoś kto jest wierzący żyje w związku niesakramentalnym. I tutaj mam na myśli iż ważna jest także czystość serca i czy ta czystość serca jest wtedy czymś decydującym, niezależnie od sposobu życia / wyborów tej osoby.

A dla szukającego, prawda może okazać się różna. Nie koniecznie taka która usatysfakcjonuje, a przynajmniej nie w sensie merytorycznym.
Bierzesz pod uwagę taką możliwość?


I tu pojawia się pierwszy zgrzyt. Jeśli szukający nie funkcjonuje niezależnie od poznawanego przedmiotu, jest najzwyczajniej nieobiektywny.
Wpierw musiałbyś stać się krytykiem własnej wiary i religii...


Zatem pada proste pytanie:
Dokąd zaprowadziły Cię obecne "ścieżki", że nadal szukasz?
I dlaczego właśnie te "obecne ścieżki", okazały się niewystarczające?

Myślę, że wiesz... a to oznacza, że jesteś na dobrej drodze.

A z jaką religią się utożsamia?