ada, piszesz takie bzdury, że aż trudno przejść obojętnie. Marek każde swoje zdanie popiera źródłami, czego żadne z Was nie robi. To Wasze samodzielne myślenie nie jest niczym poparte, niestety. Zwyczajne bla bla.

Nie bardzo rozumiem Twojego zarzutu. Oczywiście, że Pismo Święte powstało w "celu obrony nauk KK" (choć nie są owe nauki "pomysłem" KK tylko Chrystusa).
Co radzisz?
Nie posługiwać się w argumentacji Pismem? Wiedzą, jak rozumieli to Pismo pierwsi chrześcijanie, nauczani przez apostołów i ich uczniów?

Czym zatem mam argumentować? Tym, co mi akurat przyjdzie do głowy?

Oczywiście, że nie o dyskusję. Chodzi mi o Prawdę, a nie o bicie piany...

Wiesz, nie każde "samodzielne" myślenie jest wartością pozytywną. Na przykład nie byłbyś zapewne skłonny zachwycać się kimś, kto w imię "samodzielnego myślenia" twierdziłby, że 2+2=5, prawda?
Jeśli ktoś myli się co do faktów, to "samodzielne myślenie" jest jedynie inną nazwą na ignorancję...

Jeśli przez "dyskutowanie jak maszyna" rozumiesz przecinanie jałowych spekulacji słowami Pisma, to Jezus jak najbardziej tak właśnie dyskutował.

I rzeczywiście "nie służyło to dyskusji" rozumianej jako jałowe przerzucanie się spekulacjami przez rabinów...

Dziwię się, że nad taką rozmowę, odwołującą się do Pisma, przedkładasz to, co robi Whispernight - to jest rzucenie zupełnie bezpodstawnych (za to daleko idących) tez i zarzutów, po czym ucieczka bez prób uzasadnienia swojej wypowiedzi....

I rzeczywiście "nie służyło to dyskusji" rozumianej jako jałowe przerzucanie się spekulacjami przez rabinów...

A konkretnie? Jakieś argumenty masz?
Bo - wbrew temu co piszesz - Jezus miał... w przeciwieństwie do Jego adwersarzy, do których mnie bezpodstawnie porównujesz.
O ile pamiętam to oni właśnie bezpodstawnie oskarżali... A Jezus odpowiadał konkretnie, Pismem.

Prawda jest priorytetem a nie rzekoma "spontaniczność" (choć rozumiem, że dla kogoś, komu brak konkretów, może być niezłym "alibi" )

Tylko czy naprawdę "spontaniczność" polegająca na wygłaszaniu gołosłownych oskarżeń, to to, o co chodzi w chrześcijaństwie?

Prawda jest priorytetem a nie rzekoma "spontaniczność" (choć rozumiem, że dla kogoś, komu brak konkretów, może być niezłym "alibi" )

A spontanicznosc to nie zadne alibi lecz wynikajaca z "serca" reakcja na jakis bodziec...Wlasnie w sercu Bog wypisal nam swoje naturalne prawa...dla mnie glos serca jest zawsze priorytetem...

I znów żadnych konkretów...
Jeśli ktoś "poszukuje" Boga nie zaglądając do Pisma Świętego, to ja mówię wprost - nie szuka Boga, tylko siebie.
Potem się dziwisz, że ktoś podsumowuje to co piszesz "bla bla bla"....

Nie chodzi o twoje oskarżenia pod moim adresem, tylko o oskarżenia Whispernighta co do nauki Koscioła.
No właśnie - kolejne nieporozumienie, prowadzące do fałszywego rozumienia nauki Jezusa.

Nieporozumienie powstaje z niezrozumienia słowa "serce" w Nowym Testamencie – współcześni ludzie Zachodu interpretują "przyjęcie sercem" w sposób uczuciowy, "antyrozumny".
Nic bardziej błędnego!

Semici w czasach Jezusa myśleli sercem, zaś czuli... nerkami.



Gdy Jeremiasz chciał powiedzieć, iż Bóg opiekuje się uczuciami i rozumem człowieka, napisał „Panie Zastępów, Ty, który doświadczasz sprawiedliwego i który patrzysz na nerki i serce (..)” (Jr 20,12a).
Nic dziwnego że Księga Przysłów używa zwrotu "serce rozumne" (Prz 18,15)– jest to mniej–więcej odpowiednik naszego dzisiejszego wyrażenia "mądra głowa".
Podobnie Salomon otrzymał od Boga "serce mądre" (1 Krl 3,12). Także w Księdze Syracha czytamy że serce "rozważa przypowieści" (Syr 3,29) ."Serce mądre" rozróżnia mowy (Syr 36,19) a Kohelet mówi nawet że serce "pamięta" (Koh 8,5).
Jeśli Izraelita (np. Jezus) mówił o "przyjęciu czegoś sercem" to mówił o przyjęciu całym sobą, ze szczególnym uwzględnieniem rozumu.

Jeśli Izraelita (np. Jezus) mówił o "przyjęciu czegoś sercem" to mówił o przyjęciu całym sobą, ze szczególnym uwzględnieniem rozumu

dla mnie liczy sie serce...swiadomosc...bo to jest moj bezposredni "kabel" laczacy mnie z Bogiem...Tam konsultuje moje wazne decyzje...

Duch Św działa w sposób doprowadzający człowieka do Prawdy. Do przyjęcia prawdy, do przyjęcia Chrystusa i wszystkiego co On naucza, do pójścia radykalnie za Chrystusem, bez wybiórczego stosowania tylko tego co jest wygodne. Duch Św doprowadza także do Kościoła / kościoła, do sakramentów, do prawdziwego życia realną wiarą. A nie wiarą pojmowaną na zasadzie sentymentalnego eterycznego uczucia, lub pojmowania Boga jako jakiejś nieokreślonej astralnej energii. Bóg jest osobą i potrzebuje relacji osobowej, żywej i prawdziwej.


Jakis dziwny ten twoj komentarz, "equuleuss"...
Sugerujesz, ze Duch Sw nie tak mnie prowadzi, jak trzeba...?

Duch Sw prowadzi ze mna " zajecia indywidualne" i wcale "nam" nie zalezy, zeby sie spodobac innym...



Bóg nie jest konsultantem ważnych decyzji życiowych, ale Bóg czeka na tą najważniejszą decyzję - prawdziwe nawrócenie. Zwrócenie całego jestestwa i życia do Boga, bez szukania siebie.

To nie są trendy w świecie zachodnim, tylko biblijne znaczenie "przyjęcia sercem".
Nie ma to wiele wspólnego z uczuciami.
Tyle.

[color=#4000FF]Jakis dziwny ten twoj komentarz, "equuleuss"...
Sugerujesz, ze Duch Sw nie tak mnie prowadzi, jak trzeba...?

Duch Sw prowadzi ze mna " zajecia indywidualne" i wcale "nam" nie zalezy, zeby sie spodobac innym...

A "nawracac" sie nie musze, bo caly czas naleze do NIEGO bez reszty...

Nie lubie slowa "nawracanie" ...zle mi sie jakos kojarzy...albo ze "swieta inkwizycja"...albo ze "swieta wojna" prowadzona przez islamistow...

Owszem, ma to wiele wspolnego z uczuciami... Biblijne "serce" to przeciez ostoja MILOSCI...W "sercu" mieszka BOG... "Przyjmowanie sercem" znaczy przyjmowanie w DUCHU BOZEJ MILOSCI ...

Rozum musi podlegac MILOSCI, bo inaczej...chyba nie musze dalej pisac, co sie stanie...?

Obecny stan ,w jakim znalazl sie nasz swiat , jest wlasnie efektem panowania rozumu nad sercem...

Tylko że "Boża miłość" też nie jest uczuciem...
Widzę że masz całkowite pomieszanie w tej sprawie.

Miłości tak. Ale nie "uczuciu Miłości".
Przykro mi, ale nie rozróżniasz podstawowych pojęć..

W sensie biblijnym powyższe zdanie nie ma sensu - bowiem w biblii siedliskiem rozumu jest właśnie serce.
Jak pisałem, w Biblii uczucia mieszczą się w nerkach.

Czemu prosta wiedza do Ciebie nie dociera?