Napisz zrozumiale, to zrozumiem.
Tak się stało i co z tego? Z pozycji wieczności widać nasze wszyskie decyzje, mając do nich dostęp, można je podać.
Myślę, że rozumiesz wieczność jako przedłużoną linearność czasu, a jest ona istnieniem wszystkiego jednocześnie i stąd kłopot ze zrozumieniem.

Ale tu zaczynasz inną zabawę.
Do tej pory argumentowałeś filozoficzno-logicznie, teraz argumentujesz dosłownością Biblii. Tylko nie zapomnij, że jeśli chcesz argumentować przekazem religijnym mówiącym o Bogu, to musisz uznać jego całość, czyli Boga wszechwiedzącego i człowieka z wolną wolą.

@Andy72
Wspaniała nowina. W końcu zrozumiałeś że nie jesteś w stanie logicznie argumentować i się poddałeś.
@chwat
Napisz co jest niezrozumiałe, bo to samo ujmuję w innych słowach już od kilku stron.
Przede wszystkim - nie uznaję że cokolwiek rozumiem. Konfrontuję ze sobą różne dogmaty i wykazuje że taka konfrontacja wykazuje sprzeczność.
Czy argumentowanie dosłownością Katechizmu Kościoła Katolickiego też uznawałbyś za błędne? Dlaczego którakolwiek argumentacja (przy pomocy Biblii czy przy pomocy KKK) miałaby być błędna lub zmuszać mnie do zaakceptowania sprzeczności? Pamiętając zwłaszcza, że Pismo Święte a Tradycja zapisana w KKK to dwa różne sposoby na powiedzenie tego samego.

Powtarzasz ale nie argumentujesz, odnieś się do szczegółów.
viewtopic.php?p=1001699#p1001699

Odpowiedziałem viewtopic.php?p=1001701#p1001701
Które odniesienie się nie jest dla ciebie wystarczające?

Nie.
Roman Brandstaetter w książce “Krąg biblijny” opisuje następującą historię:
w Izraelu prosty pobożny Żyd codziennie czy trochę rzadziej przynosił do świątyni Boga Jahwe trochę mleka które znikało w tajemniczy sposób, a on uważał że żywi się tym sam Bóg.
Aż pewnego dnia uświadomił go uczony faryzeusz, mówiąc że mleko to zabierają kapłani.
Tej nocy do faryzeusza przyszedł Bóg i zabił tego faryzeusza mówiąc “prosty człowiek mylił się, ale ty uświadamiając go pozbawiłeś go wiary”.

Więc ostrożnie z uświadamianiem.

Podzieliłem posta na fragmenty, odpowiednio do używanych przez Ciebie nieprecyzyjnych sformuowań. Odnieś się do nich.

Dlaczego?



Jaka?

I właśnie dlatego uważam że ateiści mają łatwiej. Nie trzeba stosować jakiś ekwilbrystycznych wygibasów językowych żeby połączyć wiarę z nauką czy logiką

Nie ma wszechwiedzącego obserwatora. Nie ma problemu z wolną wolą

ustalony - dokonany poza wyborem człowieka
znany - dokonany wyborem człowieka i dostrzeżony (po-znany) z zewnątrz

Właśnie dlaczego? Czy dlatego, że zapytałeś jaka to różnica?

Ateiści mają problem z wolną wolą bo nie wierzą we wszechwiedzącego obserwatora.

Obiektywnie potępienie jest złe, ale my się spieramy o to, co byłoby lepsze dla potępionego w opinii samego potępionego, a skoro ten wybiera potępienie, to dlatego, że tego właśnie chce. Jest to jego wolny wybór i nic nikomu do niego. Bezsensowny i głupi, bo ma przecież alternatywę Nieba, ale jego własny i wolny.


Odbierasz mu możliwość zaistnienia. Poza tym człowiek nie istnieje tylko dla siebie. Mogą być inne cele jego istnienia, o których Ty nie wiesz, a wie Bóg mający najpełniejszy z możliwych ogląd sytuacji.

Zapewne tak byłoby najhumanitarniej, co wcale nie znaczy najsprawiedliwiej. Ludzka sprawiedliwość nie może się równać z boską. To Bóg jest nieskończenie sprawiedliwy.
No i nie wiesz jak funkcjonowałby taki świat, nie możesz zaproponować rzeczywistości, w której tak to właśnie wygląda i się sprawdza.
Zdrowy rozsądek powinien podpowiadać, że stworzenie ustępuje Stworzycielowi mądrością, a z historii zbawienia powinniśmy wyciągnąć wniosek, że Bóg, który nam się oddał jako bezbronne dziecko i pozwolił ukrzyżować, nie jest Bogiem który by chciał naszej krzywdy. Model świata, który wybrał dla nas jest zatem najsprawiedliwszy i najlitościwszy.

Nikt nie wybiera potępienia, to nonsens.



W tej konkretnej sytuacji wolność nie jest wartością.



Jeśli ktoś nie zaistnieje, to nie ma żadnego podmiotu, któremu można cokolwiek odebrać.



Żaden cel zaistnienia człowieka nie równoważy potępienia.



Nie. Podpowiada jedynie, że Stworzyciel powinien być mądrzejszy.



Ja bym raczej powiedział, że cała ta historia prezentuje nam Boga, który wyraźnie sobie nie radzi i próbuje naprawić to, co popsuł.



Wybacz, że nie potrafię ując tego delikatniej, ale cały ten ostatni akapit odbieram jako rodzaj kapitulacji w rodzaju: Nawet jeśli nie da rady tego logicznie wyjaśnić - trudno, Bóg przecież na pewno jest dobry i na pewno wie najlepiej, tego więc się trzymajmy.

Rozumiem, dlaczego Ciebie to przekonuje, ale zarazem spodziewam się, że zrozumiesz dlaczego nie przekonuje mnie i nie przkeona raczje nikogo, kto uprzednio nie przyjmie tych dwóch pewników.

Nikt nie wybiera nałogu, gdy może wybrać życie bez nałogu, to podobny nonsens.

Za to jest taki, któremu można coś zarzucić.

Nie możesz tego ocenić, skoro wszystkich nie znasz.



Wybacz także, ale włączyłeś się do dyskusji między mną a Stubrem, który przyjął nauczanie Kościoła jako pewne założenia w rozmowie. Pogodzenie dogmatów (nie w sensie ścisłym oczywiście), tak zrozumiałam cel dyskusji, a nie ich podważanie.

Nie. Prawdę mówiąc są to zupełnie inne sytuacje.



Wystarczy, że nie da się takiego pomyśleć.



OK, rozumiem. Liczyłem po prostu na jakieś wyjaśnienie, zamiast okopania się na pozycji "Tak czy siak, wszyastko jest na pewno w porzadku, bo Pan Bóg wie najlepiej". Co nie oznacza, że nie masz do tego prawa - a ja przyjmuję do wiadomości, żeby w tym momencie odbić, bo faktycznie - wtrąciłem się w dyskusję prowadzoną przez Was w ramach optyki, której nie podzielam.

JedenPost, Twoje rozumowanie typu "nie rozumiem Bożych spraw, ale Bóg jest zły", więcej pokory!

Te ciągłe pretensje do Pana Boga. Osób siedzących wygodnie na fotelu.
My Piłaci wydajemy wyrok