Raczej Cię podziwiam, przeca szczerze Ci dziękuję za inspirację. Czy to nie piękne, zainspirować kogoś?

A poważnie, to oczywiście, jestem marnym człowiekiem - ale akurat nie z tego powodu, o jakim Ty myślisz.

Mam nadzieję, że do myślenia

Oczywiście, że z takiego - z pogardy dla wszystkiego co cielesne, z wiary w Boga słabeuszy i zabłąkanych. Z poglądu, że jesteś prochem, tylko zaświaty dają Ci wolność? Toć jesteś niewolnikiem samego siebie

Łojej... Cóż mogę powiedzieć? Chyba tylko tyle, że raczej nie o mnie piszesz.

Jestem przekonany, ze potrafisz sobie to wmówić.

No widzisz - Ty też w coś wierzysz

Tak, wierzę w wiele rzeczy, bo we wszystkie w życiu wątpić niepodobna.
Wierzę w budowę silnika, sam nigdy go na części nie rozbierając.
Czemu miałbym nie wierzyć, skoro samochód jedzie jak chcę?
Istnieją sprawy, do których dojść jednak każdy kiedyś musi.
Każdy musi sprawdzać rzeczy najważniejsze, by nie uśmiercić swej duszy.
Rzeczą taką jest religia gdy szukasz, sprawdzasz, myślisz, wyciagasz wnioski.
Możesz wierzyć w krasnala, jednak z krasnalem w środku samochód nie ruszy.
Możesz wierzyć w Boga, ale z nim w sercu wyzbywasz się tego co ludzkie.
Jakbyś mocno nie wierzył, Twoja dusza umrze prędzej niż ciało.

Moje zdanie jest takie: Jezus to wcielony Bóg, objawiona prawda wpisany w historię dziejów ludzkości
Horus to według mnie: egipski mit, legenda, baśń, a że w relacji o nim są punkty podobieństw do życia Chrystusa,,Mesjasza, to może być transmisja ludzkich pragnień duszy na wiele wieków przed Synem Bożym! Takie jest moje osobiste zdanie, mówię o tym z przekonaniem...

Zapętlenie Pierwsze słyszę, że cżłowiek wierzący wyzbywa się tego, co ludzkie... Na moje oko jest dokładnie odwrotnie. O umierającej duszy nie wspominając

Nie zauważyłeś może jaki Twoja religia ma stosunek do ciała? Wielbo się dusze, to co nienamacalne, to co transcententne, to czego nie ma. Słowo hedonizm nabrało wręcz negarywnego znaczenia
Pogarda dla życia doczesnego, życie jako środek do celu, a nie jako dobro samo w sobie - przykra sprawa.



Dokładnie - wierzysz w nieśmiertelność duszy, a umrze ona pierwsza.

szanowni forumowicze,
a co sądzicie o tym?
http://www.historia.terramail.pl/prasa/ ... ezusem.pdf

A może raczej ten link zadziała.

Ktoś właściwie czytał tą książkę? Sam wywiad niewiele wnosi do tematu.

Wywiad trochę mówi o poziomie warsztatu tego pana

Jeśli to jest teza, którą promuje w książce, to jest to trochę rozczarowujące. Ta teza się w ogóle nie broni w świetle wyników badań nad historycznym Jezusem. Są lepsze (metodologicznie) książki podważające te fundamenty wiary chrześcijańskiej. Niemniej jest to na swój sposób ciekawe, od tej strony problem jeszcze chyba nie był "ugryzany"

Dla mnie temat tego wątku to oksymoron - prawda i wiara to pojęcia wzajemnie się wykluczające

Dlaczego ludzie wierzący domagają się dowodów obalających ich wiarę (brak takich dowodów jest przez domysł dowodem kontrtezy - co oczywiście jest bzdurą),
ja WIERZĘ że Jezus nie był/jest Bogiem - to chyba sprowadza dyskusję do tego samego poziomu po obu stronach..

Jeżeli padną DOWODY na boskość Jezusa (lub dowolnej postaci z mitologii chrześcijańskiej) - wówczas możemy w sposób naukowy analizować te dowody. Jest w tym paradoks - jeśli znajdą się takie dowody, to wiara stanie się zbędna ...

Pozdrawiam wszystkich wierzących zarówno w boskość Jezusa jak i w całkowity brak tej boskości - bo jak (podobno) powiedział Jezus "każda wiara jest dobra"