gdzie by sie skończył?

Wszechświat istnieje zawsze,w tą i z powrotem, a cały czas jest w środku.
Powiem takie mądre zdanie; nie ma w czasie takiego miejsca,w którym mogło by nie być wszechświata.

No logicznie spójrz tylko, wszystko umiera, gwiazdy umierają na ich miejsce powstają nowe, ale zawsze jest ich mniej, gdyby wszechświat istniał od zawsze ostatnia gwiazda wypaliłaby się już baaardzo dawno temu.

Oprócz tego wszechświat stale się rozszerza, ale nie może rozszerzać się od nieskończoności bo wtedy byłby nieskończenie wielki, a wiemy, że obecnie ma 16 000 000 lat świetlnych promienia.

Zdaje sie,ze cos tam jednak z tych gwiazd pozostaje,np. czarne dziury... to tez,jakby nie było,obiekty fizyczne...

Być może wszechświat rozszerzając się,niezauważalnie przekreca sie na drugą stronę,czyli dąży do ściśnienia w punkcie,osiaga to, mówi sobie - "cus tu ciasno"..., BUM!!!!!!!!

i tak w kółko.

Czarne dziury to gwiazdy o tak wielkiej masie, że przyciągają nawet światło i dlatego pozornie są czarne a tak na prawdę świecą (nazwa;) ).

Po gwiazdach nie pozostają czarne dziury tylko białe karły lub czerwone olbrzymy a po nich czarne karły (których jeszcze nie ma bo wszechświat jest zbyt młody (Jaki piękny dowód ) a później gazy lub od razu gazy z pominięciem fazy czarnych (nieemitujących energii ) jakiś mas gazowych.

Jak wiesz, a raczej jak udowodnił wujek Einstein materia i energia to to samo tylko z innej strony. Energia jest rozsyłana po świecie i materia w postaci materii - jest jej coraz to mniej.

Po kilku gwiazdach zbierają się pyły i jak mają szczęście to tworzą nową gwiazdę która też umrze i "jest jej znacznie mniej" niż na początku.

Tak więc proces taki gdyby trwał od nieskończoności już dawno by się zakończył wielką czarną dążącą do nieskończoności pustką, gdzie taki przybliżany stan szacuje się na około (z tego co pamiętam) 5 razy tyle co wszechświat już istnieje.

Tak więc widzisz wszechświat nie może istnieć od nieskończoności.

Co innego gdyby rozszerzał się coraz wolniej, wtedy przyznałbym CI rację, prawdopodobnie eksplodowałby a później implodował i tak w kółko.
Problem polega na tym, że nie tylko rozszerza się coraz wolniej ale na dodatek rozszerza się coraz szybciej, a to przeczy temu że ciągle powstaje od nowa.

I jeszcze takie pytanko.
Nie wierzysz w Boga bo ponoć wierzysz tylko w to co jest do udowodnienia czy tylko w fakty czy jakoś tak.

A to co piszę jest faktem, a Ty sobie wymyślasz jakieś historie jak mogłoby być i w nie wierzysz choć nauka mówi co innego.

To nie ja. Nastąpiła pomyłka albo ktoś Ci o mnie nakłamał. Gdybyś wiedzial w co czasem wierzę złapałbyś się - jak przypuszczam- za głowę.

Do wszystkiego co powyżej-wiesz, też czytałem Hawkinga. A przynajmniej tam widziałem te wszystkie argumenty.

Pisząc , mialem na myśli dokładnie to co napisałem,a nie,że 'zwalnia' i zaczyna implodować.

Czas jest wymiarem przestrzennym tak samo jak długość wysokość i szerokość i tak jak przestrzeń ulega on deformacji .Poruszając się przecinamy wymiary przestrzenne .Mają one dla nas różne wartości proporcjonalnie do prędkości i tak np. w chwili prędkości granicznej wartość tych 4 wymiarów równa jest zero.Masa również odziaływuje na wymiary przestrzenne ,czarne dziury są tego wyrażnym przykładem ,robią one dosłownie dziury w czasoprzestrzeni ,w tak masywnym obiekcie nie ma przestrzeni ani czasu .Nie możemy sobie tego wyobrażić bo nie wiemy co to znaczy prędkość ,grawitacja wyższa ,nigdy nic takiego nas nie otaczało i nasz umysł tego zjawiska nie zna .Nauka niestety posługuje się liczbami i za pomocą liczb można to przedstawić.Wiek wszechświata liczymy od Wielkiego Wybuchu ,dlatego że inaczej niepotrafimy ,a co było wcześniej ? Takie pytanie jest po prostu niedorzeczne ,gdyż wcześniej nie było czasu .Przed wielkim wybuchem nie było po prostu wcześniej nie było też póżniej ,bo takie zjawiska zachodzą tylko kiedy płynie czas .Kiedy czas nie płynie nie ma ani wczesniej ,ani teraz ,ani póżniej .Jeżeli wyobrażamy sobie jakis punkt w którym skondensowane było wszystko to też jest to błędne wyobrażenie ,gdyz taki punkt musiałby istniec w jakimś wymiarze w jakiejś przestrzeni ,a więc musiałby być inny wszechświat -a nie ma żadnych innych wszechświatów .Przed WW nie było też przestrzeni ,wszechświat jest niskończony ,a jednoczaśnie bez brzegów i granic ,nie istnieje takie miejsce przez które wyszlibyśmy poza wszechświat. W tym świetle wszechświat jest wieczny i nieskończony ,bez początku i końca ,może tylko istnieć ,a czas który stosujemy dotyczy tylko zmienności zdażeń w nim wystepujących ,zauważanych przez ludzi .

Zgadzam się z Tobą, no... może nie do końca. Nie bardzo rozumiem co miałeś na myśli pisząc „pustka”. Czy jest to tylko brak przestrzeni, jakaś próżnia, albo absolutna nicość?
Doskonała, czyli mam rozumieć jako absolutna? Jeśli masz na myśli absolutną nicość to tym samym wykluczasz istnienie czegokolwiek, nawet Boga, bo Bóg to zawsze Coś, chociaż w przypadku Boga takie określenia jak Coś i Nic mogą być paradoksalnie tożsame, zależy z jakiej strony na to spojrzeć, istnieje subtelna różnica między istnieć a być. Istnieć można bez jakiejkolwiek zewnętrznej formy.

Poza tym (z filozoficznego punktu widzenia) może istnieć tylko jedna rzeczywistość absolutna, na dwa lub więcej stanów absolutnych (tak na chłopski rozum) nie ma już „miejsca”, po prostu jedno wyklucza drugie.
Jeśli istnieje absolutny Bóg to tym samym nie może być mowy o jakieś towarzyszącej mu (współistniejącej, opozycyjnej) pustce. Bóg wypełnia sobą wszystkie możliwe stany, płaszczyzny lub wymiary, jest wszystkim i we wszystkim. Nicość obca jest Bogu, a jeśli już mówimy o pustce, próżni to tylko względnej.

A jaki z tego wniosek? Bardzo prosty, jeśli istnieje coś, czyli świat i ten który zadaje te absurdalne pytania to nicość należy wykluczyć jako pojęcie absolutne (doskonałe), bo z niczego może powstać tylko nic a z absolutnego nic tylko absolutne nic . Zawsze istniało jakieś pozaczasowe „Coś”, a że to coś nazwiemy Bogiem lub rzeczywistością pierwotną to już inna sprawa.



Spójrz na to bardziej logicznie Albo raczej bardziej globalnie. Co z tego, że wszystko się kończy, umiera i co z tego, że wszechświat się stale rozszerza i że za jakieś gugol lat przestanie istnieć „nasz” wszechświat, przecież na jego miejscu może powstać nowy, poza tym (patrząc na to z perspektywy Boga) takich wszechświatów (jak nasz) może być nieskończona ilość, przecież Bóg nie byłby Bogiem absolutnym gdyby Go przypisać tylko jednemu lokalnemu światu.
Wysil trochę wyobraźnię a zobaczysz wiele takich wszechświatów których wspólną płaszczyzną może być jakaś Super Przestrzeń n-tego wymiaru.



Hawking jak sądzę, nie jest Twoim idolem Nie ma żadnych innych wszechświatów?
Owszem wszystko się zgadza, tylko że opisujesz wyłącznie nasz (trój no, możne czterowymiarowy) wszechświat. Ale czy to cały wszechświat i cała otaczająca nas rzeczywistość? Czy niedorzecznym jest założenie, że nasz wszechświat jest umieszczony wewnątrz innej pozaczasowej super przestrzeni a ten nasz jest jedynie małą cząstką większej całości.
Poza tym fizyka zna trzy rodzaje wybuchów; eksplozja, implozja, oraz wybuch inflacyjny. Ten ostatni może odnosić się właśnie do powstania naszego wszechświata, czyli chodzi o t.zw. rozdarcie super przestrzeni albo wybuch inflacyjny. Inflacyjny ponieważ następuje tutaj ( w odróżnieniu do WW) redukcja przestrzeni do czterech wymiarów. Dla wybuchu inflacyjnego nie ma znaczenia czas ani tępo rozszerzania się wszechświata.
A czarne dziury, o których wspomniałeś (w kontekście WI) mogły by być takimi bramami do innego wyższego wymiaru, albo jak ja je nazywam młynkami materii gdzie materia jaką znamy z powrotem przechodzi do stanu pierwotnego czyli stają się n-tym wymiarem. Chodzi o taki obieg zamknięty, z jednej strony Inflacja a z drugiej powrót do stanu początkowego.

Oczywiście, znam te wszystkie oficjalne teorie powstania wszechświata, ale nie bardzo pasują mi do absolutnego Boga.

Niestety nie mogę zrozumieć reszty twojego postu i jestem przekonany ,że nie służy on zrozumieniu .Pojęcia które tam przytaczasz nie służą temu .Zrozumiałem tylko początek ,a to co przytoczyłem to granica .Wydaje mi się ,że żle to zdanie zbudowałeś i nie wiem teraz czy uważasz iż nasz wszechświat zawarty jest w innym ,czy też niedorzeczne jest takie myślenie ?

I jak zwykle znowu oddalamy się od głównego tematu, dlaczego jest coś niż nic.
No, ale niech będzie.

Nie wiem czego tu nie rozumieć, przedstawiłem jedynie trochę zmodyfikowaną koncepcję wielu światów Hawkinga. Chyba nie oczekujesz, że wytłumaczę Ci w szczegółach na czym dokładnie polega taka „metamorfoza", czyli przeobrażenie się (redukcja, inflacja) przestrzeni wielowymiarowej w czterowymiarową. Nawet Hawking odwołuje się tu do wyobraźni.

Skoro czasoprzestrzeń i materia pojawiły się dopiero po WW (a w mojej koncepcji po WI) to siłą rzeczy należy założyć, iż to coś czyli ta hipotetyczna Super Przestrzeń (wielowymiarowa) musi być poza czasem, albo być bezczasowa, czyli nie obowiązują tutaj żadne relacje przyczynowo skutkowe znane nam z naszego trójwymiarowego podwórka, oraz posiadać inne nieznane nam własności. Taką przestrzeń możesz sobie wyobrazić jako jednorodną siatkę pola zbudowaną z sub cząstek. Cząstki takie mogą poruszać się (drgać) nie tylko w trzech płaszczyznach ale w wielu możliwych. Oczywiście my jako twory trójwymiarowego świata nie jesteśmy w stanie sobie tego wyobrazić, nasze zmysły są dostosowane jedynie do stosunkowo wąskiego zakresu widma fali elektrom.
Sub cząstki to cząstki wysokoenergetyczne (podobnie jak neutrina lub fotony) i są praktycznie przezroczyste dla materii dla tego bardzo trudno je wykryć (słyszałem, że buduje się już detektory zdolne zatrzymać takie cząstki).
O ile dobrze pamiętam, to energia cząstki jest wprost proporcjonalna do kwadratu częstotliwości jej drgań a odwrotnie proporcjonalna do jej masy. A inflacja mogłaby polegać na obniżeniu potencjału energetycznego takich cząstek, poprzez redukcję ich częstotliwości drgań albo zwiększenie ich masy (albo jedno i drugie). Cząstki nisko energetyczne drgają już tylko w trzech płaszczyznach.

[quote="buscador"]Nie wiem czego tu nie rozumieć, przedstawiłem jedynie trochę zmodyfikowaną koncepcję wielu światów Hawkinga. Chyba nie oczekujesz, że wytłumaczę Ci w szczegółach na czym dokładnie polega taka „metamorfoza", czyli przeobrażenie się (redukcja, inflacja) przestrzeni wielowymiarowej w czterowymiarową. Nawet Hawking odwołuje się tu do wyobraźni.

Skoro czasoprzestrzeń i materia pojawiły się dopiero po WW (a w mojej koncepcji po WI) to siłą rzeczy należy założyć, iż to coś czyli ta hipotetyczna Super Przestrzeń (wielowymiarowa)[/quote] Wszechświat jest czterowymiarowy ,jeżeli się z tym nie zgadzasz to nie będziemy fantazjować ,ja przecież tego nie wymyśliłem.

Wszechświat jest czterowymiarowy ,jeżeli się z tym nie zgadzasz to nie będziemy fantazjować ,ja przecież tego nie wymyśliłem.O wielowymiarowości wszechświata porozmawiamy przy innej okazji a najlepiej po" kielichu".

Czemu nie, można podyskutować i przy kielichu, a co byś proponował?
Jakie to ma znaczenie czy się zgadzam z cztero czy e-nto wymiarową przestrzenią, w końcu przestrzeń jest taka jaka jest i tylko czas okaże jaka jest naprawdę, puki co warto trochę pofantazjować (mimo wszystko) , ale to tylko moje zdanie. Oczywiście nie upieram się przy swoim. Tylko tak się zastanawiam czy warto dyskutować nad czymś co jest powszechnie znane, zbadane i potwierdzone?
Tak wiem, lubisz twardo stąpać po ziemi. Doświadczenie jednak uczy, że nie należy stawiać sobie sztucznych (nieprzekraczalnych) granic. Już nieraz w historii nauki okazywało się, że świat jest większy niż nam się wydawało (Kopernik, Hubble), a czemuż by go nie rozszerzyć o nowe wymiary? Tak w mikro jak i w makro świecie. Myślę, że tylko ludzki egocentryzm i brak wyobraźni może go ograniczyć

Odpowiadając na pytanie zadane w temacie: Bo z pustki nic by nie powstało, a Boga (jakokolwiek Go pojmujemy), owszem.

Brzytwa Ockhama