O ile z zakupami to jeszcze jakoś zgodzić się mogę, to już z innymi rzeczami trudniej. Bo jak zakład pracy będzie zamknięty o 1 dzień w roku więcej niż teraz, to wyprodukuje/wytworzy/zrobi mniej roboty i zarobi tym samym mniej o jakieś 0,4 procenta. Czy pracownik powinien zatem otrzymać 120 zł mniej wypłaty*? A jeśli tyle samo, to pracodawca (właściciel firmy) musi owe 120 zł (170 zł brutto) dla każdego pracownika skądś wziąć. Skąd? Z oszczędności? Swoich? Z funduszu inwestycyjnego?

*wartość netto dla średniej krajowej

Lepiej pomyśl, ile byłby zarobił, gdyby mógł pracować pod dwie zmiany na dobę. I ile traci, kiedy tak nie pracuje.

Tylko, że jak pomyślę ile by zarobił, to nikt nie ma problemu z zapewnieniem wyimaginowanych zarobków. A jak masz firmę i 10 pracowników ze średnią krajową, to z okazji jednego dodatkowego dnia wolnego sam wyskakujesz niemal ze średniej krajowej netto. ZA JEDEN DODATKOWY DZIEŃ WOLNEGO! Jest różnica?

Ale byłoby fajnie, gdyby pracodawca nie płacił za dni ustawowo wolne od pracy!
Serio.

A gdyby pracowano 12 godzin na dzień*, to można by zwiększyć zyski o 50%. Czy można obciąć pracownikom 1/3 pensji za to, że się wylegują w domu?

______________________________
*przy tych samych zarobkach, bo przecież to jest Twoje założenie, więc dotyczy to także firm pracujących na zmianę.

Dla pracodawcy byłoby fajnie, a dla pracownika nie bardzo. Teraz jest fajnie dla pracownika, a dla pracodawcy nie bardzo. Tak czy siak, KTOŚ za dodatkowy dzień wolny MUSI ZAPŁACIĆ.

Bert: nie gdybajmy za bardzo, poruszajmy się w granicach rozsądku (i prawa - 8-godzinny dzień pracy obowiązuje u nas).

Teoretycznie tak, jak niedziela jest dniem wolnym. A poruszam się w granicach rozsądku, gdyż kiedyś 12-godzinny dzień pracy był czymś normalnym. I kiedyś to zostało zmienione. Pewnie gospodarki tych państw teraz kwiczą...

Gdybym chciał fantazjować, proponowałbym 18- lub 24-godzinny dzień pracy. A co!



W cywilizowanych krajach "ktoś" płaci za dodatkowy dzień pracy w niedziele i święta, i to podwójną stawkę.

Zresztą, nikt nie broni pracodawcy, żeby płacić mniej pracownikom. Lub wyrównywać sobie to w inny sposób. Chyba że podpadają oni pod regulacje płacy minimalnej. Ale jaki zakład pracy może się opierać na "minimalistach"? Owszem, taka zmiana może nie jest łatwa w kontekście prawa pracy, ale w ekstremalnym przypadku można wszystkich zwolnić i zatrudnić na nowo.

No ale bez zmieniania prawa pracy, bez renegocjowania umów, bez wprowadzania obniżek, bez fantazjowania o dawnych czasach, o niewolnictwie itp, dodatkowy dzień wolny, to koszt , który to pracodawca musi ponieść, nieprawdaż?

W sumie tak. Ale to całe "fantazjowanie" miało tylko pokazać, że próba liniowego przeliczenia tego na straty produkcyjne jest też fantazją. Albo jest możliwa w państwach typu ChRLD. Pracownik, który dłużej pracuje, niekoniecznie produkuje więcej (od pewnego poziomu obciążenia). Pracownik, który nie ma dnia wolnego, nie kupi produktów serwowanych przez tę "stratną" firmę, bo i po co, jeżeli nie ma czasu na wykorzystanie?

Mówimy nie o pracowaniu więcej, ale o pracowaniu mniej!

Ależ Jajko koledzy dobrze mówią. To działa w dwie strony. Zresztą nic nie pisałem o zakładzie pracy, fabryce itp. Mała firma to co innego, ale duża spokojnie sobie poradzi. Zresztą najczęściej jest tak, że w zamian za dni wolne, pracownicy muszą nadgonić z pracą. Inaczej wszelkiego rodzaju biura i robota papierkowa nigdy by się nie wygrzebały z roboty. Gospodarka to nie wszystko, ludzie to nie roboty używane tylko po to, aby wskaźniki rosły. Te wszystkie wzrosty, dla kogo one są? Dla zwykłych ludzi, czy tych na szczytach zarządzania? Nie dajmy się zwariować kto realnie traci, a kto ma to zrekompensować. Już dawno nie wytwarzamy, aby zaspokoić potrzeby, tylko napchać komuś kieszeń. Dziś szukamy wzrostu, a jutro się będzie zastanawiać co zrobimy z górą elektrośmieci, jednorazowych opakowań i zastąpieniem rozsądku, pogonią za promocją. A wszystko to dzięki maksymalizacji produkcji i zysków.

No ale postulat dotyczy chyba zamknięcia i dużych i małych firm, nieprawdaż?
Piszesz, że pracownicy muszą nadgonić z pracą. No taka szwaczka, na ten przykład. Szyje ileś tam spodni dziennie. I w 8 godzin nie jest w stanie uszyć porządnie więcej. No, może troszeczkę. To jak ona ma nadgonić? Zostać po godzinach? No to trzeba jej za to formalnie zapłacić. I to musi zapłacić pracodawca z, de facto, własnej kieszeni. Średnią krajową za 1 dodatkowy dzień wolnego dla swoich 10 pracowników!


Od razu powiem, że nie mam firmy, a w rodzinie nie ma firmy wieloosobowej, więc nie prezentuję tu prywatnego punktu widzenia. Bo prywatnie jestem za dodatkowymi 10 dniami wolnymi w roku albo i więcej, a co! Wszak to nie moje zmartwienie skąd pracodawca weźmie na to kasę. W tej dyskusji staram się tylko wejść w skórę pracodawcy mającego pod sobą 10 pracowników, wykonujących dosyć żmudne, powtarzalne zadania, którzy nie są w stanie przyspieszyć, bo odbije się to na jakości wyrobu (albo zwyczajnie się nie da, bo obsługiwana przez pracownika maszyna i tak nie przyspieszy), a poza tym to nie jest w ich interesie, gdyż pokaże pracodawcy, że można pracować szybciej.

Na co kasę? Jeżeli mówimy o dniu wolnym dla wszystkich, to przecież nie będzie to miało (w tym sensie) wpływu na konkurencję. Owszem, dany pracodawca zarobi mniej, ale tak samo mniej zarobią wszyscy inni pracodawcy, więc względem nich nie straci.

Jak na co? Na pensje. Pracownicy w tym dniu na siebie nie zarobią, a pracodawca za ten dzień pensje im wypłaci. Względem roku, w którym tego dnia wolnego nie było, pracodawca ma o średnią krajową w kieszeni mniej.

Wcale nie. W firmie mojego pracodawcy właśnie jest tak, że za dni ustawowo wolne od pracy zatrudnieni nie dostają wynagrodzenia. Jak ktoś chce więcej kasy, to bierze dodatkowe godziny. Taka jest specyfika, o której jednak rozpisywać się nie będę.