Maryja została zachowana od grzechu pierworodnego w sposób ekstraordynaryjny na podstawie decyzji Boga. Mógł tak zrobić, chciał tak zrobić, więc tak zrobił

Grzech pierworodny nie jest grzechem osobistym człowieka, ale elementem upadłej natury i wynika z ludzkiego odstępstwa od Boga. Nie chodzi tu o jednostkową przewinę (moją, czy Twoją), ale o fakt piętna na naturze ludzkiej. Skoro jesteśmy ludźmi, jesteśmy obciążeni konsekwencją tego pierwotnego odstępstwa.

Maryja została zachowana od grzechu pierworodnego w sposób ekstraordynaryjny na podstawie decyzji Boga. Mógł tak zrobić, chciał tak zrobić, więc tak zrobił.

Uprzedzając pytanie o to, czy mógłby tak postąpić z każdym człowiekiem odpowiadam: tak, ale widocznie nie chce. Nie chce zapewne właśnie dlatego, że wolna wola dana człowiekowi ogranicza Jego wszechmożność (w przypadku Maryi można by powiedzieć, że tę wolną wolę ograniczył, bo nie uszanował wyboru pra-rodziców; ale uznał zapewne, że wyższe dobro usprawiedliwia ten akt).

Dzięki temu, że Chrystus nasze grzechy odkupił, dziś możemy oczyścić się nie tylko z grzechu pierworodnego, ale i każdego uczynkowego. Wystarczy zwrócić się do Niego, a On z przyjemnością to uczyni.

Tylko skąd ta skłonność do grzechu u Adama i Ewy?
Czyżby to wynikało z samej natury ciała i umysłu człowieka?

Do tego przecież Adam i Ewa to postacie metaforyczne, jak z metaforycznej opowieści wyszedł realny grzech, który musiał zostać odkupiony i to przez ofiarę z człowieka?

Na czym konkretnie opiera się dogmat o braku grzechu pierworodnego u Marii?

Na wierze apostolskiej. Z Pisma Świętego wywodzi się to przede wszystkim ze słów Archanioła do Maryi, w których nazywa ją "pełną łaski". Skoro ma pełnię łaski, to nie może mieć uszczerbku wynikającego z trwania w stanie grzechu (=odłączenia od Boga jako źródła łaski).

Do tego przecież Adam i Ewa to postacie metaforyczne

preegzystencja i transcendencja Boga względem wszystkich stworzeń; ciągły związek wszystkich bytów z Bogiem jako związek stworzenia wobec swego Stwórcy; boski zachwyt stworzeniem; boska proklamacja tego, że stworzenie jest dobre; błogosławieństwo, które czyni stworzenia płodnymi; stworzenie istot ludzkich na boże podobieństwo; wezwanie istot ludzkich do pracy ze stworzeniem, a także troska o nie, jako że i Bóg troszczy się o swoje dzieło; społeczna natura ludzkiej osoby; idea, zgodnie z którą mężczyzna i kobieta reprezentują boski obraz; dobro ludzkiej seksualności i małżeństwa; realność grzesznego ludzkiego buntu przeciw Bogu, który przynosi odseparowanie od Boga, od innych istot ludzkich i od samego stworzenia; trwałą boską obietnicę zbawienia.

szumi




To nie jest takie oczywiste. Spornym” jest określenie: „łaski pełna” (κεχαριτωµένη). Bardziej nowocześni tłumacze katoliccy podkreślają jednak, że określenie κεχαριτωµένη jako „łaski pełna” jest raczej wyjaśnieniem lub interpretacją aniżeli tłumaczeniem. W κεχαριτωµένη nie ma bowiem miejsca na słowo: „pełna” i jako takie określenie:”łaski pełna” jest błędne . I rzeczywiście, gdyby Łukasz chciał dosłownie oddać wyrażenie „łaski pełna”, powinien był napisać np.: πλήρης χάριτος, podobnie jak w J 1:14 i Dz 6:8. http://www.psnt.pl/klk1w28.php#ana

Jezus też miał chwile zwątpienia( Boże, czemuś mnie opucił?)

To nie była chwila zwątpienia. Jezus umierając na krzyżu cytował początek Psalmu 22. Dowodem na to są dwukrotnie powtarzane słowa: „Boże mój”.

A tym powodem nie było nic innego jak poczucie opuszczenia przez Boga. Innymi słowy, wynika stąd, że zdaniem autorów ewangelii Jezus był wybrańcem Boga, który w chwili zwątpienia na krzyżu uznał, że Bóg go opuścił. Co za tym idzie: Jezus nie był Bogiem. Był Pomazańcem, namaszczonym wybrańcem Boga (z hebrajskiego: Mesjaszem), który mógł zwątpić, że nadal roztacza się nad nim boska opieka.

W kwestii bezgrzeszności Matki Bożej. Czy mozna powiedzieć, że ontycznie była podobna do Ewy, bo nie miała w swej naturze skłonności do grzechu?

Można starać się to wyjaśnić, że tylko Jego ludzka natura przezywala zwątpienie, chwilowy kryzys. Boska natura miała pełne zaufanie Ojcu, z ktorym był Jezsu jako Syn Boga doskonale zjednoczony.