Jak podały 11 września 2008 media, watykańska Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów na polecenie papieża Benedykta XVI wydała dyrektywę o wycofaniu z tekstów liturgicznych, pieśni kościelnych i modlitw oraz z tekstów i przekładów biblijnych imienia Jahwe, a zamiast tego zaleciła używanie słowa Pan, jako odpowiednika żydowskiego słowa Adonai zgodnie z tradycyjną nauką judaizmu. W dyrektywie tej skrytykowano "praktykę wypowiadania Imienia Boga" w liturgii.

Papież popiera żydowski zabobon, kiedy to natchnieni przez JHWH pisarze Biblii zawarli w niej imię Boże około 7 tyś. razy, w tym wielokrotnie w śpiewanych publicznie na głosPsalmach.
Czy pan Ratzinger nie usiłuje przypadkiem poprawiać samego Boga? Jeśli hołduje on tak bardzo judaistycznemu podejściu, to czy nie wie też, że w tamtej kulturze jeśli ktoś nie posiada imienia, nie jest z niego znany - to nie istnieje, a w odniesieniu do Boga - jest pozbawiony chwały i potęgi? (za słowniczkiem zamieszczonym w IV wydaniu BT)

I dlaczego "chrześcijańscy" tłumacze usuwają ze swych przekładów Biblii imię swojego Boga, a pozostawiają imiona pogańskich bóstw, takich jak Baal, Moloch, Asztarte?

Jak woboc tego ma się - w myśl modlitwy Pańskiej - "święcić imię" Boże, skoro jest one przed ludźmi zakrywane?

viewtopic.php?f=36&t=17935 - "I nie ma już Jahwe"

Och, jak rany. Kolega spróbuje wymówić JHWH bez samogłosek. Następnie zastanowi się, jakie samogłoski i gdzie wstawić. Kiedy już dokona tej sztuki i przedstawi Imię Boże, przedyskutujemy kwestię, czy starożytni Żydzi faktycznie wymawiali ten tetragram w zaprezentowany sposób. Przy czym lojalnie uprzedzam z góry, że żadnego konsensusu nie wypracujemy, ponieważ poprawnej wymowy tego słówka po prostu i zwyczajnie NIE ZNAMY.

Ratzinger uczonym teologiem jest. Może się obawiać, że niechcący lżymy Pana Boga.

Masz zaproponowane najczęściej 2 formy: Jahwe, Jehowa. A i wymowa różni się w zależności od języka. Podobnie w przypadku Jezusa! Niby ten sam Bóg, ale imię ani nie za święte, ani nikomu nie przeszkadza że oryginalnie było prawdopodobnie Jeszua lub Jehoszua, ani że w każdym języku inaczej brzmi (pl. Jezus, eng. Dżizas).
Kwestie językowe aż tak mogą zniesławić? Przypuśćmy, że masz na imię Ryszard. Czy gdybyś wyjechał do znajomych w Anglii, do przyjaciół, chciałbyś by przez np. bite 2 tygodnie każdy z nich zwracał się do Ciebie wyłącznie przez "Ty", "Ej", "Człowieku", "Studencie", itp. czy może jednak cieplejsza by była wersja "Riczard"?

Większe ryzyko obrazić Boga przez nieidealne wymówienie Jego imienia, czy może przez "odebranie mu "osobowości, chwały i potęgi" (słownik, IV wyd. BT)?

Elbrus: Temat ważny, warto może odświeżyć, poza tym nie chodzi o błąd onetu co do "zmiany imienia Boga", lecz głębszej rzeczy - tytułowego świętokradztwa

To znaczy, imię Pana Boga było u Żydów tabu - o ile dobrze pamiętam, wymawiał je tylko arcykapłan i to raz w roku. Przyczyny nie pamiętam, bodaj czy nie chodziło o to, aby imię to ukryć przed magami i czarownicami, którzy poznawszy je mogli próbować je wykorzystywać w swoich rytuałach, o zgrozo, być może skutecznie. Idea, że poznanie imienia danego ducha daje nad nim władzę, jest dosyć stara.

Nazwij to zabobonem, jeśli chcesz.

Chodziło o nadinterpretacje przykazania z Prawa Mojżeszowego, by nie używać imienia Bożego w sposób niegodny. W raz z rozwojem tego -ta! tak! - zabobonu, wymawiał je tylko arcykapłan. Takie tradycje nieraz potępiał Jezus, zarzucając np. przywódcom religijnym, że "przez swoją tradycję unieważnili Słowo Boże, a zamiast Bożych nakazów, uczą nauk ludzkich".
Jeszcze raz zachęcam Cię, zwróć uwagę na różnice: natchnieni pisarze umieszczają imię Boże w PŚ 7 tyś razy, wiele razy w pieśniach - tradycjonaliści zakazują go wymawiać. Jezus ucząc się modlić mówi: "święć się imię Twoje" - papież je usuwa z przekładów i liturgii (znowu słowniczek - pozbawienie chwały, osobowości)