5 To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie.
6 On, istniejąc w postaci2 Bożej,
nie skorzystał ze sposobności2,
aby na równi2 być z Bogiem,
7 lecz ogołocił3 samego siebie,
przyjąwszy postać sługi3,
stawszy się podobnym do ludzi.
A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,
8 uniżył samego siebie,
stawszy się posłusznym aż do śmierci -
i to śmierci krzyżowej4.
9 Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył5
i darował Mu imię
ponad wszelkie imię5,
10 aby na imię Jezusa
zgięło się każde kolano6
istot niebieskich i ziemskich i podziemnych.
11 I aby wszelki język wyznał7,
że Jezus Chrystus jest PANEM7 -
ku chwale Boga Ojca7.
[/quoe]
który posłużył do takowej interpretacji:
www.opoka.org.pl/slownik/ltk/kenoza.html napisał(a):
(gr. „odarcie, ogołocenie”) Uniżenie samego siebie, jakiemu się Druga Osoba Trójcy Przenajświętszej poddała wskutek wcielenia (Flp 2, 5-11; zob. 2 Kor 8, 9). Nie oznaczało to i nie mogło oznaczać utraty Bożej natury lub substancji. Odnosi się to raczej do przyjęcia ograniczeń związanych z ludzkim życiem, które w rzeczywistości skończyło się całkowitym upokorzeniem przez śmierć krzyżową.
najpełniejsza forma jest widoczna tutaj:
S. Bułgakow w 'Sofiologia smerti' napisał(a):
Jak można przybliżyć się do tej świętej tajemnicy, w jakiej mierze może ona być nam dostępna? Aż strach powiedzieć, że jest ona nam dostępna - dla każdego w pełnej mierze w jego własnej śmierci, która jest także śmiercią Chrystusa jako umieranie razem z Nim, jako objawienie śmierci o śmierci. Bowiem jako umieranie śmierć Chrystusa jest śmiercią ludzką. W granicznej mierze kenozy Chrystus uczłowiecza się - opuszczony przez Boga, ogołocony w umieraniu z [chwały] przebóstwienia. Bóg-Człowiek w swoim umieraniu jest Człowiekiem, którego Bóstwo zostało zakryte przed Nim samym - ono ukrywa się i wobec nas, których On przebóstwia. W śmierci Chrystus przebywa z nami jak gdyby na jednej linii ludzkiej bezradności, cierpienia i lęku tych, którzy przebywają w ciemnościach (...). Jeżeli Chrystus uczcił człowieczeństwo przyjmując je, to uczcił je również przez przyjęcie ludzkiej śmiertelności, ponieważ bez tej ostatniej przyjęcie to byłoby niepełne, wręcz doketyczne, a więc i bezsilne
to rodzi jednak problemy:
Deathspell Omega - I napisał(a):
Was there not an inconceivable loss of knowledge at Bethlehem?
Christ's abasement, His subjecting Himself to the laws of human birth
And growth and to the lowliness of fallen human nature...
Did the Son remain the transcendent Logos,
Is there not a radical and fatal discontinuity between the consciousness?
Of the transcendent Logos and the secular Jesus?
albo:
The Shepherd of Hermas napisał(a):
For being empty himself, He giveth empty answers
To empty enquirers; for whatever enquiry may be made of Him,
He answered according to the emptiness of the man
