Witam serdecznie, piszę artykuł na temat Takijji , różne są tego tłumaczenia z języka arabskiego, ale ogólnie oznacza to: lęk, ukrycie wiary i przekonań. I chciałem się zapytać jak ma się ten problem w Chrześcijaństwie, czy również jest on tak kontrowersyjny jak w Islamie? Czy są jakieś przykłady mówiące o ukryciu swojej wiary wśród chrześcijan, co mówi o tym Stary i Nowy Testament? Jeśli jest zezwolenie na takie zachowanie to w jakich okolicznościach? Dziękuję za pomoc:)

Nie wiem jak ten temat wygląda w Islamie, więc nie odpowiem czy jest podobnie kontrowersyjny. Natomiast moim zdaniem jest to jeden z tych tematów, który przerabia chyba każdy chrześcijanin w życiu i na tym forum też nieraz o tym dyskutowano. Nie kto inny jak św. Piotr trzy razy zaparł się Jezusa. Przyznanie się do wiary pomimo prześladowań i związane z tym męczeństwo jest jednym z powodów uznania osoby za świętą. Natomiast ukrycie tej wiary w obliczu prześladowania, strach przed wyśmianiem, przed byciem wykluczonym z danej grupy ludzi nie spotyka się w naszej wierze z jakąś karą, naganną. Mówimy tu o naszej słabości, o potrzebie doskonalenia się. Zdania są jednak nieraz podzielone co do sytuacji gdy w imię danej korzyści, nie tylko czysto materialnej, ktoś słowem wyrzeka się wiary, choć nie oznacza to wykrzyknięcia się jej realnie. Jedni uznają że to upadek dla człowieka wiary, a inni że to właściwa decyzja bo wybiera się w tym wypadku jakieś dobro np życie drugiego człowieka, w zamian za słowną deklarację że się swojej wiary wyrzekamy. Były takie przypadki gdy chrześcijanie ponosili śmierć bo nie chcieli formalnie przejść na Judaizm, czy Islam. Różnie ludzie zatem nieco inaczej rozumieją wyrzekniecie się swojej wiary i różnie ważą powody.

No własnie w Islamie też są różne interpretacje ajatów dotyczących tego problemu, dlatego jest to różnie oceniane, ale coś tutaj stary wątek "Co ja bym zrobił na jej miejscu?" i widzę, że tu jest sporo ciekawych komentarzy:) Dziękuję, a gdyby ktoś miał coś jeszcze więcej do dodania to chętnie poczytam:)

Akurat z punktu widzenia wiary sprawa jest jednoznaczna, mamy brać swój krzyż i iść za Jezusem. Pojawiają się jednak jacyś chorzy ludzie, którzy chcą wymusić nagłą zmianę poglądów, pod groźbą morderstwa. Absurd i przykład zacofania intelektualnego. Czy w takiej sytuacji ważniejsza jest deklaracja słowa czy własne życie, lub gorzej bo życie innych ludzi? To jest problem moralny, który raczej rozwiązujemy sami, bo nie mamy wszelkich gotowców w naszej wierze na każda sytuację.

Akurat w przypadku muzułmanów to najbardziej krytyczni ukrycia wiary są ci, którzy w jej imię mordują i zabijają, oni mają najwięcej w tej sprawie do powiedzenia:( Dziękuję, będę tu zaglądał co jakiś czas, może się pojawią jeszcze jakiejś ciekawe wątki...