Zastanawiałem się kiedyś ( http://www.opoka.org.pl/biblioteka/F/FE ... m_uni.html ), czemu tak wielu chrześcijan tak egoistycznie pojmuje zbawienie? Dla wielu (może nawet dla wszystkich) jest to ich własny interes. Nawet dla tak wielkich i pobożnych jak Pascal. A przecież centralnym motywem chrześcijaństwa nie jest zbawienie lecz Bóg. To on jest naczelną wartością.

Zatem zmierzamy do Boga, dlatego, że to sprawia radość jemu a nie nam. A jeżeli zmierzamy dla własnej satysfakcji, to jest to działanie jałowe. Więc nie powinno być dla nas różnicy i powinniśmy być równie usatysfakcjonowani tym, że nasz sąsiad jest religijny, jak tym, że my jesteśmy.

A przecież jest dla nas różnica i nie jesteśmy tak samo usatysfakcjonowani. Jest to oznaka niedostrzeganego dotąd rodzaju relatywizmu, niestety...

Czy gdyby możliwe było wasze dostanie się do nieba za cenę samobójstwa Boga, to zdecydowalibyście się? Zdaję sobie sprawę, że niebo jest obcowaniem z Bogiem, więc pytanie jest trochę absurdalne. Nie mam jednak na celu postawienie realnej kwestii lecz poznanie waszych odczuć. Zatem jak w temacie, Bóg czy obcowanie z Bogiem jest dla was większą wartością?

Oczywiście, że Bóg jest większą wartością, co mamy okazywać przez wszelako rozumiane obcowanie z nim



Coś pozornie z innej beczki, ale sens ten sam:

Kiedyś na religii ks opowiadał nam o 5 warunkach dobrej spowiedzi.
Było o żalu doskonałym -czyli takim w którym człowiek żałuje za grzechy bo obraził Boga.
Było również o żalu niedoskonałym -gdzie człowiek żałuje za grzechy by mieć spokojne sumienie i by otrzymać zbawienie.
http://www.teologia.pl/m_k/zag06-4j.htm#1

No ale jeżeli będziesz przeżywał żal niedoskonały nie znaczy wcale, że jesteś zły... Oczywiście lepiej byłoby z tym pierwszym i do tego mamy dążyć, ale nawet tak nikomu korona z głowy nie spadnie. Mało -może to uczyć pokory.. Jak będziemy w niebie świętymi to wtedy już będzie się liczył tylko Bóg.. Spoko, przyjdzie czas... Przyjdzie czas, że będziemy tak samo weseli z tego że sąsiad się buja na obłokach jak i my...

Nie, nie zdecydowałbym się na samobójstwo, bo to Bóg daje życie i On je zabiera, to On jest Panem życia i śmierci, nie ja.
Największą wartością dla mnie jest Bóg i to by z Nim żyć i na Nim się opierać i to jest największym moim szczęsciem, bo poza Bogiem nie ma szczęscia.
A jeżeli chodzi o niebo, o zbawienie- to jest ono darem Boga, jego Łaską, niczym przeze mnie nie zasłuzoną i wierzę że kiedyś będę z Nim obcował już na wieki i to dla mnie będzie tak samo wielką wartością i szczęsciem , jak teraz życie z Bogiem.