Czy od momentu poczęcia?
Jeśli tak to powinniśmy mieć od tego momentu wolną wolę. To jednak
wydaje mi się absurdalne. Jak kilka komórek może mieć wolną wolę?
Jak to jest wg Kościoła?

Nie powiem Ci, chodź dla kościoła pewnie właśnie tak jest. W każdym razie dla mnie - człowiekiem stajemy się po narodzeniu: czyli jak stajemy się oddzielnym bytem.

Ja uważam, że jest to proces ciągły i nie można stwierdzić, w którym dokładnie momencie ktoś zaczyna być człowiekiem.

Moim zdaniem będzie to czas pomiędzy poczęciem, a momentem kiedy zaczyna się formować mózg (nośnik niepowtarzalnej osobowości).

Ten problem jest trudno rozkminić.
Kościół chyba uważa że człowiek ma dusze od poczęcia.
Ja uważam że zlepek komórek staje się człowiekiem gdy zaczyna poznawać świat i zyskuje świadomośc, zdolność myślenia abstrakcyjnego... czyli choć zalążek tych cech które czynią nas ludźmi.
Tylko że trudno jest określić kiedy te cechy/zdolności zyskujemy.

Można jeszcze bardziej uściślić tę definicję: ludźmi stajemy się w momencie gdy stajemy się ludzcy (no wiecie: miłość, współczucie, zrozumienie i takie tam naiwne emocją podbudowane postawy).

Z tego punktu widzenia, niektórzy umierają nie będąc ani na moment ludźmi.

Zdefiniujmy czym jest człowiek zatem.

Właśnie. To jest dobre pytanie, bez którego dalej się nie pójdzie w tych rozważaniach.

Ja również tak myśle i zarazem uważam że wszystko robija się o definicje. Przyjmiemy taką, która będzie zgodna z naszymi poglądami i wcale nie uważam aby to było złe patrzenie. Każdy z nas ma jakiś zmysł wedle którego albo chcemy widzieć w tych paru komórkach na samym początku już jakiś zaczyn człowieka, albo widzimy tylko bezwartościową gródkę materii która jest mało istotna. Według mnie zatem do niczego w takiej dyskusji nie możemy dojść, jeśli nie zmienimy naszego myślenia, a zapewne tego nikt nie uczyni. Ale chyba zgodzimy się wszyscy że człowiek to istota na którą patrzymy z różnych punktów widzenia. Te punkty to biologiczny, społeczny, mentalny, prawny, kulturowy i możecie dodać też inne jeśli są. Nie można go zatem sprowadzić tylko do powłoki materialnej, ale też nie można tej powłoki wykluczyć.
Kilka komórek to nie to samo (nie pisze że to nie człowiek) co niemowlę i podobnie niemowlę to nie to samo co dojrzała 35-letnia kobieta, lub dojrzały 35-letni mężczyzna. Co zatem decyduje że na "obiekt" w postaci gródki komórek, niemowlęcia, 35-letniej kobiety, 90-letniego dziadka patrzymy, lub nie patrzymy, jako na człowieka? Przecież każdy z tych czterech wybranych losowo "obiektów" czymś się różni od poprzedniego i następnego w kwestii powyżej wypisanych punktów widzenia, a nieraz na ten sam "obiekt" w różnych środowiskach patrzymy inaczej. Czym jest zatem człowiek?

Czy nie jest sprawiedliwe i sensowne uznać za początek człowieka moment analogiczny (ale odwrotny) do momentu w którym człowiek się kończy?
Obecnie przyjmuje się że gdy mózg umrze, ustaną jego funkcje myślowe, człowiek zmienia się w zwłoki - i te zwłoki nie mają takich uprawnień jak ludzie.
Skoro tak, to za moment powstania człowieka powinna być uznawana chwila w której płód wykształca mózg i mózg ten zaczyna pracować. Wtedy granice życia człowieka byłyby równo i w taki sam sposób określone.

A jest sensowne i sprawiedliwe uznać, że "ja" w człowieku zanika w chwili gdy "mózg umrze"?

Medycynie znany jest co najmniej jeden przypadek osoby bez mózgu (co wykazała sekcja), która dożyła podeszłego wieku bez szczególnych objawów braku tegoż "myślącego" organu za życia.

Co Ty gadasz Stanisławie? Przecież bez mózgu nie możnaby nawet odbierać zmysłów - gdzie słyszałeś o takim przypadku człowieka bez mózgu? W dowcipie o blondynce?

Ja, osobiscie, uwazam, ze człowiek zaczyna swój byt wtedy, kiedy zostaje poczęty. Czyli kiedy już dojdzie do zapłodnienia mamy do czynienia z ciałem ludzkim. To, że nie ma wtedy cech wykształconych oraz części ciała to jest zrozumiałe, przecież rozwój trwa długo, własciwie przez cale zycie. Jednak nie mozna wg mnie przyjac ze byt czlowieka sie zaczyna od chwili urodzenia, poniewaz biorac to pod uwage, nie mialoby znaczenia to ze bylismy w ciele matki, a jednak to jest bardzo istotne.

Niektórzy postrzegaja istote ludzka dopiero wtedy kieyd przyjdzie na swiat i zacznie samodzielnie funkcjonowac (no nie do konca, ale nie bedzie scisle zwiazana z matką), wydaje mi się ze takie postrzeganie jest nieco błędne, bo przeciez przed urodzneiem jest to tez istota ludzka. Nie ma ona zdolnosci ktore sie jeszcze nie wykształciły, ale do tego trzeba czasu.

Nikt nie rodzi się ze zdolnością gry na pianinie możemy mieć jakieś bardzo ogólne predyspozycje do określonych zawodów i nie tylko ale to też nie koniecznie w momencie poczęcia...

Najpierw sam odpowiedz na pytanie. A brzmiało ono:

Stanisław Adam ma racje i dyskusjach na tematy pokrewne zapewne nie raz używa się właśnie tego przykładu człowieka który urodził się bez muzgu.