Mam takie pytanko do Was. Ja jestem niezdeklarowanym satanistą. Wyznaje satanizm racjonalistyczny LaVeya. Moja sąsiadka głęboko wierząca członkini Odnowy w Duchu Świętym o tym i wie i cały czas straszy mnie opętaniem, śmiercią w męczarniach i takimi innymi śmiesznymi rzeczami. Ja osobiście nie odczuwam strachu przed siłami które przywołuje i z którymi wchodze w pakt, i nie odczuwam jakiś niepokojacych sensacji. Co o tym sądzicie? co mi grozi z waszego punktu widzenia?

To zależy jakie moce przywołujesz. Ale z mojego punktu widzenie może Ci grozić opętanie

Nie wierze w osobowego szatana i demony. Wierze zas w istnienie bezosobowych sił natury. Wiara wypływa z wewnętrznego przekonania, nie pobudek racjonalnych, co zaznaczam od razu na początku. Ponadto przywołuje w ten sposb siły zaklęte w mojej własnej skromnej osobie.
I trudno uwierzyć mi, że bezosobowe siły mogą mnie opętać.
Zaznaczam, żę piszę o uprawianiu magii.

Z Twojego punktu widzenia to tylko siły natury. Z mojego punktu widzenia to Szatan i jego demony, jak najbardziej osobowe

Grozi Ci to, że ten Szatan, który jednak istnieje i który Cię zwodzi właśnie w ten sposób, żebyś myślał, że nie istnieje, poprowadzi Cię do piekła, w którym dowiesz się, że wszystko w co uwierzyłeś było kłamstwem i złudzeniem. Oczywiście dowiesz się i za to będziesz pokutował w wieczność.

To właśnie Ci grozi, ale oczywiście nie mówię, że tak będzie, bo nie mam prawa tak mówić.

Przypomina mi się świetny cytat w ze sztuki "Bramy nieba, płomienie piekła":

Szatan: "Możesz wierzyć tysiącom bogów, a i tak każdy z nich przyprowadzi Cię do MNIE!!!"

Sądzę, że przeczysz sam sobie pisząc, że zadajesz się z siłami bezosobowymi i jednocześnie twierdząc, że wchodzisz z nimi w pakt. Nie można wejść w pakt z czymś co nie jest osobowe i nie ma świadomości. Uważam więc, że ponosi Cię fantazja i grozi Ci kaftan z bardzo długimi rękawami.

Praktycznie nie posiadam wiedzy ani na temat satanizmu LaVeya , ani jakiegokolwiek innego.
Satanizm utożsamiam [pewnie niesłusznie ] z wygłupami nastolatków.

Dziwi mnie nazwa " satanizm racjonalistyczny "
Jeśli jest racjonalistyczny to nie widze podstaw do wiary w szatana.

No chyba że posługujemy się językiem ludzi extremalnie wierzących dla których satanizmem jest wszystko co nie jest ich religią. I racjonalizm jako taki nazwiemy satanizmen.

Jak to mówią - głównym sukcesem Szatana jest dzisiaj to, że mało kto w niego wierzy...

To prawda, satanizm to zbyt poważna sprawa, żeby ryzykowac własne życie.

Seth33: Słusznie powiedziałeś, że nie da się racjonalnie dojść do istnienia bądź nie istnienia Boga, czy szatana.
Mozna sparafrazować Pascala i zrobić taki zakład:

Założmy się o to czy szatan istnieje.

Jeśli szatan nie istnieje, a będziesz żył tak jaby istniał to nic nie stracisz, bo po śmierci po prostu nic nie będzie.
Jeśli jednak szatan istnieje, a będziesz żył tak jakby go nie było to możesz stracić siebie na wieczne potępienie.
Dlatego warto założyć, że szatan istnieje, bo wtedy nawet jak się pomylisz to nic nie stracisz, a przy przeciwnym założeniu możesz stracić wszystko.

Proszę, przemyśl to.

Troszke to dla mnie dziwnie brzmi, wierzysz niby w bezosobowe siły natury które od razu jak rozumiem wiążesz z szatanem, czymś złym, a może te siły natury to Bóg i jego stworzenia?

A tak poza tym widze że jesteś z Rudy Sląskiej, czy po tym co stało się kilka dobrych lat temu na Halembie nie czujesz lekkiego niesmaku, ci młodzi ludzie tez zaczynali niewinnie niby od wiary w duchy natury, skończyło się to dość tragicznie dla niektórych osób.

dla tych co nie wiedza co stało się wtedy, cytat:
" Brutalne, podwójne morderstwo dokonane przez satanistów w bunkrze halembskim wstrząsnęło opinią publiczną w całej Polsce. Do niedawna uważano, że satanizm i sekty to problem wielkich miast. Mieszkańcy Rudy Śląskiej nie mogli uwierzyć, że to stało się w ich najbliższym otoczeniu. Rudzkim stróżom prawa udało się wykryć sprawców już po kilku godzinach[31].
Od wielokrotnych ran zadanych nożem zginęli w nocy z 2 na 3 marca 1999, 17-letni Kamil i 19-letnia Karina - pierwsze w Polsce śmiertelne ofiary wyznawców zła. "

Paschalis !

Zauważ że zakład Pascala to zagadnienie raczej teoretycznej natury.
W praktyce nie można nic nie strzcić , bo już samo pomyślenie o zagadnieniu zabiera sekunde życia.

Zakład Pascala jest jak najbardziej praktyczny bo skoro nie można mieć pewności nt. istnienia Boga, czy szatana, to należy się zastanowić, przyjmując które założenie więcej ryzykuję. Właśnie ze względu na praktyczny wymiar ryzyka, który się z tego typu założeniami wiąże.

Zakład Pascala już gdzieś był omawiany. Pdstawowy jego błąd polega na tym, że samo założenie że Bóg istnieje nie wystarcza. Trzeba jeszcze w niego uwierzyć. Ja nie potrafię uwierzyć, więc co da mi takie założenie. A bycie dobrym człowiekiem nie ma nic wspólnego z wyznawaną wiarą. Dla mnie w ogóle bycie dobrym, bo chce się być dobrym jest cenniejsze niż bycie dobrym ze strachu przed ogniem piekielnym (a do tego sprowadza się ten zakład).

Z wiarą jest tak jak z dzieckiem. Na początku, aby go wychować trzeba czasem go skarcić, czymś mu pogrozić - dopóki on sam nie zdaje sobie sprawy ze swoich czynów. Później kiedy dojrzewa, zaczyna postępować tak a nie inaczej, nie z obawy przed karą, ale że wie że tak się postępuje i już. Więc wracając do wiary, zazwyczaj trzeba przejść pierwszy etap, etap "strachu", żeby móc później działać, być dobrym, tak spontanicznie. Jak wiesz pewnie żal niedoskonały jest uznawany przez Kościół i dzięki niemu również się dostaje rozgrzeszenie.

Wiara nie każe Ci być dobrą, ze strachu przed ogniem piekielnym. Żyjąc na codzień wiarą taki strach ustępuje. Bycie dobrym człowiekiem ma jednak wspólnego z wyznawaną wiarą: wierząc możesz korzystać z tego wszystkiego, co Ci wiara, Bóg ofiaruje - jest Ci po prostu łatwiej. Widzisz także cel bycia dobrym. Widzisz cel bycia człowiekiem, sens człowieczeństwa.