Proponuję temat dyskusji: co to jest prawda? Czy dzisiaj ludzie stracili jej sens przez zatracenie pojęcia o jej bezwzględnym charakterze? Nie może być ona przecież tu i tam

Jako podstawę do dyskusji proponuję argumenty zawarte w bardzo ciekawym artykule:

http://sjp.pwn.pl/lista.php?co=prawda
Nie sadze. Obserwacje wlasne.
To znaczy gdzie i gdzie?

Jak zobacze chociaz jedna budowle zbudowana za pomoca dogmatu, zaczne sie zastanawiac.

Może Heine'mu chodziło o to , że bez dogmatów nie marnuje się sił na budowanie nieprzydatnych do niczego obiektów .

Albo to jakas nowa moda, zeby wrzucac znaki przestankowe byle jak, albo operatorzy przegapili schizofrenika.

Prawda ma to do siebie że nieraz jest niewygodna. Jest też nieraz trudna do odkycia, a nieraz może wydawać się nieosiągalna, czyli jedyne co jest nam dane to zbliżyć się do niej.

Nad definicją można się zastanawiac i do niczego nie dojdziemy, co jest raczej pewne. Zatem najlepiej przyjąć że prawda jest tym co jest. Co jest w rzeczywistości czy to duchowej, czy materialnej i jakoś sobie z tą definicją radzić w dalszych rozważaniach.

Każdy ma swoje patrzenie na świat, zakłada zarazem że ono wskauje to co jest, czyli prawde. A jednak tak łatwo nasze zmysły fałszują nieraz to co jest. Z tego powodu bywa ona nieosiągalna, bo za mało nam danych, za mało zdolności. Dlatego nie bez przyczyny KOściołowi dany jest Duch prowadzenia i uwolnienia od błędów.

A może taką prawdę :

..."GŁOS BOŻY: Odkryję ci tajemnicę Mego Serca! Przyjrzyj się Mi leżącemu na słomie.

Stworzyłem świat cały, a Matka Moja i przybrany Ojciec mieli tylko trochę słomy dla Mnie na posłanie .Nie było miejsca dla Mnie na świecie, który stworzyłem!

Związali Mi ręce i poganin pyta Mnie : Co to jest prawda? Co to jest prawda , powtarza również dziś poganin , ateista. I mówi . że to taka formuła chemiczna która w parę sekund zapali świat. Człowiek współczesny znalazł prawdę i jest szczęśliwy, nie szuka niczego innego! Ja Sam nie mogę zbawić świata . Zbawiłem go Sam na Kalwarii ,przelawszy do ostatniej kropli Moją Krew, lecz teraz mam ręce związane , tak ,jak przed Piłatem.

Uczyniłem człowiekowi wielki dar ,nie mogę go już cofnąć, a człowiek nadużywa Mego daru.

Ja : Głos ten był pełen słodyczy i smutku nieskończonego, wydawało mi się , że Jezus umiera z bólu .Zdawało mi się , że słucham człowieka, a to był Bóg .I mówił dalej:

GŁOS BOŻY: Nawet Mój Kościół nie dostrzega Mojej Obecności, bo gdyby dostrzegał, nie działoby się tak! Nie dostrzegają jej też ci, którzy na mocy wiekuistego kapłaństwa, sprowadzają Mnie z Nieba. Czyż nie jestem naprawdę Wiekuistym odrzuconym, Wiekuistym niezrozumianym?

Ja : O Jezu ,co mogę uczynić , by Cię pocieszyć ?

GŁOS BOŻY : Kochaj Mnie, kochaj bardzo. Wszystko inne jest Moje .Niebo i ziemia i co ją zaludnia , tylko miłość Mego stworzenia nie jest Moja, a tego właśnie szukam...."

www.jezusblog.republika.pl

Zamiast 'Objaśnienia' powinno być 'Osoby dramatu' . Byłoby bardziej w zgodzie z konwencją literacką do której należy ten utwór.

Prawda o Judaszu jest zgoła inna-a jaki jest wasz Judasz?

prawie mądre!